Dit voelt zo stom. Ik wil wel schrijven, wel verder met mijn verhalen, maar wanneer ik eenmaal begin denk ik: geen zin. Dat had ik nog nooit. Maar wanneer ik wat anders wil gaan doen voelt het alsof ik het contact met het verhaal zal verliezen. Terwijl ik vorige zomer eigenlijk beetje niks schreef, pas aan het einde van de zomervakantie weer, en toen had ik er geen problemen mee? Of is het dat het zo druk, zo'n chaos is in mijn hoofd en ik af en toe best depri kan zijn? Toch, als ik heel eerlijk ben, heb ik nu meer tegenzin om te schrijven. Maar terwijl ik dit schrijf denk ik: ik wil schrijven. *schrijft 1 zin* Of komt het doordat ik al 3 jaar met hetzelfde verhaal bezig ben en nog steeds maar aan deel 1 schrijf, ook al is dit nu in de lijn zoals het er nu staat wel de echte versie zoals het uiteindelijk wordt - na de herschrijfperiode?