Ik doe dat door mezelf daar simpelweg de tijd voor te gunnen. Dan gaat het verder vanzelf. Ik kan ook pas weer schrijven nadat het proces van loslaten is afgerond. Helaas ben ik daardoor wel minder productief dan ik zou willen :(

Dat is heel moeilijk Nenko, het wilde mij ook maar niet lukken. Bij mij is het nog iets 'erger' dan bij jou. Ik heb ruim 2,5 jaar aan mijn eerste manuscript gewerkt en bleef maar schaven. Vorige week heb ik voor mezelf dé oplossing gevonden. Ik weet niet of het voor jou werkt, natuurlijk.
Ik ben een paar korte, columnistische verhalen gaan schrijven, en heb niet eens getracht kwalitatief goede dingen te schrijven. Toch kreeg ik er enorm veel plezier in en ging weer herschrijven. Voor ik het wist, zat ik een idee voor een kort kinder/jeugdboek uit te werken. Ik heb in twee dagen tijd een compleet boek uitgeschreven van 30 A4! Met vierkante ogen sprong ik een uur of twee geleden onder de douche - dat is voor mij de beste denkplaats - en er kwamen wéér duizend en één ideeën in mij op. Mijn vlammetje is weer aangewakkerd!

Siska, in twee dagen 30 A4? Wat een tempo!

Wow Siska :shock: !
Wie weet heb je wel het wereldrecord 'een boek schrijven' gebroken!

Misschien ben je er dan nog niet echt helemaal klaar mee. Welbeschouwd, 14 maanden lijkt wel lang, maar is het natuurlijk niet voor een echt goed doordacht, doorwrocht manuscript.
Waarom niet toegeven aan je gevoel van gemis en je er gewoon nog een tijdje mee bezig houden?

Meestal is het aan te raden een manuscript minstens een paar maanden met rust te laten. Wat ik zelf doe als ik een manuscript afheb, dan herschrijf ik het de volgende dag nog en daarna laat ik het ongeveer een half jaar rusten, dan kan ik er met een frisse blik tegen aankijken en op mijn gemak gaan schaven. En dan stuur ik het naar een uitgever, maar dat is wat ik met mijn 1e onuitgegeven manuscript deed, inmiddels werk ik aan mijn 2e.

Aan één stuk door, Siska? Pffff....
Overigens is mijn roman ook een beetje op die manier ontstaan; als tussendoortje tijdens het niet-willen-vlotten van een eerder boek.
Maar om even ontopic te blijven: ik heb mijn boek pas echt kunnen loslaten toen ik de definitieve versie naar de uitgever had gemaild. Op datzelfde moment was het alsof ik van een drukke ruimte vol personages in een stille, lege, witte ruimte stapte waar nog niets was. En vanwaar ik ooniet meer terugkon naar die andere ruimte, gek genoeg.
Het was pas toen echt een afgesloten hoofdstuk geworden, maar daarvoor, toen ik er nog mee bezig was, kon ik mijn boek en de personages echt niet loslaten. In gedachten was ik er altijd maar mee bezig.
Overigens ben ik na het verschijnen van mijn debuutroman weer vrolijk verder gegaan met dat oorspronkelijke manuscript. Zo leeg en wit was die ruimte uiteindelijk ook weer niet :wink: .
Alles bij elkaar heeft dat hele project zo'n drie jaar stilgelegen.

Eufdrie

Complimenten voor Siska. 30 A4, poehee.

Als ik nog niet klaar ben met iets kan ik het moeilijk loslaten.
Liefst zou ik het gelijk afmaken.
Dan ga ik heel wat anders doen. Naar zee of de stad in of zo.
Maar als het klaar is, dan is het ook klaar.

Om te beginnen ben ik met een aantal andere schrijfprojecten begonnen. En ik heb met mezelf afgesproken dat ik pas over zoveel weken met mijn manuscript verder mag.

30 a4, tsjeeeee. Je benadert het tempo van Stephen King...

:oops: nog even verder of-topic.
Ik moet jullie allen wél eerlijk bekennen, dat ik - aangemoedigd door Zjors' Averbode-prijs verhaal - een kinderverhaal heb geschreven. Met een font van 12 en 25 regels per bladzijde. Maar goed, dat mindert de pret niet! Ben nog steeds een beetje in een 'Wow!' humeur. En het leuke is:
Het verhaal heeft al een kop én een staart
is ook al lekker dik behaart
En is straks vast het lezen wel waard!

:lol: Da's mooi!

Als het boek eenmaal gepubliceerd is, vind ik het nog steeds moeilijk. Je moet zo vaak praten over de inhoud van je boek dat je nog vooral bezig bent met je afgeronde boek.

Mijn verhaal was af. Eindlijk! Ik heb het op mijn bureau gegooid en er twee weken niet naar gekeken. Vervolgens ben ik de stad ingaan en heb een boek voor mezelf gekocht. Even lekker lui lezen op de bank. Na twee weken pakte ik mijn manuscript er weer bij en ontdekte weer een aantal fouten. Hoe was dat toch mogelijk? Ik heb mijn verhaal zeker drie keer herlezen en steeds weer vond ik een zin die beter kon. Toen was ik het echt zat! Ik heb het gewoon naar de uitgever gestuurd. Maar op het moment dat ik die dikke envelop in de brievenbus gooide, begon ik weer te twijvelen.
"Laat het toch los," zei mijn man. Begin toch eens met wat nieuws.

Nu ben ik dan eindelijk met wat nieuws bezig en mijn vinger vliegen over het toetstenbord. Het gaat goed.

Rosali

@Nenko: als je het nog helemaal niet herschreven hebt, zou ik niet zolang wachten, want nu zit je nog helemaal in het verhaal. Ik kon pas een beetje loslaten toen ik mijn verhaal compleet (dus zo'n vijf keer) had herschreven. En dat duurt net zo lang als het schrijven van het verhaal zelf. Toen moest ik wel even stoppen, omdat ik het niet meer objectief kon beoordelen. Na een paar weken had ik weer een frisse blik en heb ik het manuscript nog eens verbeterd, hoop ik toch.
En nu ben ik inderdaad aan een tweede verhaal begonnen, eerste flarden vormen zich als vanzelf. Maar alleen omdat ik weet dat ik mijn eerste manuscript bijna op kan sturen. En dat eerste verhaal loslaten kan ik waarschijnlijk pas als het als boek op de plank staat :wink:

Da's ook toevallig, ik heb vanmiddag net vers voer voor mijn printer gekocht. Om mijn manuscript weer eens op een paar uitgevers los te laten :wink: .
Go Nenko!