Veel tijd tussen gebeurtenissen

Of je je er te gemakkelijk van afmaakt met vier tijdsprongen, kan ik niet zo sec beoordelen, maar het lijkt mij van niet. Het vermelden van niet ter zake doende gebeurtenissen of informatie, lijkt erg veel op bladvulling, daar zou ik zeker niet voor kiezen.

Hallo slds Ik zat een beetje met dezelfde vraag (ben ook bezig aan historische roman) en heb besloten ook af en toe een gat te laten vallen, met aan het einde een soort epiloog om een periode van 12 jaar te beschrijven. Indien nodig kan je misschien met een flashback nog iets terughalen uit die tussenliggende periode (waar je eigenlijk 'niets' over geschreven hebt). Waar gaat je verhaal over (snap dat je niet alle details kwijt wilt)?

Je kunt dat doen door een hele globale tell te gebruiken. Bijvoorbeeld: Vijf jaar lang leefde ik door alsof er niets gebeurd was, maar op een dag stond ze weer voor me. De monotonie van het leven nam hem langzaam in zijn greep. Weken werden maanden en maanden werden jaren totdat de dood van zijn moeder hem terugriep naar het dorp van zijn verschrikkelijke jeugd. We reisden de wereld over, een vlucht dat geef ik toe. We zagen de torens van Bangkok en de steppes van Mongolië. We dansten in Parijs en sliepen onder de palmen op Hawaï. Ons geluk was compleet en overdonderend en op drie november 1982 werd onze zoon geboren. En aan het eind van zo'n stukje ga je weer rustig verder met vertellen wat je wilt vertellen. (Waarbij het breekpunt uiteraard de eerstvolgende ter zake doende gebeurtenis is) Op die manier kun je decennia overspannen als dat zo uitkomt zonder echt een gat te laten vallen.

Ik geloof dat je best tijdpsrongen kunt maken. Je zou bij een hoofdstuk of een alinea een jaartal of een periode kunnen vermelden.

Hoi Slds, het kan prima vind ik. Zie Rudolfs post, en de opmerkingen van Manyang. Eigenlijk heb ik weinig eraan toe te voegen :P

Dank jullie wel voor de oplossingen voor mijn 'probleem'. Hoewel ik me nog met de globale opzet van het verhaal bezig houd leek het me toch handig om met dit soort zaken rekening te houden. Overigens gaat het verhaal over een jonge man, die eind 19e eeuw na enkele jaren in Argentinië geleefd te hebben, alleen terugkeerd naar Nederland. Hier krijgt hij achtereenvolgens drie relaties, die elkaar overlappen en stuk voor stuk mislopen. Aan drama geen gebrek dus, waardoor ik misschien op moet passen dat ik niet in de categorie Bouquetreeks terecht kom. Omdat ik het lastig vind feit en fictie te vermengen ontbreekt nog een krachtige (fictionele) motor achter het verhaal. Mijn gedachten gaan uit naar het contrast tussen de Argentijnse en de Nederlandse levensstijl...

Misschien moet je de drie vrouwen het verhaal laten doen... Elk een ander gedeelte van de man zijn geschiedenis laten vertellen. Zo kun je tussen deze delen een hele kloof laten vallen van verschillende jaren - ook al hebben de vrouwen een soort overlap.

Die laatste oplossing van Lucatero vind ik erg mooi. Ssowieso zijn het vaak interessante verhalen die van verschillende kanten, door verschillende personages verteld worden. Daardoor creëer je een mooie meerduidigheid in je verhaal.

Wederom dank. Inderdaad zijn die drie verhalen misschien een mooie invalshoek, al maakt de overlap dat misschien juist weer lastig. Ik dreig nu echter de vrouwen het middelpunt van het verhaal te maken, terwijl de relaties, naar mijn mening, juist de gevolgen moeten zijn van het conflict waar de hoofdpersoon mee worstelt. Nog heel wat denkwerk te doen.

Ze vertellen allemaal iets over het leven van de man, iets wat hij heeft verteld, of wat blijkt uit zijn gedrag tov hen. En samen vertellen ze zijn hele levensverhaal.

Als die vier periodes in 10 jaar tijd de belangrijke gebeurtenissen zijn in het verhaal, houd je daaraan. Probeer geen onnodige opvulling te schrijven (hierdoor zal je alleen maar het verhaal stil zetten). Die optie van Lucerato klinkt als een goed idee, maar probeer gewoon uit met perspectieven wat voor jouw gevoel het beste is. Als het verhaal niet wil lukken vanuit de vrouwenperspectieven, dan niet doen.