Ik ben geen schrijver, ik schrijf wel maar alleen voor mezelf. Heel soms komt er een tekstje uit dat zo erg past bij wat ik werkelijk voel, beleef en ervaren heb dat ik het een mooie tekst vind. Als ik op zo`n moment schrijft voelt het schrijven vloeiend en fijn, intens. 'Meestal' zijn de teksten gewoon teksten omdat ik iets kwijt moest, anders dus, niet mooi en vaak ook niet intens. Soms irriteer ik mezelf als ik op zo`n moment schrijf omdat de woorden en de zinnen hetgeen wat ik wil zeggen alleen maar lelijk en onvolledig maken. Ik vraag me wel eens af of de teksten die voor mij tijdens het schrijven zo intens voelen, voor anderen ook intens zijn om te lezen. Voelt het voor mij gewoon zo omdat ik op dat moment iets vind in mezelf en dat dus ook voel, of voelt het zo omdat de woorden er echt goed staan en ervoor zorgen dat er daarom iets gebeurd tijdens het schrijven en soms later als ik het lees? Ik weet niet zeker of ik het aan veel mensen wil laten lezen omdat ik de kracht, die het voor mij heeft, niet kwijt wil raken. Stel dat het slecht geschreven is en mensen dit vertellen, dan neemt dat misschien wel iets weg. En dat wil ik niet omdat het simpelweg schrijven is voor mezelf en het voornamelijk gaat om of het 'voor mij' iets doet of niet. Ik heb een lichte vorm van dyslexie naar het schijnt, dus waarschijnlijk is het maar matig. Maar toch.. ben ik wel nieuwsgierig naar wat ik goed doe en wat niet, naar of het overkomt bij een ander. Ik wil best beter leren schrijven, ookal is het alleen voor mezelf. Gewoon voor persoonlijke groei denk ik dan maar. Zou ik het wel of niet neer moeten zetten voor anderen om te lezen en te reageren? Of zou ik het bijvoorbeeld aan 1 persoon moeten sturen om te kijken wat er gebeurd? Of.. zou ik het voor mezelf moeten houden en niet nieuwsgierig zijn naar wat een tekst doet met een ander? Ik ben ook kunstenares, ik schilder. En de nieuwsgierigheid naar die dingen zit er een beetje in van nature. Groetjes, Dreamshades.