Er geweest zijn maakt het wel makkelijker om de werkelijkheid te benaderen. Je ziet niet alleen de Chinese muur, maar ruikt ook de geuren, ziet het uitzicht, voelt de hete adem van de toeristen, het mos op de muur, noem maar op. Dat mist een boek of internetsite wel een beetje...

Ik schrijf tot nu toe liever universeel, niet over plekken die er werkelijk zijn. Maar als ik over bijv. een sportkantine schrijf, zie ik wel de kantine van het voetbalveld van mijn kinderen voor me. Het scheelt als je ergens mee vertrouwd bent.

Wat jij vraagt ligt een beetje in het verlengde van dit onderwerp.
Overigens ben ik van mening dat je niet overal geweest hoeft te zijn om er overtuigend over te kunnen schrijven. Maar goede info inwinnen en zo veel mogelijk mensen zien te spreken die er wel geweest zijn, is natuurlijk altijd een pré.

ik denk dat het ook afhangt van hoe goed je fantasie is, en hoe realistisch het moet zijn.

als ik een boek zou schrijven over een nu bestaande plaats, zou ik daar wel heen reizen. ik bedoel, als ik een boek over frankrijk schrijf ga ik daar toch een keertje heen.
ik ga binnenkort misschien naar terezin aka theresienstadt, om daar het concentratiekamp te bezoeken waar een van de figuren in mijn roman is overleden. ik heb het misschien niet echt nodig, maar het doet vast geen kwaad.

anders is het natuurlijk als je verhaal zich in een andere tijd afspeelt, bv de 19e eeuw. dan moet je puur afgaan op geschiedenisboeken.

mwa, ik ben 2 keer in oswiecim (auschwitz) geweest en ook in dachau. dus ik ken de atmosfeer wel een beetje! ik heb letterlijk in de gaskamer van auschwitz gestaan :?
boeken als "is dit een mens" van primo levi helpen ook erg goed.

hoe ik er op kom? familie van me is in theresienstadt omgekomen. zijn zoon kon net voor de kristallnacht naar panama vluchten. daar weer de zoon van werd gered door een nazi, en kwam bij de hitlerjugend: die jongen is mijn opa!