Ik hoop dat er iemand is die weet welke site je bedoeld. Ik zou dat ook interesant vinden om te lezen. Goede vraag. :)

Waarom vrees je dat? Schrijven is een ambacht en bij een mooi ambacht hoort afval. Ken je je personages wel goed? Iemand maakt meestal mee dat wat hij/zij is. Ik geloof niet dat het leven van toevalligheden aan elkaar hangt. Probeer je verhaal te vormen naar de personen die er in voor komen.

Hallo, Nu ik mij de afgelopen weken intens bezig houd met achtergronden van schrijven, denk ik een persoonlijke aanpak gevonden te hebben die volgens mij werkt. Ik heb een paar jaar scriptiebegeleiding gedaan voor mijn werk. Dat was op MBO, HBO en WO niveau. Dat helpt mij nu want ik eiste van mijn leerlingen, ongeacht het niveau, dat zij eerst een stappenplan moesten inleveren bij mij. Dat moest ik eerst goedkeuren voordat zij aan de slag konden. Een stappenplan konden zij pas maken nadat zij een literatuurlijst hadden gemaakt, dus voorwerk hadden gedaan. Volgens mij gaat het met schrijven ook zo: je hebt een plan, weet het begin, hoe het ontwikkelt en waar de ontknoping naar toe moet. Een lijstje met * beginsituatie met wat er allemaal gebeurt, personages, bij-figuren ed. * Dan het middenstuk hoe alles langzaam uit en naar elkaar toeloopt * Dan het einde met onverwachte wendingen en de samenloop van alles. Dat zijn dan de hoofdlijnen van je doel en je hebt alle ruimte en mogelijkheden om ergens van af te wijken of aan te vullen. Wat vind je van een dergelijke aanpak?

Het hangt volgens mij van de persoon af of dat werkt. Voor mij zou het niet werken, ik hou teveel van het 'vrije schrijven' - zonder idee van plot, alleen de allergrootste hoofdlijn heb ik in mijn hoofd. En personages komen opdraven wanneer ze daar zin in hebben. Of het me uitkomt of niet :) heerlijk, maar soms ook best irritant (als dat het goede woord is) wanneer er een verhaallijntje bijkomt dat er helemaal niet bijhoort.

@aart: dat heb ik soms ook wel hoor Aart, dat mijn verhalen wendingen aannemen die ik van te voren niet had kunnen bedenken, omdat ik of met de personages en hun beleefwereld meegroei, of dat er gebeurtenissen bv om de hoek liggen die ik van te voren niet had kunnen voorspellen. Net zoals het leven zelf. De boom heeft vele zijtakken en het is maar net welk blaadje loslaat (hm, sorry het is laat op de avond! ;) De wind stuurt me soms een richting op... ;)

Heerlijk, hè, die onverwachte wendingen? Op dat soort momenten geniet ik echt van het verhaal :) bijna alsof ik de lezer ben ipv de schrijver. Wat zeg je dat mooi, Sabarinde: "De boom heeft vele zijtakken en het is maar net welk blaadje loslaat". Ik zie het zo voor me. Prachtig. Klinkt als een gedicht.

Ik ben het helemaal met Aart eens. Ook ben ik het eens met de anderen die 'vrij' schrijven, zonder schema. 'Iedereen gebruikt de ruimte die hij nodig heeft om zich te ontwikkelen'. Hé, dat zou ook een mooie spreuk van de week kunnen zijn. En dat op de late avond zonder schema. :P geintje.

Heerlijk ja, dat vrije schrijven, ben ik ook helemaal blij mee en het werkt tot op zekere hoogte goed voor mij. Maar in de langere verhalen die ik tot nu toe afrondde, kwam steeds een omslagpunt. Ergens halverwege stagneerde ik, wist niet meer welke kant ik op "moest" of wilde, welke lijntjes en ontwikkelingen ik vast wilde houden etc. Wat voor mij dan goed werkt, is om de al geschreven hoofdstukken in een schema te zetten en daar (ook weer schematisch) op verder te borduren. Niet dat ik dan al een complete hoofdstukindeling maak, maar ik weet dan wel globaal welke onderdelen nog aan bod moeten komen, welke lijntjes ik nog moet verbinden en welke richting ik op wil. En binnen dat kader kan ik dan weer heerlijk verder schrijven en genieten van de onverwachte dingen die op mijn schrijvende pad komen.

De personages doen gewoon wat ze zelf willen, lijkt het wel. Ineens kwam ik de clou van het verhaal tegen en nu weet ik al hoe ik het allemaal wil laten eindigen!

hebben jullie wel eens dat je opeens denkt: nee, daar moet een scène tussen. dat je daar die scène dan tussen schrijft en dat het dan opeens heel veel scènes duurt voor je weer bij de volgende ben die je al had?

Ehm... moet ik even over nadenken, Aart. Ik goochel wel veel met de (volgorde van) scenes en ik vul ook zeker aan, maar dat er dan nog opeens heel veel tussen'moet', dat heb ik nog niet meegemaakt.