Ik-vorm of derde persoon?

Jij? Waarom tweede persoon; zou derde persoon geen logischer alternatief zijn?

Dat bedoel ik ook. (Was de term vergeten, sorry, heb het inmiddels aangepast). Voor mijn gevoel lijkt het ook moeilijker om te schrijven in derde persoon. Voor mijn gevoel gaat ik-vorm in tt makkelijker om te doen. Maar... De lezer geeft volgens mij toch meer de voorkeur aan derde persoon in vt. De meeste romans zien er wel zo uit. Misschien dat ik alles wel corrigeer in de derde persoon in tt, wat een uitdaging zal zijn.

Voor mijn gevoel lijkt het ook moeilijker om te schrijven in derde persoon. Voor mijn gevoel gaat ik-vorm in tt makkelijker om te doen.

Als je tot nog toe doorgaans in de eerste persoon hebt geschreven, is het best logisch dat dat je beter ligt. Oefening baart kunst.

Maar... De lezer geeft volgens mij toch meer de voorkeur aan derde persoon in vt. De meeste romans zien er wel zo uit.

Er zijn genoeg romans in de ik-vorm geschreven. Hele goede romans ook. Beide vormen kunnen een lezer evenzeer aanspreken (persoonlijke voorkeuren daargelaten: die zullen altijd verschillen). De vraag is denk ik niet zozeer wat een lezer zou willen, maar wat het beste bij jouw verhaal past.

Misschien dat ik alles wel corrigeer in de derde persoon in tt, wat een uitdaging zal zijn.

Ook een groot risico. Door het persptief van een reeds geschreven verhaal integraal te veranderen, is er een grote kans dat er allerlei perspectieffouten en subtiele incongruenties insluipen. Om zo'n verandering goed te doen, ben je denk erg veel tijd en moeite kwijt; dat je daar rekening mee houdt. [edit]

Het viel me op dat mensen vroegen of ik zelf de dingen had meegemaakt

Ik schrijf in de derde persoon en dan ook nog eens fantasy, en ook ik hoor bekenden wel eens zeggen dat één van de personages ze aan iemand doet denken, of krijg ik de vraag of ik iets zelf zo ook ervaar als mijn personages. Zulke vragen zijn vermoeiend, en ook ik denk dan: daar gaat het helemaal niet om! Maar laat 't je niet dwarszitten. Laat ze maar.

Opvallend is dat toch, dat sommige lezers zelfs als je in derde persoon schrijft nog zulke vragen stellen. Dat zal zeker een boel werk worden als ik alles om zou zetten. Vind dat eigenlijk ook wel een beetje zonde, vooral omdat de ik-vorm me nu eenmaal beter ligt tot nu toe. Er zijn nu eenmaal voor- of nadelen. Het nadeel van een ik-vorm kan zijn dat als de lezer de HP onsympathiek vindt, hij voortijdig afhaakt. Of de lezer kan zichzelf niet identificeren met de HP mocht de leefwereld van de HP, of de HP zelf, zo extreem verschillen van een lezer, of zelfs walging oproept. Ook kan het zijn dat het niet duidelijk genoeg is voor de lezer waar het precies om gaat. En er is maar één perspectief, nl. dat van de HP. Ik denk dat ik mijn volgende boek wel in derde persoon probeer te schrijven maar dit boek niet vanwege het risico dat er makkelijk een fout insluipt, en dat is nu ook weer niet de bedoeling. Vraag me wel af welke persoonsvorm een uitgeverij nu echt het liefste heeft. En wat echt commercieel is.

Fianne, het ene verhaal laat zich beter vertellen vanuit een alwetende verteller, het andere vanuit de "ïk", hoofdpersoon of niet. Die keuze heeft met het verhaal te maken, niet met wat de uitgever wil.

Dat andere mensen de indruk krijgen dat je het zelf hebt meegemaakt, betekent alleen maar dat je het verhaal juist sterk neerzet. Voor mij klinkt het dan ook alsof je vrij goed bent in de eerste persoon. Als je dergelijke vragen wilt vermijden, kun je altijd in een dankwoord of voetnoot zetten dat het verhaal niet gebaseerd is op waargebeurde feiten en dat elke overeenkomst rust op toeval.

Dank voor de antwoorden. Er staat in mijn boek dat het fictie betreft maar daar trekken sommige mensen zich niets van aan. :-) Nou ja zo erg is het nu ook weer niet ook al maakte ik ooit hele grappige en gênante dingen mee wat dit betreft. Een tijdje gespreksstof in de wachtkamer van de dokter geweest en de gekste verhalen deden de ronde hahaha. Het blijft leuk.

Dat klopt, Fianne. Een aantal mensen zeiden dat ik het ook zo vervaren moest hebben, omdat ik het anders niet zo duidelijk had kunnen vertellen. Dat was totaal niet het geval, gewoon fantasie. Mijn voorkeur gaat trouwens uit naar de derde persoon en de vt. Gewoon gevoelsmatig. Doe waar je jezelf het prettigst bij voelt.

Grappig is dat toch, mensen vergeten fantasie. Het brein van de schrijver of schrijfster zal wel heel anders werken dan dat van een ´normaal´ iemand denk ik. Je moet je heel goed kunnen inleven en dat kan lang niet iedereen. Of beelddenken. De ik-vorm in tt ben ik gewend en voelt het beste voor mij, hoewel de derde persoon in vt ook wel lukt. Waarbij je jezelf het prettigst is geloof ik wel beter, veel natuurlijker ook; ook al bestaan de meeste boeken uit derde persoon in vt.

Helemaal gek dat mensen dat denken, vind ik het niet. De meeste schrijvers die ik ken, werken vanuit wat ze hebben meegemaakt of gezien, en extrapoleren dat naar nieuwe situaties. Als je beschrijft hoe iemand op straat wordt beroofd, probeer je je dat voor te stellen door gevoelens en gedachten op te roepen aan vergelijkbare ervaringen die je hebt. Overigens ben ik juist bezig met de tegenovergestelde overstap: meestal schrijf ik in de 3e persoon enkelvoud TT of OVT. In de laatste herschrijfronde heb ik een manuscript juist omgezet naar de 1e persoon OVT, dat werkte gewoon beter. Voor mij nieuw, maar het werk vroeg er om.