gezocht scriptschrijvers

ik zal het hier neerzetten, zover ik het af heb. graag hoor ik of ik al op de goede richting zit en wat er eventueel verandert/verbeterd kan worden Inleiding Stel je eens voor, een bloedmooie brunette. Een vrouw om van te dromen, die is toch niet eenzaam in de liefde? Die heeft minnaars voor het uitkiezen, toch? Je zult het haast niet geloven, maar toch is het niet altijd zo. Samantha is een beeldschone brunette waarvan je verwacht dat ze gelukkig is in de liefde, maar in werkelijkheid is ze enorm eenzaam, uit angst dat de werkelijke liefde tegenvalt, fantaseert ze haar eigen wereldje, waar ze 2 minnaars heeft. Niet zo maar minnaars maar 2 grote namen uit de theaterwereld. De afstand creëert zo veiligheid. Maar uit angst dat haar omgeving haar voor gek verklaart, een beeldschone vrouw eenzaam? En wie fantaseert nou nog op haar 30ste, dan zorg je er toch voor dat je de liefde vind, houdt ze haar wereldje angstvallig stil. Dit gaat lang goed, tot het lot haar voor het blok zet, of je verteld zelf iemand over je wereldje of iedereen zal het weten. Samantha blijkt namelijk een hersentumor te hebben, met als gevolg dat ze kan gaan hallucineren. Het bijzondere aan dit stuk is, dat het gedeeltelijk autobiografisch is geschreven, ik ben gelukkig kern gezond en niet doodziek, en het is iets wat aangedikt en getheatraliseerd. Maar de basis, het vluchten in een fantasiewereld is gebaseerd op de werkelijkheid, op mijn werkelijkheid, mijn leven. Rolverdeling Samantha of Sam is een beeldschone brunette met lang kastanjebruin golvend haar, ze is 30 jaar oud, heeft een slank mooi lichaam en heldergroene ogen. Ze is sensueel maar ook lief en zorgzaam. Alexander of Alex is haar eerste minnaar in haar fantasie. Hij heeft kort bruin haar, is gespierd en heeft groene ogen. Hij is 35 jaar. Hij is stoer een echte machoman, ongeduldig, beetje ruw en hij valt voornamelijk op Samantha’s uiterlijk. Hij is de tegenpool van Samantha’s 2de minnaar Johan. In werkelijkheid kennen Samantha en Alex elkaar niet, wat voor Samantha een vorm van veiligheid geeft en waardoor ze dingen zelf in kan vullen. Johan is Samantha’s hartsvriend en uiteindelijk haar 2de minnaar. Hij is ook 35 jaar, kort blond haar, een echte knuffelbeer, beetje gespierd maar minder dan Alex. Hij is zacht en teder van karakter, bezorgd en rustig, geduldig en snel emotioneel. In Samantha’s fantasie zijn ze eerst hartsvrienden, maar groeit hun band steeds dieper, en groeien zijn gevoelens voor haar ook steeds sterker. In de werkelijkheid is hij homo, maar Samantha fantaseert dat ze hem over kan halen om voor haar te kiezen. Scene 1 (We zien Samantha in haar fantasiewereld in een tweepersoons hemelbed liggen, verstrengeld in de armen van haar minnaar. De hemel omsluit het hele bed. Op het bed liggen satijnen lakens.) SAMANTHA Wat ben je toch een geweldige minnaar Alex, al een jaar en nog verveel ik me geen moment. ALEX Jij bent ook beeldschoon mijn liefste dus ik verwen je graag en met alle liefde. (Alex streelt Samantha’s armen.) VERTELLER Al van kinds af aan vlucht Samantha in haar eigen wereldje, als ze eenzaam is of bang, daar voelt ze zich veilig. SAMANTHA Jij bent niet zoals alle andere mannen in mijn leven, zij hebben me alleen maar verdriet