Verhalen schrijven vanuit de Ik-Perspectief, Gangbaar?

Het percentage van het gebruik vh ik-perspectief weet ik niet, maar het is zeer zeker gangbaar. Door je ik-personage met een o.t.t. (tegenwoordige tijd) te laten samengaan, beleven lezers alles onmiddellijk mee. In een verleden tijd gaat het om voorbije belevenissen, waardoor de lezer beseft dat het ik'-personage gevaren en conflicten overleefd heeft. Nadeel is dat je in de hersenpan van je 'ik' blijft en niets afweet over hoe anderen denken of met iets omgaan, dan kan je enkel afgaan op wat ze zeggen of gelaatsuitdrukking. Evengoed komt een derde persoon (personaal persp.) ook veel voor. Een verrijkend SOL -jaar gewenst!

Tik je in de zoekfunctie rechtsboven 'perspectief' krijg je info waar je lang zoet mee bent!

Ik kom ongerust aan bij het oude vervallen huis, niets wijst er op dat het nog bewoond wordt. De ramen en deuren van het huis, evenals de garage en kelder, zijn bedekt en afgesloten met verweerde planken en platen. Ik kreeg door dat ik hier naartoe moest komen, dat Mark gewond bij dit huis naar binnen was gestrompeld; Hoe is hij dan binnen gekomen, vraag ik me vertwijfeld af, ondertussen zoeken mijn ogen het huis af, hopende een mogelijke ingang te ontdekken waar hij naar binnen kon zijn gegaan. Ik kom er achter dat een entree tot het huis niet zo eenvoudig te vinden is want mijn zicht kan niets ontdekken. Ik betreed voorzichtig het erf en begeef me via de steeg naar de achterzijde. Mark moet hier toch ergens naar binnen zijn gegaan, bedenk ik me en opnieuw onderwerp ik het huis aan een grondige inspectie.

Heb je zin om dit stukje te herschrijven? Laat alle - 'ik' - weg en maak er een vloeiende beweging van.

Is dit een gangbare vorm van vertellen en beschrijven of komt het méér voor dat een verhaal wordt beschreven vanuit een derde persoon.

Verschrikkelijk zijn boeken, beginnen met mij. Dood wil mij zijn - als gangbaar dit is. Tip; pak 100 boeken uit je eigen boekenkast. Als er 1 boek bij is - door jou gelezen - en is als jouw fragment - en het is jou niet opgevallen - dan weet je 2 dingen. 1. Het is niet gangbaar, maar toch is dit voor jou een schrijfstijl die jij wil beoefenen. Wat kan jou dan de mening schelen van een ander of het gangbaar is. 2. Je hebt net ontdekt dat 99 boeken, die in jouw eigen boekenkast stonden, de moeite waard zijn te bewaren voor een herlees of gewoon voor de show en beslist niet in deze vorm van vertellen - beschreven zijn. Elke zin die met een IK begint is een zwakke zin!

Een verhaal vertellen in het ik-perspectief vertellen is moeilijker dan in de derde persoon. Je bent veel beperkter. Daarom kan het wel.

Dank jullie wel. ik was nieuwsgierig XD

Niet te vaak met Ik beginnen.

Probeer eens uit of je geen enkele zin met ik kan laten beginnen. De waarneming eerst en dan zo schrijven dat je een interne dialoog dan wel de ik erin plaatst. Bijvoorbeeld

Ik kom ongerust aan bij het oude vervallen huis, niets wijst er op dat het nog bewoond wordt. De ramen en deuren van het huis, evenals de garage en kelder, zijn bedekt en afgesloten met verweerde planken en platen. Ik kreeg door dat ik hier naartoe moest komen, dat Mark gewond bij dit huis naar binnen was gestrompeld; Hoe is hij dan binnen gekomen, vraag ik me vertwijfeld af,

naar bijvoorbeeld iets als: Het oude vervallen huis lijkt onbewoonbaar en ik voel de haren in mijn nek omhoog gaan. Alle ramen en deuren zijn afgesloten met verweerde planken en platen. Het sterke gevoel was er nog altijd. Het puzzelde me hoe Mark, gewond en wel, hier naar binnen was gestrompeld. Ik probeer een stukje interne dialoog te beschijven zonder ik gebruik en wanneer de hp iets voelt gebruik ik de ik vorm. Geen expert, maar denk dat dit lekkerder leest. Succes

Het leest inderdaad lekkerder. Je kunt ik ook midden of aan het eind van een zin gebruiken.

De ik-vraag houdt mij ook bezig. De volgorde waarnemen en daarop reageren, door mijzelf of door anderen, vind ik een logische en aangename manier van vertellen en schrijven. Ik vind het niet lastig om vanuit ik over te schakelen op andere personages, maar het is waar dat teksten met alleen hij en zij evenwichtiger zullen zijn. In de klas is een bekende werkwijze: voorkennis losmaken door iets herkenbaars te noemen, nieuwe informatie aanbieden, verwerkingsopdracht, evaluatie. Voorkennis losmaken kan onder meer met een vraag. Ik vind het gebruik van het ik-perspectief als voordeel hebben dat de lezer meteen contact heeft met de auteur. Als ik gids begin ik met of iets persoonlijks vanuit de expositie of de historische plek, of een ervaring of vraag van mijzelf: "Ik kwam hier al als jongetje, mijn grootvader was molenaar in deze molen. In de oorlog zat hier een Pools joods gezin ondergedoken. Vader, moeder en drie kinderen sliepen samen in deze kleine bedstee. Ze aten uit de moestuin. Ze waren vrij maar tegelijkertijd zaten zij gevangen, want zij moesten binnen blijven. De bezoekers zitten er dan meteen in, net als de kinderen in de klas (ik ben geen onderwijzer, alleen gastlessen en leesbevordering). Overigens zegt Schrijven online: veel lezen, dan zie je vanzelf welke stijl jou aanspreekt. Ik heb dat nooit aangenomen, maar de laatste jaren ben ik ook romans gaan lezen.

