Wat is er mis met lange zinnen?

Niets, als hij taalkundig goed is opgebouwd. Al eens gelet op de "langezinnenkunst" van Carlos Ruiz Safon? Over smullen gesproken...

Hoi Hilde Ik verslikte me vaak in de lange zinnen. Haalde de vaart uit m'n verhaal. Ik ben er vanaf gestapt en het bevalt goed. Zelf lees ik graag boeken met langere zinnen safon is inderdaad een klasse apart. Goeie vraag!

@ Hilde Er lijkte me niks mis met lange zinnen als ze de lezer meesleuren in de golven van het verhaal zonder hem of haar het gevoel te geven te verdrinken in een woeste branding van een overvloed van woorden.

Ik hou er ook van. Een mooie lange zin sleept je mee. De zin van Angus hierboven bijvoorbeeld. Heerlijk. In een langere tekst ga ik voor afwisseling, wat kortere zinnen kunnen die lange zin ertussen juist meer vaart geven.

@ Mirandala Klopt. Ritme is alles en dan volgens mij meteen ook het moeilijkste. Ben nu bijvoorbeeld het laatste boek van Alex Boogers aan het lezen. (Voormalig) kickbokser. Je proeft het, die boksachtergrond.. Te veel korte zinnen, naar mijn smaak. Te veel korte combinaties. (Mooie site trouwens :thumbsup: )

Niks op tegen, als de zin klopt. Ik denk dat korte zinnen veiliger zijn om te schrijven, minder kans op fouten geven.

@ Anaïd Haen Dat snap ik dan weer niet. Je wil toch schrijven wat je zeggen wil. Naar mijn idee is dat dus gaan met de zinnen die in je opkomen, lang, kort, maakt niet uit, zolang het verhaal maar gaat leven. Minder kans op fouten? Da's geen leven. Dat is wachten op de dood. (Oh, f**k copyright).

Regelmatig lees ik in reacties dat de zin te lang is en beter opgesplitst wordt. Maar wat is er eigenlijk mis met lange zinnen? Ik schrijf ze ook, en ik lees ze ook graag. Zo'n zin die een halve bladzijde beslaat, dat vind ik om te smullen. Dus wat is er op tegen?

Er is niets mee mis. Als de zin correct is. Ik schrijf ze ook. Ik lees ze ook. Een halve bladzijde is makkelijk 200 woorden. Graag dan een voorbeeld. Ik hou van smullen. Ik ben opgegroeit met boeken in Oud-Nederlansch geschreven, wonderschoon zoals die zinnen maar bleven lopen, lianen die zich om de bomen slingerden, vogels die je gedachten onderbreken door gezang die een levensgezel moeten lokken, de dreiging die voelbaar is als het oerwoud gaat zinderen, de stokoude eenzame olifant die zich staande probeert te houden door zijn slurf om een boomstam te slaan, in eerbiedwaardige stilte wachten we, tot hij opgeeft, zich laat vallen, naar het dichte bladerblad boven hem kijkt en nog eens zachtjes trompetterd naar God en vraagt om genade.

Ik ben opgegroeit met boeken in Oud-Nederlansch geschreven, wonderschoon zoals die zinnen maar bleven lopen, lianen die zich om de bomen slingerden, vogels die je gedachten onderbreken door gezang die een levensgezel moeten lokken, de dreiging die voelbaar is als het oerwoud gaat zinderen, de stokoude eenzame olifant die zich staande probeert te houden door zijn slurf om een boomstam te slaan, in eerbiedwaardige stilte wachten we, tot hij opgeeft, zich laat vallen, naar het dichte bladerblad boven hem kijkt en nog eens zachtjes trompetterd naar God en vraagt om genade.

Proost! Maar je krijgt geen bier meer!

Lange zinnen zijn niet afgestemd op het leesniveau van de massa. Ca. 80% van de mensen haakt af bij zinnen langer dan 10 tot 15 woorden. Het moge duidelijk zijn dat dat geen literatuurlezers zijn. Maar ze willen wel iets lezen. Een ander probleem is dat veel schrijvers geen lange zinnen kunnen schrijven. Het enige wat ze doen is diverse hoofdzinnen met "en" verbinden om een langere zin te krijgen. Compositie, syntax, hoofdzinnen en bijzinnen, tussengevoegd, nevenschikkend, terzijdes - trek wat meer uit de kast dan alleen "en". Opsommingen zijn meestal geen goed idee.