en pijn gedaan, jij niet, bij jou voel ik me veilig en geborgen. ALEX Waarom al die geheimzinnigheid rondom ons Samantha? SAMANTHA Sssst Wat zullen ze wel niet denken (Samantha kijkt bezorgd en angstig om zich heen of niemand hun heeft gezien of gehoord. ) Scene 2 (Het bed draait langzaam, Alex verdwijnt langzaam naar de achtergrond, (van haar gedachten) en de voile van de hemel schuiven opzij. We zien Samantha alleen in bed liggen, In een poezenpyjama) SAMANTHA Ik weet heus wel dat het allemaal fantasie is. Ik ben eenzaam niet gek. (Een mengeling van boosheid, teleurstelling en verdriet staat in haar ogen.) (Plots grijpt Samantha naar haar hoofd, ze trekt grimassen, dikke tranen van de wanhoop en pijn stromen langs haar wangen. Als ze haar hoofd optilt om even op te kijken is haar gezicht grauw, haar ogen staan dof, de wanhoop en pijn is erin te lezen door de tranen heen. Na een tijdje in bed te hebben gekronkeld van de pijn, zwalkt Samantha strompelend naar de badkamer zich vasthoudend aan de muur voor de duizeligheid. ) (Ellen komt binnenlopen, ze treft Samantha steunend tegen de muur aan.) ELLEN O nee Sam toch SAMANTHA Ellen, voel me niet lekker, help me (Ellen helpt Samantha naar de wc, maar het is al te laat, Samantha spuugt alles onder.) ELLEN ach, meissie toch, kom hier trek die pyjama uit (Samantha kijkt met dikke tranen naar de troep op de vloer ). (Snel zet Ellen Samantha onder de douche, begint alles schoon te maken en zet de was aan.) SAMANTHA Dat je me zo moet aantreffen, ik schaam me zo ELLEN Sam ik ken je al vanaf de basisschool, denk je dat het mij wat uit maakt. (Ellen helpt Samantha in een schone pyjama en stopt haar in bed.) SAMANTHA Ik voel me al weken beroerd: de ergste hoofdpijn die je maar kan bedenken, duizelig en misselijk ELLEN Morgen gaan we naar de huisarts Sam, dit gaat zo niet langer Scene 3 (We zien Samantha samen met Ellen bij de huisarts zitten.) SAMANTHA Ik heb al weken last van extreme hoofdpijn, misselijkheid en duizeligheid, niets helpt wat ik ook doe. ARTS Hmm heb je ook last van slecht zicht of gehoor afname? SAMANTHA Ja inderdaad ARTS Ik stuur je door voor verder onderzoek in het ziekenhuis Samantha dit klinkt niet goed. (Samantha gaat voor verder onderzoek in het ziekenhuis door de medische molen.) (MRI, ST scan, biopsie en ruggenmerkpunctie.) ( Samantha ligt in een ziekenhuisbed, Ellen zit in een stoel naast haar bed,) (Om de angst te verdrijven verdwijnt Samantha weer in haar fantasiewereldje. ) SAMANTHA O Johan ik ben zo bang en de punctie deed zo’n pijn JOHAN Wees maar niet bang Sam, Alex en ik blijven bij je. SAMANTHA Wat zou ik toch zonder mijn hartsvriend en minnaar moeten. ELLEN Rust maar goed uit Sam, ik kom snel weer langs (Ellen loopt stilletjes de kamer uit.) (Samantha glimlacht flauwtjes voor de door de morfine wegdrijft in een droom. ) Scene 4 (We zien Samantha in de bespreekkamer van de arts in het ziekenhuis na al het onderzoek, Ellen is er niet bij. ) ARTS Mevrouw ik ben bang dat ik slecht nieuws voor u heb, we hebben de oorzaak van uw klachten gevonden. Ik vrees dat u een hersentumor heeft. U klachten zullen alleen maar erger worden, daarnaast zult u langzaam de grip op de werkelijkheid verliezen. SAMANTHA Hoe bedoelt u hersentumor?, ik ga toch