Overbodige informatie of 'decoratie'.

Datenshi, wat je wilt voorkomen is dat mensen met hun ogen zitten te rollen terwijl ze je verhaal lezen. Dus als je voor de hand liggende dingen schrijft, zoals sneeuw die buiten ligt, kan je die inderdaad beter achterwege laten. Ik heb toevallig net zo'n soort verhaal gelezen en doordat de voor de hand liggende dingen en herhalingen zich maar op bleven stapelen, kreeg ik het idee dat de schrijver dacht dat zijn lezers het verstand van een amoebe hadden. Het is dat het over een interessant onderwerp ging, anders had ik het boek al na een paar bladzijden weggelegd.

Met andere woorden: Sneeuw die bínnen ligt: da's bijzonder. Hoe komt het daar? Meegenomen met voetstappen of zit er een gat in het dak? Sneeuw die buiten ligt erg logisch en dus kan het weggelaten worden. Ook al zeg je vaak: 'Het sneeuwt buiten.'

Hoi! Nat van de sneeuw die buiten ligt - dat is sowieso niet zo'n mooie formulering. Overbodig -dan denk ik dat - nat van de sneeuw - minder overbodig is als - die buiten ligt. Sneeuw ligt toch niet binnen? "Zijn zwarte schoenen zijn nat van de sneeuw die buiten ligt en hebben vanaf de deur een spoor van voetafdrukken achtergelaten" Is het belangrijk dat zijn schoenen zwart zijn? Of is het belangrijk dat er sneeuw op zit? Of de voetstappen - spoor van - door de keuken? Je hebt al genoemd dat het sneeuwt, zeg je. Hoe heb je dat genoemd? Uitgebreid? Het personage is eerder buiten geweest, er is gepraat over de sneeuw, de sneeuw is deel van het verhaal-conflict (ze konden niet weg, want er lag sneeuw etc) of is het alleen genoemd? Misschien kun je de twee samentrekken. Hieronder een voorbeeld. Dit is geen suggestie. De voor achter keuken deur vloog met een klap open, koude harde noorder wind gierde mee naar binnen in de keuken. Zijn rode baard en zwarte schoenen waren wit. Hij klopte zijn jas en muts zich af en liet smeltende voetafdrukken achter op de plavuizen. 'Het sneeuwt,' zei hij. 'Ja, dat zie ik,' zei ik en rolde met mijn ogen. De deur vloog open, wind gierde mee. Zijn baard en schoenen waren wit. Hij klopte zich af en liet smeltende afdrukken achter. 'Het sneeuwt,' zei hij. 'Ja, dat zie ik,' zei ik en rolde met mijn ogen. of: De deur vloog open, wind gierde mee. Zijn baard en schoenen waren wit. Hij klopte zich af. Ik zweeg en keek naar de smeltende voetafdrukken. 'Het sneeuwt,' zei hij. 'Ja, dat zie ik.' Ik rolde met mijn ogen. 'En ik heb net gedweild.' Succes en groetjes :)

Zijn zwarte schoenen zijn nat van de sneeuw die buiten ligt

Die sneeuw ligt dan niet meer buiten ... tenminste: als ik er van uitga dat het spoor vanaf de deur zich binnen bevindt; daar lijkt de volgende zin naar te verwijzen:

en hebben vanaf de deur een spoor van voetafdrukken achtergelaten

En als de zwarte schoenen nat zijn van de sneeuw ... dan zijn ze ook wit (van de sneeuw); en als ze niet wit zijn, en wel nat, dan is het van de gesmolten sneeuw, en die ligt (ook weer) niet buiten (als het spoor van voetafdrukken binnen is).

hoe beslis je of je iets er wel of niet in moet doen?

Wel doen: als dat iets van toegevoegde waarde is (kan informatief zijn, maar ook voor de beeldvorming van de lezer, of voor de sfeer van het verhaal, of - soms - als je dat iets heel mooi kunt zeggen / schrijven, maar dat moet je heel nauwkeurig kunnen doseren, zodat je niet vervalt in mooischrijverij). Niet doen: als het dubbel-op informatie is (herhaling van wat eerder al gezegd is), of non-informatie (iets wat heel logisch is, en dus niets toevoegt), of als dat iets heel naturel uit het verhaal vloeit (dan niet nog eens beschrijven).

I "Zijn zwarte schoenen zijn nat van de sneeuw die buiten ligt en hebben vanaf de deur een spoor van voetafdrukken achtergelaten"

Ik vraag me tijdens het lezen van deze zin af wat er belangrijk is. Dat de schoenen zwart zijn of dat ze nat van de sneeuw zijn.

Zijn zwarte schoenen zijn nat van de sneeuw die buiten ligt (...)