Lange zinnen vind ik prima. Maar kennelijk moet het tegenwoordig steeds korter. Ook te veel bijvoeglijke naamwoorden is uit den boze. Waarom? We hebben ze toch niet voor niets geleerd?

@ Mirandala Klopt. Ritme is alles en dan volgens mij meteen ook het moeilijkste. Ben nu bijvoorbeeld het laatste boek van Alex Goovers aan het lezen. (Voormalig) kickbokser. Je proeft het, die boksachtergrond.. Te veel korte zinnen, naar mijn smaak. Te veel korte combinaties. (Mooie site trouwens :thumbsup: )

Dank je Angus! Nienke, misschien passen korte zinnen beter bij jouw stijl op dit moment, of, beter bij het genre YA? soms bij een actiescene geven korte zinnen de vaart die je zoekt, maar de lezer wil ook een rustmomentje. En kan een lange zin wel passen in het geheel :)

Ik heb een hele tijd terug een stuk tekst met lange zinnen op proeflezen gezet en o.a. op de zinslengte veel kritiek gekregen. Zelf ben ik er dus niet zo goed in, maar ik vind het prachtig om lange zinnen van anderen te lezen. :)

Dat wil nog niet zeggen dat je er niet goed in bent. De taal verandert gewoon.

soms bij een actiescene geven korte zinnen de vaart die je zoekt, maar de lezer wil ook een rustmomentje.

Dat lijkt me een misverstand. Korte zinnen zijn een rustmoment: er staan veel punten in zo'n stuk. Lange zinnen kunnen juist veel vaart geven (geen punten) en zijn bij actie dan ook een stuk beter dan korte zinnen. Mits je een lange zin weet te schrijven die niet verzandt in oeverloos gezwam.

Dus, als ik het goed begrijp, en iemand zegt 'die zin is te lang', dan kan dat, indien niet met argumenten onderbouwd, evengoed wat zeggen over de lezer als over de schrijver van die zin en hoeven we met die opmerking verder geen rekening te houden tot duidelijk wordt of het de lezer is die naar adem hapt ofwel de schrijver die aan overdreven snelheid de bocht uitvliegt. Helder. Of zie ik dat verkeerd? Yrret, als je graag zo'n zin van een halve bladzijde leest, kan je die vinden bij oa Gabriel García Márquez. Je komt ze vanzelf tegen. Veel leesplezier!

Ik denk dat je dat helemaal goed ziet :)

Ja Hilde, ruim 80% van de Nederlanders zal je zin niet begrijpen. Hoewel het woordje "en" weinigzeggend is in de constructie: splitsen of een ander voegwoord gebruiken (signaalwoord).

dankjewel Schli Welke 'en' bedoel je? en iemand of en hoeven De eerste zou ik kunnen vervangen door wanneer die prognose van 80% kan ik haast niet geloven

en hoeven > waardoor we dus

OK, dankjewel

Hey Hilde, Ik heb niets tegen lange zinnen en ook niet tegen korte. Het is wat mij betreft een kwestie van toepasselijkheid. Past die lange zin daar in dat stukje van het verhaal. Of zegt de schrijver te veel in één zin waardoor de informatie van het begin van de zin je ontgaat aan het einde van de zin. Als dat het geval is, werken mijns inziens kortere zinnen beter om de boodschap over te brengen. Vooral als de informatie cruciaal is voor de rest van het verhaal. In dit geval zal ik bij Proeflezen ook melden aan een schrijver of een zin te lang is omdat mij de kern dan is ontgaan. De schrijver hoeft daar verder geen rekening mee te houden als het verder niemand anders opvalt. Wanneer het echter meer mensen stoort of opvalt, kan de schrijver daar zijn voordeel mee doen.

soms bij een actiescene geven korte zinnen de vaart die je zoekt, maar de lezer wil ook een rustmomentje.

