Lid sinds

4 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Gedachten van twee hoofdpersonen?

Ik heb twee hoofdpersonen in mijn verhaal zitten. Meestal zijn ze gescheiden, dus dan is het niet zo verwarrend als ik meer inga op de gevoelens en gedachten van die specifieke persoon. Maar nu heb ik een stuk waarin ze samen zijn en vraag ik me af of het niet te verwarrend/raar wordt als ik iets schrijf zoals het volgende: ‘Mejuffrouw Ilsa, ik wens u een voorspoedige reis naar huis. Het was me een waar genoegen om uw gaven met mijn eigen ogen te mogen bewonderen.’ De oude man legde zijn hand op haar schouder en glimlachte naar haar. Ilsa voelde haar geweten opspelen en liet een geïrriteerde zucht ontsnappen. De man was niets anders dan aardig geweest, ondanks dat ze hem constant kleineerde. En ook al wist ze dat dit het moment was om zich te verontschuldigen, kon ze het niet over haar lippen verkrijgen. ‘Ja, hetzelfde,’ zei ze. De oude man liet haar schouder los. ‘Je kan me vaak in het klooster vinden, mits ze me niet weer op zo’n buitengewoon intensieve trip sturen.’ Hoofdschuddend draaide hij zich om en liep hij weg. Alex grinnikte bij het zien van de ongemakkelijke uitdrukking op Ilsa's gezicht. Keer op keer probeerde ze stoer over te komen, al wist hij allang dat ze van binnen een klein hartje had. Het gaat om de stukken "De man . . . lippen verkrijgen." voor haar en "Keer op . . . hartje had." voor hem. Wat vinden jullie?

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Lexica, Een kwestie van perspectief. Voor de inleefbaarheid is het aan te raden een scène vanuit 1 personage te schrijven. Anders gezegd: geef binnen een scene slechts de gevoelens en gedachten weer van 1 persoon - In het echte leven weet je ook niet wat een ander denkt/voelt. Een ander mogelijkheid is schrijven vanuit een alwetend perspectief: er is een verteller die alles van iedereen weet. Dat is een lastig perspectief omdat het al snel de schrijver zichtbaar maakt. Het kan wel. Het fragment hier is rommelig, je lijkt geen keus te hebben gemaakt voor een perspectief. Tip: plaats een wat langer fragment bij proeflezen - geef er een korte samenvatting bij, en stel je vragen erover.
en liet een geïrriteerde zucht ontsnappen.
dat is niet juist: en liet geërgerd een zucht ontsnappen. https://onzetaal.nl/taaladvies/ik-irriteer-erger-…

Lid sinds

4 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hi Lexica, Ik houd mij zoveel mogelijk aan het principe dat Janp noemt. Per hoofdstuk één verteller. Als het een keertje niet uitkomt, dan een witregel voordat je begint met een andere persoon. Omdat het hier geen nieuwe (deel)scene betreft, maar een directe reactie op een gebeurtenis, is de aanpak met de witregel m.i. niet optimaal. Op dit moment in je verhaal noem je 'een voorspoedige reis naar huis'. Dat geeft mij de indruk dat je verhaal al flink op dreef is. Als de lezer al in een eerder stadium kennis gemaakt heeft met de kijk van Alex op Ilse, dan kan je, na het weglopen van de oude man, je beperken tot: Ze keek naar Alex, hij stond te grinniken. De lezer weet dan wel waar Alex aan denkt. Ilse ook.

Lid sinds

4 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Janpmeijers & Don Leone, Duidelijk en dankjewel! Ik was hier al bang voor, maar wilde het even bevestigd hebben.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Maar nu heb ik een stuk waarin ze samen zijn en vraag ik me af of het niet te verwarrend/raar wordt als ik iets schrijf zoals het volgende:
Neen, dat is niet verwarrend - én - niet raar! Integendeel ...