Mijn verhaal is ook vanuit de ik-vorm beschreven. Dat vind ik zelf altijd fijner lezen, vanuit een ik-vorm, omdat je je daardoor nog beter kunt inleven. Maar dat is natuurlijk persoonlijk. Het is wel wat lastiger om vanuit ik-vorm te schrijven, je gebruikt vaak het ik-woord. Het voorbeeld van hierboven leest inderdaad fijner. Goeie tip. Ook voor mij een eyeopener dat het soms beter is om zinnen net even anders te formuleren.

Zelf ben ik voor een van mijn recente manuscripten uit mijn comfortzone gestapt door dat verhaal in Belevend -ik te schrijven (ik, t.t.). Normaliter hou ik me aan de derde persoon v.v.t. Maar ik stond wel versteld van de mogelijkheden die het belevend-ik perspectief boden. Je kunt veel dieper in het hoofd van een ik persoon kruipen, waardoor je zijn of haar gevoelens, gedachten en ervaringen uitermate goed kan beschrijven. Probeer bij elke zin die je met 'ik' wil beginnen, een samenstelling te vinden waar dat niet het geval is en verwerk er meer gevoel in (beleving vanuit het personage, waarbij je geen enkele keer met 'ik' hoef te beginnen): [Ik kom ongerust aan bij het oude vervallen huis, niets wijst er op dat het nog bewoond wordt.]: Mijn hart klopt sneller en mijn hoop neemt af terwijl ik het huis nader. De ramen en deuren van het huis, evenals de garage en kelder, zijn bedekt en afgesloten met verweerde planken en platen. [niets wijst er op dat het nog bewoond wordt.] kan weg, omdat je al een goed idee geeft dat het huis niet wordt bewoond. En voorkom 'filtering', dat voorkomt ook dat je vaak begint met 'ik': [Ik kreeg door dat ik hier naartoe moest komen, dat Mark gewond bij dit huis naar binnen was gestrompeld; Hoe is hij dan binnen gekomen, vraag ik me vertwijfeld af,]: Een dringend voorgevoel bracht mij hier, de mogelijkheid dat Mark gewond dit huis binnen is gestrompeld. Hoewel ze vermolmd zijn, heeft niemand echter een van de planken voor de ramen verwijderd en geen van de deuren is opengebroken. (o.i.d.) :-).

[14-12-2017] Is dit een gangbare vorm van vertellen en beschrijven of komt het méér voor dat een verhaal wordt beschreven vanuit een derde persoon. Zijn er voorbeelden van boeken en verhalen die geschreven zijn vanuit dit perspectief.

Ik ben zelf meer een derde persoon-schrijver, maar er zijn aardig wat boeken in de eerste persoon geschreven, dus het is zeker gangbaar. Ik ben voornamelijk bekend met de young adult fantasy/science fiction wereld en daar wordt de eerste persoon vaak gebruikt. (Hunger games van Suzanne Collins, Red Queen van Victoria Aveyard, Fire Sermon van Francesca Haig, Percy Jackson van Rick Riordan ook, etc.) Bij volwassen boeken komt het ook voor. Stof en Schitteringen van Kelly van der Laan bijvoorbeeld. Voorbeelden uit de literatuur-richting zijn Magnus van Arjen Lubach en Eén mens is genoeg van Els Beerten. Voordelen van de eerste persoon zijn dat je je meer verbonden voelt met de hoofdpersoon. Je zit wel meer vast aan één gezichtspunt van de situatie, maar het gebeurt ook wel eens dat je meerdere ik-figuren hebt. Vaak wordt dan bij de titel van het hoofdstuk de naam van de ik-figuur uit wie het is geschreven vermeld. Meestal zijn de ik-figuren er niet meer dan twee of drie, anders kan het verwarrend worden. Het is op zich niet zo'n probleem als je nooit letterlijk de gedachtegang van een ander personage opschrijft, via wat diegene zegt en lichaamstaal kom je best veel te weten. Het is net als bij de derde persoon: niet vanuit ieder groot personage worden hoofdstukken geschreven en toch leer je ze kennen. Als je het goed doet, denk ik wel dat je bij de eerste persoon makkelijker grote plottwists kunt creëren, zo een waarbij de hele kijk van de hoofdpersoon op een ander personage of op de wereld verandert, doordat je maar één standpunt hebt beschreven en je beperkte informatie had. Dit moet wel goed voorbereid worden, maar dan heb je ook iets. Red Queen van Victoria Aveyard is daarvan wel een goed voorbeeld. Wel heb je dat als je uit de ik-persoon schrijft, je niet schrijft zoals jij het zou zeggen, maar zoals het personage het zegt. Het personage vertelt immers het verhaal, niet jij als schrijver. Bij The memory book van Lara Avery komt dat bijvoorbeeld heel duidelijk naar voren. Het is geschreven alsof de hoofdpersoon het als dagboek in een word-document heeft getypt. Af en toe schrijft een ander karakter er iets in en die verwoorden alles op een heel andere manier, zodat je zelfs zonder dat het vermeld wordt, weet wie er op dat moment in schrijft.