Dat lijkt me een misverstand. Korte zinnen zijn een rustmoment: er staan veel punten in zo'n stuk. Lange zinnen kunnen juist veel vaart geven (geen punten) en zijn bij actie dan ook een stuk beter dan korte zinnen. Mits je een lange zin weet te schrijven die niet verzandt in oeverloos gezwam.

Bij veel korte zinnen achter elkaar gebruik ik een lange zin als intermezzo, of andersom. Dat lijkt me dan toch een rustmoment, omdat de lezer na een bladzijde vol korte zinnen toe is aan afwisseling, een intermezzo, etc. Ik wilde gewoon aangeven dat een tekst van alleen korte zinnen net zo vermoeiend leest als een tekst bestaande uit alleen maar lange zinnen.

Wanneer het echter meer mensen stoort of opvalt, kan de schrijver daar zijn voordeel mee doen.

Ik zie het voordeel voor de lezer, dat voor de schrijver niet meteen.

Je schrijft toch om gelezen te worden. (Tenzij dat niet je doel is. Ik schrijf in eerste instantie voor mezelf, maar daarna wil ik toch écht dat anderen het ook prettig vinden lezen.) Wat ik wil zeggen; een voordeel voor de lezer IS dan toch een voordeel voor de schrijver?

Ja natuurlijk is het fijn om gelezen te worden, maar schrijven doe je voor jezelf, als jezelf. Zo maak je je eigen publiek. Toch?

Het voordeel voor de schrijver is dat hij door de reacties van zijn lezers kan zien welke zinnen (en andere zaken) in zijn tekst onduidelijk zijn of niet het beoogde effect sorteren. Zoals Ginny al zegt: je schrijft toch om gelezen te worden? Ik neem aan dat je niet alleen schrijft om lange zinnen te maken omdat je die zo leuk vind...

Nee, ik schrijf omdat en wanneer iets geschreven moet worden. Dat komt zoals het komt, en het wordt gelezen of niet. Dat is alles.

Je schrijft toch om gelezen te worden. (...) Wat ik wil zeggen; een voordeel voor de lezer IS dan toch een voordeel voor de schrijver?

Niet noodzakelijkerwijs. Niet iedere lezer is hetzelfde: de ene kan een ingewikkelde tekst niet aan, de ander verveel je met een "vlot leesbare" tekst. Het is maar net wat je als je doelgroep ziet, en waar je zelf als schrijver naartoe wilt. Wil je een groot publiek, dan gebruik je makkelijke teksten. Wil je een klein, select gezelschap van literatuurliefhebbers bereiken, dan schrijf je op een andere manier. En om echt op een eenvoudig niveau te kunnen schrijven heb je veel oefening nodig. Denk bijvoorbeeld aan schrijven op een bepaald AVI-niveau. Het is niet de natuurlijke manier waarop een intelligente volwassene zich uitdrukt, daarom schrijft het niet makkelijk, zeker als je nog geen oefening erin hebt gehad (na een tijdje krijg je de trucjes wel door).

@ Anaïd Haen Dat snap ik dan weer niet. Je wil toch schrijven wat je zeggen wil. Naar mijn idee is dat dus gaan met de zinnen die in je opkomen, lang, kort, maakt niet uit, zolang het verhaal maar gaat leven. Minder kans op fouten? Da's geen leven. Dat is wachten op de dood. (Oh, f**k copyright).

En toch is het een reden. Ik ben heel goed in staat heel lange zinnen, overgoten met bijvoeglijke naamwoorden, neer te pennen, maar ze moeten wel functioneel en correct zijn. Als ik even twijfel of het klopt, of het niet twee hoofdzinnen zijn die ik alleen aan elkaar plak omdat dat mooier is terwijl het in feite fout is, zet ik een punt ertussen. Ik redigeer mij de hele tijd door, wil geen fouten maken en als ik ze maak, vind ik dat echt heel vreselijk. Ik kom nogal van ver, wat spelling en grammatica betreft, dus ik ben heel erg alert en kies daarmee wel eens voor de veilige modus. Dus korte zinnen.