Vertelperspectief

Ik denk dat de kracht van de geloofwaardigheid niet uit het perspectief komt, maar uit de verwoording. Toch vind ik die stelling van u interessant: maakt de hij-perspectief het verhaal overtuigender? Dat is in mijn ogen relatief. Tov ik- persoon kan het misschien minder of juist meer geloofwaardig zijn. Of tov alwetende verteller? Ik zal het aan de anderen overlaten. Ik weet het niet echt om eerlijk te zijn.

Toch bedankt voor je poging, Waldo!

Ik begrijp het niet helemaal. Waarom zou je door middel van het hij/zij perspectief het doodgaan van de hoofdpersoon minder geloofwaardig kunnen beschrijven? Waar zitten de knelpunten in dan?

Dood zijn is niet erg. Zij staarde met gesloten ogen vanuit de kist naar de vele gezichten die zich een kort moment aan haar vertoonden. Bijna allen met een droevig strak gelaat. Behalve die ene onbekende man. Een glimlach. Een briefje. Ik wilde opstaan. Een pen pakken. Papier.

Hoi Yrret en Xuchiejlala, ook jullie bedankt! Ik ben alleen bang dat ik niet zo veel kan vertellen over het hoe ze dood gaat. Bij een allwetende verteller is dat makkelijk, je beschrijft (bvb) wat door haar hoofd gaat, dat ze haar ogen dicht doet en ze vervolgens ´´weg´´ is, maar als je het van haar perspectief vertelt, hoe kun je dat dan beschrijven. Bovendien wat er daarna gebeurt, met de mensen om haar heen, kun je ook niet meer vertellen, omdat ze er niet meer is... Maar misschien zie ik het verkeerd...

Waldo heeft gelijk. Het gaat niet om het perspectief, maar om de manier waarop je het beschrijft (woordkeus, etc). Da's nou het leuke van schrijven, dat je dingen kan doen die fysiek onmogelijk zijn (bv doodgaan in ik-perspectief)

Hoi Yrret en Xuchiejlala, ook jullie bedankt! Ik ben alleen bang dat ik niet zo veel kan vertellen over het hoe ze dood gaat. Bij een allwetende verteller is dat makkelijk, je beschrijft (bvb) wat door haar hoofd gaat, dat ze haar ogen dicht doet en ze vervolgens ´´weg´´ is, maar als je het van haar perspectief vertelt, hoe kun je dat dan beschrijven. Bovendien wat er daarna gebeurt, met de mensen om haar heen, kun je ook niet meer vertellen, omdat ze er niet meer is... Maar misschien zie ik het verkeerd...

Interessant. Ik snap wel die overschakeling naar de alwetende verteller wanneer ze 'weg' is, maar nu heb je me wel aan het denken gezet. Als ik derde persoon gebruik en schrijf vanuit de hoofdpersoon en deze gaat dood, dan zou ik gewoon zoiets hebben van: Twee handen klemden zich stevig om haar keel. Ze voelde de druk op haar luchtpijp. Met haar handen probeerde ze hem weg te duwen, maar ze had te weinig kracht. Te weinig adem, ze kreeg te weinig adem. Het werd licht in haar hoofd, de kamer begon wazig te worden. Ze wierp nog een laatste blik op het gezicht van de man die eens zoveel voor haar betekende. Zwart. Het is even snel bedacht, maar zo schrijf ik gewoon vanuit het perspectief van diegene die dood gaat. Wanneer het dan 'zwart' is geworden, zou je inderdaad kunnen overschakelen naar de alwetende verteller of naar het gezichtspunt van een belangrijk bijpersonage. Dat ligt ook aan jouw verhaal.

