Hoi Elin, Zeker bij een eerste boek is het lastig om jezelf eruit te filteren. Zeker als je het ook nog eens in eerste persoon schrijft. Is dat erg? Nee. Het heeft in mijn ogen juist veel voordelen. Kijk maar eens hoeveel schrijvers debuteren met iets (semi-)autobiografisch. Daarnaast, mensenkennis is veelal zelfkennis en van je eigen hobby's en vakantiebestemmingen ben je gelijk ook expert. Een eerste boek schrijven neemt al zoveel uiteenlopende lessen met zich mee, dat je jezelf niet lui hoeft te vinden als je daar gebruik van maakt. Je kunt ook de proef op de som nemen. Bedenk een personage met eigenschappen en karaktertrekken waar jij werkelijk niets mee hebt en schrijf eens een verhaaltje, in ik-perspectief, vanuit dit figuur. Nu ben ik wel benieuwd naar de andere personages in je boek, waarop baseer je die? Saskia Noort zei trouwens in een interview dat ze met ieder nieuw boek een vriend verliest. Ik bedoel maar te zeggen: alles heeft zijn prijs. En ja, ook ik weet hoe verleidelijk het is om alvast te denken aan volgende boeken terwijl je nog met de eerste bezig bent. Bij mij heeft het als resultaat 3 eerste halve boeken gebracht. 'Moet ik alles geven voor dit boek en later wel verder zien?' Dit zijn twee, losse vragen, op de eerste: Wat is je een alternatief? Op de tweede, idem. Vriendelijks, Mender Marinus

Hey Elin, herkenbare vragen, mijn eerste boek was/is ook geschreven uit een ik-perspectief, en die overeenkomst is ook iets wat ik in de gaten houd. Zoals Mender Marinus al zegt: het heeft duidelijke voordelen om je hoofdpersonage op jezelf te baseren. Zou ik niet te snel helemáál van weg gaan. Ik heb die proef die hij voorstelt ooit op de som genomen en het resultaat was een half boek dat me geen klap interesseerde omdat ik me totaal niet kon inleven. Voor mij werkt het goed om een hoofdpersonage te maken dat wel op mij lijkt en te putten uit mijn eigen interesses... maar er vervolgens trekjes aan toe te voegen die niets met mij te maken hebben, maar ik wel leuk of bewonderenswaardig vind. Dat houdt het inleefbaar, maar maakt dat je meer kanten op kunt met je personage. Want het gevaar aan een hoofdpersonage dat je zelf bent, is dat je jezelf afremt: bepaalde dingen zul je je personage dan gewoon niet laten doen, omdat die in jou niet opkomen. W.b. dingen 'bewaren': niet doen. Stop alles wat je hebt in je verhaal en maak het zo goed als je maar kan. Tegen het eind van dit boek heb je genoeg geleerd om in een volgend weer nieuwe dingen te kunnen doen.

Dat is geen enkel probleem, iemand als Herman Brusselmans schrijft al heel zijn leven zo en die zit ondertussen aan 50 romans of zo. Bewaar nooit iets voor een volgend boek, maak het beste van je huidige boek. Nieuwe ideeën komen vanzelf wel.

Herkenbaar, ik schrijf ook vanuit het ik-perspectief en mijn hoofdpersonage lijkt ook op mij. Wat ik probeer te doen is bepaalde karaktertrekken wat uitvergroten en anderen wat verkleinen waardoor het personage wat verandert, maar wel goed inleefbaar en makkelijk schrijfbaar blijft.

Je kunt bij een (ander) karakter ook als basis het karakter nemen van iemand die jij persoonlijk kent. Vraag jezelf af hoe hij zal reageren op een bepaalde situatie en laat je personage ook zo reageren. Of neem een mix van meerdere personen uit je omgeving. Bijvoorbeeld het korte lontje van ome Piet samen met de stiptheid en netheid van tante Janny. Uiteraard moet je wel oppassen dat mensen zich één op één gaan herkennen in een karakter. Succes!