niet dood? O mijn god, en wat betekent het verder voor mij dokter? ARTS Ik kan u geen precieze tijd geven maar gezien de groei geef ik u minder dan een jaar. U zult steeds meer gaan hallucineren en die hallucinaties zullen voor u heel echt overkomen, u zult, hoe zal ik het zeggen, uiteindelijk als het ware in uw eigen hallucinatiewereldje verdwijnen. SAMANTHA Is er echt niets wat u voor mij kan betekenen? ARTS Nee, helaas de tumor zit in een gebied waar we niet kunnen behandelen, de risico’s zijn te groot. Eerst zult u nog bewust zijn van dat uw hallucinaties niet echt zijn, maar dat besef zal langzaam verdwijnen, naarmate de tumor groeit. Scene 5 (We zien Samantha door de 5 stadia, s van rouw gaan over het verlies van haar leven.) (Eerst is er de ontkenning: ) SAMANTHA Nee, de dokter heeft het vast verkeerd gezien, ik heb gewoon last van migraine, het gaat vast weer over. Ik ga niet dood. (Dan komt de boosheid: ) SAMANTHA Verdomme, die rotdokter heeft alles verpest voor de rest van mijn leven, straks moet ik zeker ook nog mijn fantasiewereldje gaan praten met iemand, nou dat nooit. Rot dokter, rotleven, rot ziekte. (Dan volgt het willen vechten: ) SAMANTHA Ik ga dit winnen, ik ga die rotziekte verslaan, ze zullen zien, ik ga gewoon heel gezond eten en bewegen dan komt alles vanzelf weer goed. (Dan de machteloosheid: ) SAMANTHA O mijn god ik ga dood, ik wou nog zoveel doen, wat moet ik nou. Ik moet het iemand vertellen maar ik durf niet, o mijn god. (Dan uiteindelijk het accepteren van de werkelijkheid en de feiten: ) (Samantha vraagt Ellen om naar haar huis te komen.) SAMANTHA Ellen ik moet je wat zeggen. De artsen hebben een tumor in mijn hersens gevonden ELLEN O nee, Sam, nee nee nee, dat kan niet, wat moeten we nou doen.? SAMANTHA Ze kunnen niets meer voor me doen helaas. Ze zeggen dat ik langzaam mijn grip op de werkelijkheid verlies ik zal gaan hallucineren Ellen. ELLEN O mijn god en wat hebben ze verder verteld? SAMANTHA Ze gaven me minder dan een jaar Ellen, ik ga dood (Ellen en Samantha barsten in huilen uit.) SAMANTHA Ellen ik wil je vragen om mij te helpen grip te houden op de werkelijkheid zolang het nog kan. Maar ik wil niet dat de andere het weten, ze mogen weten dat ik ziek ben enz. maar ik wil niet dat ze weten dat ik ga hallucineren, straks verklaren ze mij nog voor gek. ELLEN Sam, tuurlijk help ik, maar de rest gaat je echt niet voor gek verklaren, ze zullen je echt wel begrijpen en willen helpen. SAMANTHA Maar toch wil ik niet dat ze het weten Ellen, beloof je me dat je de hallucinaties verborgen houdt voor de andere. ELLEN Dat beloof ik Sam, maar hoe kan ik je helpen als je hallucineert? SAMANTHA Stel me gerust als ik bang ben of verdrietig, maar speel vooral niet mee met mijn wereldje. Scene 6 (Samantha begint al langzaam de grip te verliezen,) (Tijdens visite bij een vriendin mompelt Samantha wat in haar hallucinatie.) VRIENDIN Wat zei je Sam? SAMANTHA He, o nee niks hoor, dat ik straks iets niet moest vergeten. VRIENDIN Oké (Samantha probeert zo lang als ze kan de controle behouden over haar hallucinaties en voor de buitenwereld door zich met smoesjes te redden of zich ergens uit te praten maar ze verliest steeds meer de grip, tot ze uiteindelijk helemaal in haar fantasiewereldje