Hoi Yrret en Xuchiejlala, ook jullie bedankt! Ik ben alleen bang dat ik niet zo veel kan vertellen over het hoe ze dood gaat. Bij een allwetende verteller is dat makkelijk, je beschrijft (bvb) wat door haar hoofd gaat, dat ze haar ogen dicht doet en ze vervolgens ´´weg´´ is, maar als je het van haar perspectief vertelt, hoe kun je dat dan beschrijven. Bovendien wat er daarna gebeurt, met de mensen om haar heen, kun je ook niet meer vertellen, omdat ze er niet meer is... Maar misschien zie ik het verkeerd...

Het is niet dat je het verkeerd ziet, je ziet het anders. Oef, wat een opluchting dat ik dood ben. Rond kan zwerven, zoals ik dacht dat een geest kon doen. Kijken naar mijn kinderen die met een hebberig verlangen bij de notaris zitten en wachten op de verdeling van bezittingen die niet meer 'mijn' zijn. Ik zweef langs de brede vensterbak en duw een glazen kunstwerk om. Jeroen, mijn jongste zoon zegt: 'Mama is hier!'

Bij een personaal perspectief ben je inderdaad beperkt tot de belevenissen van de hij/zij, net als bij een ik-perspectief (maar dan een tikkeltje minder restrictief), maar is dat erg? Is het nodig voor je verhaal om de racties van de omstaanders te tonen? Of is het beter om gewoon "uit te faden" op het einde, samen met je hp? Ik denk dat je op basis daarvan moet kiezen tussen personaal perpectief, een combinatie van 2 personale perpectieven (zodat je gewoon vanuit hp2 kunt verdergaan als hp1 dood is), of de alwetende verteller. Wat ook kan natuurlijk, is dat de ziel van de hp zijn lichaam verlaat en aanschouwt hoe de omstaanders reageren.

Ik ben alleen bang dat ik niet zo veel kan vertellen over het hoe ze dood gaat. Bij een allwetende verteller is dat makkelijk, je beschrijft (bvb) wat door haar hoofd gaat, dat ze haar ogen dicht doet en ze vervolgens ´´weg´´ is...

Hier zat ik net nog even over na te denken: je kunt dit (dat vanuit het personage vertellen) vanuit alle perspectieven beschrijven. Dan snap ik niet waarom het makkelijker zou zijn vanuit de alwetende verteller. Want wat door haar hoofd gaat kun je bij eerste, tweede en derde persoon vertellen en bij de alwetende verteller. Ook dat ze haar ogen dicht doet en vervolgens 'weg' is, kun je bij alle perspectieven vertellen. Ook wat er na haar dood gebeurd kun je nog steeds vanuit haar vertellen en vanuit alle perspectieven, maar dan moet het denk ik wel een soort van 'geestverschijning' zijn, het 'ik-stond-erbij-en-ik-keek-ernaar'-effect (Zie ook eens De Wijde Hemel van Alice Sebold). Maar misschien zie ik het wel anders en begrijp ik niet wat jij bedoeld, dat kan ook.

Je kunt het ook aanpakken zoals Stephanie Meyer (ook al vind ik dat wel de makkelijke manier :P). Die heeft in het laatste boek (vanaf deel 2 boek 4) geschreven vanuit het perspectief van een ander persoon, zodat de échte hoofdpersoon dood kon gaan en die tweede persoon het zag gebeuren en erover vertelde.

M.i. zijn er twee basale mogelijkheden: 1. Je laat de hij/zij spreken vanuit de hemel - zoals Yrret beschreef (mooi gedaan trouwens, Yrret!) 2. Je wisselt van perspectief Dat laatste is niet echt een probleem, mits het voor de lezer duidelijk is, en mits je de . Je kunt wisselen naar een dierbare van de HP, bijv.

Dank je wel, jullie hebben mij allemaal geholpen, ieder op zijn/haar manier. Ik twijfel nu tussen de alwetende verteller en het zij-perspectief, maar ik ga nogmaals mijn plot analiseren en een beslissing nemen. Wel weet ik nu dat ik ze allebei kan gebruiken in mijn scene. Bedankt!