Dat hoeft niet ingewikkeld te zijn. Noem bij de eerste mogelijkheid de naam van het personage. Als het in een hoofdstuk alleen over 1 van de hp's gaat dan lijkt het mij volkomen duidelijk. Switch je binnen een hoofdstuk van perspectief, hanteer dan een witregel en noem ook weer de naam.

Kun je de situatie iets meer uitleggen? Als je lezer kan volgen om wie het gaat kun je ze toch ook een naam geven? Maar waarschijnlijk bedoel je het anders.

Noemen de andere hoofdpersonen hem bij naam dat als je die naam noemt de lezer weet wie het is? Misschien kun je hem een soort bijnaam geven? Niet iets wat verraad wie hij is maar iets algemeens als de donkere man, de lange vrouw. Iets wat de andere twee hoofdpersonen niet hebben zodat het duidelijk is dat het om een derde persoon gaat?

Wat is je perspectief?

Ik begrijp het, zoiets heb ik ook verwerkt. Maar dan met één mysterieuze persoon. De hoofdstukken van de hoofdpersoon heb ik aangeduid met de dagen van de week, de hoofdstukken van de Mystery Guest heb ik aangeduid met woorden (steeds een woord per hoofdstuk). Eerst had ik het cursief gezet, maar ik heb zelf een hekel aan grote stukken cursief te lezen, dus dat wilde ik niet.

Nou eh, nee. Je kunt het Ik-perspectief overigens best combineren met een hij/zij perspectief. Dan is het makkelijk om de identiteit mistig te houden omdat je niet in zijn/haar hoofd zit. Maar goed, even een recapitulatie: je schrijft vanuit de IK-persoon, maar er zijn drie personages (drie ikken). Twee daarvan staan al in het manuscript (elke ik om en om zijn/haar eigen hoofdstuk). Nu moet er een derde ik bij. Als de stijl van de drie ikken duidelijk genoeg van elkaar verschilt, zodat de lezer begrijpt welke ik aan het woord is, dan zou je het zo kunnen doen, maar dat kunnen wij van een afstandje niet beoordelen. Ik begrijp dat je de identiteit van de derde ik geheim wilt houden. Speelt dat bij de andere ikken dan geen rol? Als je hun identiteit wel kunt benoemen, dan kan je op die manier misschien bereiken dat de lezer snapt dat de anonieme ik iemand anders is, zonder te weten wie (tot de ontknoping). Eventueel kan je voor deze hoofdstukken ook het hij/zij perspectief gebruiken (zie mijn eerste opmerking). Succes.

Ik snap dat ze iets met de geheime derde te maken hebben, maar als hun identiteit bij de lezer wel bekend mag worden, dan zijn er twee ikken met een naam, en een anonieme derde. Dan is de kans op verwisseling minder groot en hoef je niet allerlei kunstgrepen te gebruiken zoals cijfers en letters enz. Vandaar.

Kan het niet blijken uit wat de derde mysterieuze persoon vertelt? 'X (naam 1e 'ik') wist niet dat ik hem gezien had, en Y(tweede 'ik') wist nog niet eens dat ik bestond, maar....... Zo is het duidelijk dat het niet over de twee anderen gaat. Natuurlijk vertelt de derde zijn naam niet eens aan de lezer. Ik heb ook zoiets gedaan, maar ik heb het weer heel anders opgelost, wat in jouw geval niet toepasbaar is. Het lijkt me wel een leuke uitdaging, succes ermee! Weten de andere twee trouwens van elkaar dat ze de derde allebei kennen?

Soms wordt er ook met kleur of verschillende lettertypen gewerkt, zelf vind ik dat niet de mooiste oplossing. Een letter, cijfer en romeinse cijfers klinkt goed, maar Via's oplossing spreekt me ook aan. Of misschien kun je ze iets heel persoonlijks meegeven. Iets dat ze altijd doen, een ritueel en dat telkens aan het begin noemen. De een denkt bv vaak iets, de ander roept misschien iets en de derde doet iets. Een stopwoordje bv, of dat iemand altijd controleert of zijn schoenveter wel strak zit aangetrokken, ik noem maar iets om duidelijk te maken wat ik bedoel. Alleen zou ik dat iets dan wel wat variëren in woordgebruik, de ene keer wat meer, de andere keer wat minder aandacht aan geven, anders leeft het niet en dan kun je net zo goed met letters en cijfers werken.

Wat heeft dit met computerzaken te maken? Verplaatst >> Stijl & techniek