'die buiten ligt' kun je idd beter weglaten als je eerder al hebt gemeld dat er sneeuw buiten ligt. Op zich vind ik 'nat van de sneeuw' niet verkeerd, omdat het nieuwe informatie is. Bij het beschrijven van een bepaalde sfeer kan dat juist iets aan het verhaal toevoegen.

en hebben vanaf de deur een spoor van voetafdrukken achtergelaten

Voor mijn gevoel klopt deze toevoeging niet helemaal. 'Vanaf de deur' betekent dat je met je snufferd richting de straatkant staat, in plaats van naar de deur toe. Enfin, dat moet je zelf maar ff bekijken :) Toevoegingen en verduidelijkingen kunnen het verhaal wat mij betreft een bepaalde richting geven, maar je moet er wel mee uitkijken. Doe je het te veel, dan haakt de lezer af. Er moet ook iets overblijven voor de verbeelding! Overigens hangt het ook af van je lezers. Sommige mensen zien het verhaal als het ware voor zich gebeuren in beelden, terwijl anderen dat juist helemaal niet doen. Voor beide groepen is volgens mij een andere benadering nodig. De een vindt "In de ban van de Ring" geweldig, de ander komt de eerste honderd bladzijden nog niet eens door... ( like me :( ) Om mijn verhaal even in perspectief te plaatsen: ik ben momenteel bezig met het schrijven van m'n eerste roman, dus gaandeweg pik ik dit soort dingetjes op ;).

Dit is een forumonderwerp, geen poging om met veel mensen een zin over schoenen en sneeuw te schrijven. Mag ik Datenshi voorstellen de discussie abstract te houden en terug te brengen tot overbodige informatie versus decor? Een bos bechrijf je door bomen neer te zetten maar je moet voorkomen dat men door de bomen het bos niet meer ziet. Zijn daar algemene regels voor? Ik doe een poging. 1. Vraag je af of het inderdaad decor is, of een zijlijn. Decor is niet overbodig, zijlijnen zijn vaak verwarrend. Probeer onder woorden te brengen waarom het decor is, als dat niet lukt dan is het blijkbaar geen decor. 2. vermijd bijvoeglijke naamwoorden, die zijn vaak overbodig. Maar niet altijd. Zwarte schoenen zijn gewone schoenen, maar natte sneeuw is geen gewone sneeuw en bijvoeglijke naamwoorden zijn speciale naamwoorden. Wie vult aan?

Ik merk dat ik soms juist te kaal schrijf. Dan race ik door mijn verhaal en merk ik achteraf dat de sfeer ontbreekt. Maar het is waar dat je wel een balans zoekt tussen teveel decoratie en te kaal.

Decoratie kan je verhaal vertragen en het kale versnelt het. Het is de afwisseling die het zo spannend maakt. Ben ik met zo'n zin als die in je voorbeeld net begonnen in een prachtig kerstverhaal? Prachtig, heerlijk sfeerbeeld! Of zit deze zin midden in een boek, tussen nog 100 van die zinnen en is er eigenlijk een achtervolging aan de gang? Meteen schrappen, die kleur en dat buiten.

Decoratie kan je verhaal vertragen en het kale versnelt het. Het is de afwisseling die het zo spannend maakt. Ben ik met zo'n zin als die in je voorbeeld net begonnen in een prachtig kerstverhaal? Prachtig, heerlijk sfeerbeeld! Of zit deze zin midden in een boek, tussen nog 100 van die zinnen en is er eigenlijk een achtervolging aan de gang? Meteen schrappen, die kleur en dat buiten.

Decoratie kan je verhaal vertragen en het kale versnelt het. Sterke opmerking Ceridwen. Ik vind het ook vaak lastig om keuzes te maken. Moet je wel vertellen dat iets zich afspeelt in een rokerige ruimte? Of moet je alleen vertellen dat 'ze' aan tafel zitten en zelfs geen informatie over de ruimte toevoegen. Ik probeer zelf de volgende regels te gebruiken: 1 Eerst gewoon typen wat in me opkomt 2 Dan lezen of de zinnen lopen 3 Controleren of er niet te veel overbodige informatie in het stuk tekst zit. Het werkt bij mij erg goed om deze laatste controle op papier te doen en niet op het scherm van mijn pc. @Ceridwen. Ik ga jou tip noteren :)

Roken is een mooi voorbeeld van hoe ik afweeg of ik bijzaken vermeld of niet. Roken is omstreden, dus het zal altijd iets zeggen over de karakters in het boek, als je meldt dat ze in een rokerige ruimte zitten. Dat trekt aandacht, daar is iets mee, denken lezers, anders zou het niet in het verhaal staan. Als ik niet van plan ben verder nog iets met dat roken te doen, laat ik het weg. Een bedompte ruimte is alweer lastiger; zoveel ruimtes zijn bedompt. Dan moet je afwegen of het om een moordzaak gaat en je wilt laten doorschemeren dat de dode daar al een tijdje licht, of gaat het om een kelder die stomtoevallig ook bedompt is. Pech dan, voor die kelder, maar dat is niet belangrijk voor het verhaal. En een grote ruimte of een kleine, een gezellige of een kale; van zo'n toevoeging vraag ik me ernstig of dat het vermelden waard is of lezers zullen denken: 'Kan mij die ruimte schelen, ik wil weten waar ze over praten!'