Als ik over de omgeving schrijf laat ik het meestal niet lange teksten achterelkaar zien over de omgeving. Meestal prop ik daar nog wat handelingen tussen om dingen in de kamer een nut te geven of beter op in te kunnen gaan. Langzaam ging ze achterover zitten in de stoel. Eigenlijk had ze nergens zin in. Door de ramen kwam nog geluid van de discotheek om de hoek. Daar was ze al geweest en wilde ze niet nog eens heen. Met haar vingers tikte ze op de leuning van de stoel. Wat had zei eigenlijk voor een leven? Niet dus! Langzaam verschoof ze haar hand naar de plant naast de stoel. -Eventuele beschrijving van de plant- Toen haar hand de plant bereikte begon ze verveeld aan de bladeren te frutselen. Starend naar de oude schilderijen van Ome Piet trok ze een blad uit de boom. -Beschrijving van de schilderijen- Hier heb ik even een voorbeeld geschreven hoe ik het zou doen. Ik zeg niet dat het goed is. Tussen de - zal dan eventueel een uitgebreidere beschrijving kunnen komen van hoe de plant en schilderij eruit zien. Dit is echter niet noodzakelijk. Mij lijkt om het niet al te saai en eentonig te houden om af te wisselen tussen vertellen over omgeving en handelingen van het personage. je hoeft naar mijn idee niet eerst de hele omgeving in het eerste alinea'tje te vertellen bijvoorbeeld. Verspreid het goed over de gehele tekst. p.s: Meestal vind ik het wel fijn als er niet teveel over de omgeving word verteld. Dan kan je er zelf een beeld van maken als lezer.

Hier is al veel over geschreven op dit forum. Als je beschrijvingen als zoekopdracht ingeeft, krijg je een hele waslijst met hits en daar zitten vast topics bij die je verder kunnen helpen. Succes!

Lees eens reisverhalen. "Sneeuw" van Jan Cremer. "Reizen met Jef Geeraerts" van uiteraard Jef Geeraerts. De dagboeken van Hans Warren, waarin hij in detail zijn omgeving beschrijft, kunnen ook een nuttig voorbeeld zijn.