Ik-vorm en de wijze van schrijven
Hallo,
Daar ben ik weer met een vraag. Ik ben niet erg ervaren in het schrijven in de ik-vorm, maar ik heb toch besloten dat het voor dit verhaal echt moet, omdat het mooier is. Mijn verhaal begint in de puberteit van het hoofdpersonage. Om het verhaal voor een volwassen-doelgroep te laten zijn, maar ik graag gebruik van veel beeldspraak en specifieke woorden, waar je als lezer niet direct denkt dat dit door de ogen van een puber is. Het hoofdpersonage is echter wel hoogbegaafd, maar ik weet alsnog niet of ik ermee kan wegkomen. In mijn vorige versie heb ik het meer gelaten, maar toen las het ook gelijk kinderlijker.
Weet iemand hoe ik hier het best mee om kan gaan?
Groetjes en fijne kerst,
Anna
Wat is er mis met kinderlijk…
Lid sinds
4 jaar 3 maandenRol
Wat is er mis met kinderlijk zijn in je puberteit? Het kan juist helpen om het personage te zien groeien. Persoonlijk zie ik er geen probleem in. Bij sommige verhalen die in de ik- vorm geschreven zijn, kijk je door de ogen van een vijfjarige. Die gaat ook geen dure woorden gebruiken. Het maakt de tekst zuiver, onschuldig en in zekere zin juist extra kwetsbaar.
De ik-vorm impliceert dat de…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
De ik-vorm impliceert dat de verteller niet alwetend is. Hij/zij kan niet weten wat hij/zij niet weet en geen woorden gebruiken die hij/zij niet kent. Het hoogbegaafd zijn geeft iets meer speelruimte qua woordenschat en gebruik van logica, maar je moet denk ik oppassen dat dat geen excuus wordt om die ruimte al te zeer uit te buiten. Leuker is om de lezer zelf aan het denken te zetten. Die kan verder kijken dan de ik-persoon in je verhaal en verbanden leggen waar de hoofdpersoon dat zelf (nog) niet kan.