Hoe voorkom ik datadump in dit specifieke geval?

Ik denk dat je heel goed moet weten wat de lezer op dat moment MOET weten, en dat je ruimte over laat voor wat de lezer KAN weten (deductie). Wat is de essentie van het scheppingsverhaal voor het verhaal dat je in je eigen verhaal wilt vertellen? Vertel dat, laat de rest zoveel mogelijk weg. Ik neem als voorbeeld de welbekende Bijbel: - als mijn verhaal erover gaat dat vrouwen minderwaardig zijn, dan is het belangrijkste uit Genesis dat de vrouw uit de rib van een man is gemaakt. (Dat er nog een andere versie is, laat ik weg, dat de gehele schepping in 7 dagen plaatsvond ook). - het verhaal gaat over hoe de mensen de natuur zouden moeten beheren, dan leg ik de nadruk op hoe God schept en Adam de dieren benoemt. - ik wil schrijven aan een goed/kwaad scenario en de god staat voor het goede; ik gebruik uit Genesis dat God licht en donker scheidt, en orde in de chaos schept.

Bedankt voor de reactie schlimazlnik. Dat voorbeeld van de Bijbel helpt mij om orde in mijn eigen chaos te scheppen. Informatie die ik écht moet geven: namen van de vijf goden (daar zijn veel benamingen/ religies van afgeleid) en de relatie van de vier goden met de vijfde god, want die is van belang voor het plot. Als je het zo stelt, dan is het eigenlijk niet zo ingewikkeld, hooguit wat lastig om afscheid te nemen van m'n scheppingsverhaal dat ik compleet met plot en al erin had gezet.

Dat verhaal kun je altijd nog kwijt als "deleted scenes".

Onwetende ziel als ik ben heb ik even gezocht op "deleted scenes" op dit forum, maar dat is dus geen schrijversjargon ;-)

Hay Mathijs. Ik denk dat de tip van Schlimazlnik een hele goede is, maak er gebruik van. De rest van je scheppingsverhaal kun je natuurlijk altijd nog verwerken in de rest van je verhaal, dan hoeft het geen info of data dump te worden.

Hallo Kimym, Ik denk ook dat die tip een goeie was, maar ik heb ook nog een dozijn of wat verbeterpunten gekregen met betrekking tot m'n fragment op proeflezen, dus het kan nog even duren voor ik het allemaal verwerkt heb in m'n manuscript ;-) Ik vraag me af hoe ik het scheppingsverhaal verder nog kan gebruiken in mijn verhaal. Natuurlijk kan ik er een hoop uit afleiden en gebruiken in de naamgeving en in het plot en dat ga ik ook doen. Maar verschillende personages telkens een deel van dat scheppingsverhaal laten vertellen/ denken/ lezen, wordt ook zo saai op een bepaald moment lijkt me. Ik had in mijn hoofd om twee personages een deel van het verhaal te laten vertellen. Een keer door een aanhanger van één van de Vier Goden en een keer door een aanhanger van de Vijfde God, die het verhaal anders geïnterpreteerd heeft dan de versie die je als lezer eerder te horen hebt gekregen. Als er nog andere (interessante?) manieren zijn om het scheppingsverhaal zelf in een fantasyverhaal te kunnen citeren, dan hoor ik ze graag!

Weglaten is een heel goede optie. Ook al doet die echt pijn. Vraag je af welk belang het scheppingsverhaal voor de plot heeft. Naar gelang het belang, moet je het gebruiken. Als het echt alleen ter informatie is of om te laten zien hoe goed jij bent in het verzinnen van een schepping is het voor de lezer van geen enkel belang en zal het hem afleiden van je verhaal. BeDenk ook dat voor de personen in jouw wereld de schepping met de paplepel is ingegoten. Zij kennen hem en zullen er hooguit terloops over spreken, tenzij ze een theologische studie volgen of iemand uit een ander land ontmoeten met wie ze in discussie gaan over de waarheid.

Hallo Anaïd, Ben het eens met de dingen die je zegt, maar ik weet niet zeker hoe je het allemaal toepast in de praktijk. Het lijkt mij nuttig voor de lezer als hij begrijpt waar de naamgeving van verschillende landen, steden, personages, groeperingen en dergelijke van afgeleid is. Dat geeft toch wat meer diepgang aan de wereld die je op papier zet. Aan de andere kant, laat je stiekem óók een beetje zien daarmee dat je zo goed over alles na hebt gedacht en zo mooi kan schrijven. Uiteindelijk is je hele wereld jouw creatie waarvoor je best erkenning wil, mocht die jouw kant op komen ;-) Dus ik vind het lastig in te schatten waar "belang voor het plot" eindigt en "erkenning zoekende schrijver" begint, omdat die twee ook in elkaar over lopen voor voor mij. Of vind jij dat de oorsprong van de verschillende namen in je verhaal, als die niet direct bijdraagt aan plotontwikkeling, per definitie overbodig is en weggelaten kan worden? Dat zou de zaken wel wat vergemakkelijken.

Ik vind dat, inderdaad. Maar ik kan daarin helemaal alleen staan, hoor :nod: . Ik denk altijd aan het dagelijkse leven: hoe vaak spreek jij met de mensen in je omgeving over het ontstaan van de aarde? Of omschrijf je als je gaat koken hoe je dat doet? ("Ik pak een steelpan uit de kast. Een steelpan is een metalen kom (een kom is iets waar iets anders in kan, meestal waterdicht maar je hebt ze ook met gaatjes, dan heten ze een vergiet. Gaatjes zijn trouwens stukjes niets in materie en materie kan alles zijn, behalve niets, hoewel ook weer onzichtbaar) met een steel eraan (een stok die je kunt vasthouden zodat je je handen niet brandt aan de pan) en zet hem op het fornuis. Een fornuis is een ...") Dat doe je niet :) Maar lekker bomen met mensen over de evolutie, doe je wel. Soms. En dan ga je ervan uit dat je samen gemeenschappelijke kennis bezit. Je begint niet met elkaar les te geven. Dat is een lastige balans, inderdaad. Ik heb eens een verhaal geschreven over een reus en een dwerg, waar Och de god was. Niet hoeven uitleggen, een vloek volstond: 'Bij Och!' Och had verder ook geen functie in de plot, maar het vloeken moest er op die plek even in. Het is jouw verhaal. Doe wat goed voelt.