Cliché

Er stond een verdacht vriendelijk lachje op haar poppengezichtje. Wat moet je nu weer van me, dacht ze.

Of je zou het lachje op gezichtje zelf kunnen beschrijven:

Er stond een verdacht vriendelijk lachje op haar poppengezichtje. Wat moet je nu weer van me, dacht ze.

Haar rode lipjes tuitten zich in een verleidelijk lachje en haar heldere ogen schitterden terwijl ze met een kleine hoofdbeweging haar blonde krullen liet dansen. Het schaap, dacht Kate, wat moet ze nu weer van me. Ontzéttend cliché, meer nog dan jouw versie, maar ik ben het met Anaïd eens: wat is er mis met een cliché in dit geval? Misschien past het perfect in je verhaal / genre. Daarbij: als je het vetter aanzet, wordt het bijna weer origineel.

Hoi hoi, Ik kreeg van de week een stuk tekst terug en daarbij was er een opmerking geplaatst over het volgende: ‘Goedemorgen,’ klonk een zoet stemmetje. Kate tilde haar hoofd op. Olga keek om het hoekje van de deur. Er stond een verdacht vriendelijk lachje op haar poppengezichtje. Wat moet je nu weer van me, dacht ze. Twee jaar geleden was Olga aan het team toegevoegd. Op het eerste gezicht een aardige, intelligente meid, maar na een behoorlijke inwerkperiode bleek ze niet erg productief en zelfstandig. De opmerking was: pas op voor cliché. Daarmee doelde ze op zoet stemmetje en poppengezichtje. In dit stukje wil ik aan de lezer over brengen dat Olga overdreven vriendelijk doet omdat ze iets van Kate wil. Olga heeft een hoog stemmetje en ziet er een beetje uit, tja als een poppetje :) Maar ik denk nu dat het er eigenlijk niet zo toe doet. Ze is niet dusdanig van belang om er een beschrijving aan toe te voegen. Het gaat er meer om dat Kate merkt dat er iets is. Nu had ik in gedachten om het dan op de volgende manier te doen: ‘Goedemorgen,’ klonk een zoet stemmetje. Kate tilde haar hoofd op. Olga keek om het hoekje van de deur. Er stond een verdacht lachje op haar gezicht. Wat moet je nu weer van me, dacht ze. Twee jaar geleden was Olga aan het team toegevoegd. Op het eerste gezicht een aardige, intelligente meid, maar na een behoorlijke inwerkperiode bleek ze niet erg productief en zelfstandig. Wat vinden jullie? Is het inderdaad een cliché en is het beter om het achterwege te laten? Ik ben benieuwd naar jullie mening.

Zoete stemmetjes en poppengezichtjes komen naar mijn idee niet voor in je tekst. Je 2de versie verschilt niet zoveel van je 1ste versie dus als je verder wilt met je verhaal zou ik voor de 2de versie gaan. Ik heb juist het idee dat Olga een persoon is die je in je verhaal laat binnenkomen. En dat ze nog een behoorlijke invulling kan krijgen wat ze nog meer kan en doen!

Wat moet je nu weer van me, dacht ze. zegt... wie? dat maakt het onduidelijk en leidt af van je vraag. Ja, het is ontzettend cliché, vind ik. Maar soms mag dat toch wel? Maar ik houd niet van typetjes die er zo uitzien. Kun je er niet iets anders van maken/ je pen, toetsenbord speelt dan even voor plastisch chirurg voor een cosmetische ingreep.

Zoete stemmetjes en poppengezichtjes komen naar mijn idee niet voor in je tekst. Je 2de versie verschilt niet zoveel van je 1ste versie dus als je verder wilt met je verhaal zou ik voor de 2de versie gaan. Ik heb juist het idee dat Olga een persoon is die je in je verhaal laat binnenkomen. En dat ze nog een behoorlijke invulling kan krijgen wat ze nog meer kan en doen!

Beste Nico, Ik kan niet zo veel met jouw reactie. Je zegt zoete stemmetjes en poppengezichtje komen naar mijn idee niet voor in je tekst. Welke tekst heb jij gelezen dan?? Want de vraag gaat daar juist over... En deze reactie: En dat ze nog een behoorlijke invulling kan krijgen wat ze nog meer kan en doen! Wat????

"De opmerking was: pas op voor cliché. Daarmee doelde ze op zoet stemmetje en poppengezichtje." Deze twee zinnen vielen mij op naast je fragmenten. Dus ik dacht van, oh, daar gaat je fragment over.