Perspectief in prentenboek

Ik heb geen verstand van kinderen, maar wat je zegt over het vereenzelvigen klinkt heel erg logisch. Waarom zou je een prentenboek in de ik-vorm willen schrijven?

Ik ben aan het stoeien met de tekst. Is zus handig? Is zo beter? Daar valt de keuze voor het perspectief onder. Het boek heeft duidelijk één hoofdpersoon. Vandaar dat ik het ik-perspectief overweeg. Maar ik heb er geen uitgesproken voorkeur voor. Nou ja, stoeien dus. In opdracht. De deadline voor de eerste versie is al over een paar dagen.

Volgens mij ligt het eraan in welke fase de kinderen zitten voor wie het prentenboek bestemd is.

Ze zijn twee tot vier jaar oud. Heel jong dus.

Voor die leeftijd, zou ik niet voor de ik-vorm kiezen. Ik zou een aansprekende naam gebruiken en die zoveel mogelijk terug laten komen in het verhaal.

In het boek "VTO doe je zo!" staat over de sociale ontwikkeling van een kind van rond de twee jaar: "eerste ik-gebruik: jij en mij. Het kind wordt zich voor het eerst bewust van zichzelf als ik." Daarna volgt een toenemend ik-besef. Maar er staat ook: tussen 2 en 2,5 jaar: kan rijmpjes, versjes en verhaaltjes onthouden. Ik zou zelf even wachten tot de kinderen wat ouder dan twee zijn, omdat als ze net geleerd hebben wat "jij" en wat "ik" is, het misschien te verwarrend kan worden als vanuit de ik-persoon het verhaal vertelt wordt.

Ik ben eruit. Ik ga het leven niet ingewikkelder maken voor deze hummels dan het al is. Het worden dus gewoon hijtjes en zijtjes. Bedankt voor het meedenken met deze woordenworstelaar. :nod:

Je bent er al uit zie ik. :) Voor prentenboeken is het inderdaad erg ongebruikelijk om vanuit de eerste persoon te schrijven. Ze kunnen, zoals je zegt, de ik nog niet los zien van zichzelf.