vraagteken na een gesproken zin

Van belang is wat je schrijft en voor welke uitgeverij.

Als je alleen voor jezelf, diverse forums, of vrienden en bekenden schrijft dan heb je een grote keuzevrijheid in het plaatsen van leestekens bij citaten.

Voor fictie eisen veel uitgevers toepassing van de ELDA regel. (eerst leestekens dan aanhalingstekens)

https://onzetaal.nl/taaladvies/aanhalingstekens-en-leestekens/

En dan is optie 2 de juiste (volgens de ELDA-regel).

Volgens de stijlgidsen, zoals die gehandeerd worden door kranten, moet je optie 3 hebben. In populaire fictie wordt optie 2 gebruikt, de komma wordt dan weggelaten, volgens mij vooral omdat dat er wat vlotter uit ziet.

Drie leestekens achter elkaar is wel wat veel van het goede - voor mijn gevoel - maar het mág, zie de link van Uruguru.

Belangrijk is in elk geval dat je eenheid aanhoudt/consequent bent bij je keuze.

Het is al gezegd... Ik zou de elda regels volgen, terwijl ze niet officieel het "beste" Nederlands vertegenwoordigen. Mijn ervaring is dat de meeste uitgeverijen het volgen.

Taal wordt gemaakt door gebruikers, niet door regelverzinners. Daarom is taal dan ook zo inkonsequent. Als bijvoorbeeld iedereen zegt "ik heb ze gesproken" in plaats van "ik heb hen gesproken", dan wordt dat vroeger of later goed Nederlands. 

Dit thema komt regelmatig hier terug. Ik vermoed daarom dat meer schrijvers moeite hebben met de elda-regel; en ook ik. Laten we gewoon allemaal onze manuscripten opsturen naar de uitgevers zoals wij het zelf  goed vinden. Als die uitgevers het dan anders willen, moeten ze het maar veranderen. In het computertijdperk is dat simpel: een paar toetsaanslagen; het manuscript hoeft niet overgetypt te worden. Maar misschien worden regelgevers dan wel zo ziek van alle overtreders dat ze een gedoogbeleid gaan voeren, en daarna de regels aanpassen.

Ik pleit sterk voor de regel: wat tussen aanhalingstekens staat is een citaat. Wie deaar in gaat knoeien, citeert onzorgvuldig.

"Ja, maar (...)" is wat anders dan: "Ja.", beweert Menno stellig. 

annedop schreef; 2 'Waar ga jij morgen eten?' vraagt Ellen aan haar man.

 Optie 2 is voor mij de meest duidelijke en tevens de meest simpele optie. 

Menno Marrenga schreef; "Ja, maar (...)" is wat anders dan: "Ja.", beweert Menno stellig.  

'Ja!' beweert ook Yrret, maar ... stellig is eng, want ... het riekt naar een principe.