Zoals je het hier omschrijft, lijkt het me dat je je fantasie gebruikt en schrijf je fictie. ;) Als je niet wilt dat het fantasie-aspect zodanig de nadruk krijgt dat het binnen het genre fantasy valt, denk ik dat je andere ontwikkelingen (karakters/twistpunten etc.) tot leidende draden moeten maken. Zoiets? Of begrijp ik het probleem niet?

Ik denk bij fantasy eerder aan mense/wenzens/dieren die niet bestaan, nergens op onze aarde. Je kan best geen-fantasy schrijven óver een verzonnen land, met kenmerken die wel op aarde echt betsaan. Ben toevallig net in Palmwijn van Van Dis bezig. Het gaat over een eiland in Afrika. Hij zegt niet welk eiland en dat het eiland precies zo niet bestaat, maar hij heeft het natuurlijk wel beschreven met kenmerken van Afrika die hij tijdens zijn eigen reizen heeft opgedaan. Daar is echt niets fantasy aan. Zoiets heet gewoon een fictieroman. Kies er dan ook namen voor die echt hadden kunnen bestaan (of zelfs bestaan).

Ja, als het maar levensecht (aardeecht) overkomt.

Misschien kan je palmwijn in de bieb halen? dan heb je gelijk een mooi voorbeeld.

Misschien geheel OT, maar gister werden in het nieuws foto's getoond van een eerder nog niet ontdekte indianenstam in Brazilië. De helikopter die 'toevallig' overvloog werd mijn pijl en boog beschoten. Er zouden nog meer onontdekte stammen in de regenwouden wonen, maar door bijv. de illegale boskap wordt de kans dat ze ontdekt worden steeds groter. Ook werd de vrees uitgesproken dat, nu de onbekende stam 'bekend' is, er nieuwsgierige toeristen op af komen. Wat de foto's wel afdwongen, is dat dat deel van het regenwoud vanaf nu beschermd word, dat is waarschijnlijk ook de reden dat de foto's openbaar zijn gemaakt. Geen fantasy dus, maar realiteit. Stel dat je voor jouw verhaal deze stam zou nemen met bijv. mensen die in toverij geloven, de meest bizarre rites uithalen om geesten aan te roepen, en ook nog eens in vampierapen geloven. Als je dat zou beschrijven, zou het volgens mij nog steeds geen fantasy zijn (mits het om een 'geloof' blijft gaan en geesten en vampierapen zich niet echt manifesteren). Het is waarschijnlijk 'realiteit' bij zo'n stam. Ik schrijf een fantasyverhaal, maar het enige fantasy-element is dat er vampiers en vampiervangers in voorkomen. Voor de rest is het zo realistisch als het maar kan, maarja, als je over vampiers schrijft, blijft het fantasy (en dat is maar goed ook ;) ).

Zolang je het eiland op de aarde situeert, en de hier geldende natuurwetten eerbiedigd zal het niet snel als fantasy bestempeld worden vermoed ik. In de regel vereist dat mythische wezens en/of magie en/of een pre-industrieële setting. Indien je inderdaad gaat voor de boot met wereldleiders denk ik dat je eerder bij surrealisme aan zult komen dan bij fantasy. Maar verder zijn alle eilanden natuurlijk vrij om ontdekt te worden, al zul je wel een verklaring moeten geven voor het feit dat de hele wereld al met satelieten in kaart is gebracht.