leeft.) (Ellen moet met lede ogen toezien hoe Samantha aftakelt en probeert haar zo goed als ze kan te verzorgen terwijl Samantha in bed ligt, haar lichaam langzaam wegkwijnend.) Vanaf nu speelt alles zich in haar fantasie af of in een mengeling van fantasie met werkelijkheid. Scene 7 (Samantha gaat uit eten met Alex, Als een fee schrijnt ze over de traptrede naar beneden waar Alex op haar wacht.) SAMANTHA En lief hoe zie ik er uit? ALEX Adembenemend mooi, ik kan niet wachten om je in mijn armen te nemen. (Ze hebben een romantisch avond, etentje in een restaurant, daarna verdwijnen ze naar haar slaapkamer. In haar fantasie ziet ze er absoluut niet ziek uit, eerder stralend en kerngezond.) Scene 8 (Ook met Johan gaat ze uit eten, ) SAMANTHA En hoe zie ik eruit Johan? JOHAN Als een fee Sam. Ik kan je schoonheid niet beschrijven zo ademend mooi. (Als ze samen aan een tafeltje zitten kan Johan zijn ogen niet van haar af houden.) (Johan begint haar iets op te biechten.) JOHAN Ik weet niet goed hoe ik met beginnen Sam, maar sinds ik je ken ben ik gaan twijfelen aan mijn gevoelens. SAMANTHA Hoe bedoel je Johan? JOHAN Je weet toch dat ik eigenlijk op mannen val Sam? SAMANTHA Ja, natuurlijk weet ik dat, al jaren gaan we samen op mannenjacht. JOHAN Als ik jou aankijk dan gebeurt er iets met me. Ik krijg dan een raar gevoel in mijn maag en krijg geen hap door mijn keel, Sam je spookt de hele tijd maar door mijn hoofd. Als ik je zo zie, zo beeldschoon dan merk ik dat ik je wil aanraken zo maar heel even, of je wil strelen door je haren, of over je armen en rug. Ik merk dan dat ik je stiekem wil zoenen Sam. SAMANTHA Oei, dat is heel apart, ik voel me gevleid Johan. JOHAN Je doet echt iets met me, je brengt me in de war Sam. Dus mag ik je hier en nu vragen wil jij mijn eerste en enige zijn.? SAMANTHA Johan ik kan je even niet volgen wat bedoel je? JOHAN Wat ik je wil vragen is mag ik jou tweede minnaar zijn Sam. Alsjeblieft ik kan niet zonder jou. SAMANTHA O Johan maar natuurlijk wil ik dat, niets liever dan dat. Scene 9 (Samantha en Johan zijn samen een dagje naar het strand. Samantha loopt het water uit na een stukje te hebben gezwommen in de zee, ze loopt naar de handdoeken waar Johan ligt ) JOHAN Wat ben je toch beeldschoon als je zo uit het water komt, net een waternimf Sam. Ik kan dan wel uren naar je kijken SAMANTHA Dank je lief. (Samantha gaat op de handdoek liggen naast Johan, met haar rug naar hem toe om een boek te lezen.) (Johan kruipt dichter naar haar toe hij streelt haar haren.) JOHAN Heb ik je ooit wel eens verteld hoe mooi je bent? Hoe ik je bemin? Je mooie lange bruine haren die zo golvend over je schouders liggen. (Johan volgt de lengte van Samantha’s haren naar haar schouders en draait cirkeltjes over haar schouderbladen. Terwijl hij met zijn vingers de weg van haar schouders over haar armen en rug vervolgt.) JOHAN Je ogen zo mooi stralen van geluk, je babyzachte huidje en prachtige lichaam. (Johan kust Samantha zachtjes in haar nek. ) ( Deze scenes staan tevens symbool voor het versmelten van 2 werelden, die van Samantha’s fantasie en hallucinaties en de werkelijkheid.) Scene 10 (De ziekte heeft zijn tol geëist Samantha’s einde nadert snel.) (Ze ligt op haar sterfbed met alle dierbare om haar heen, zelf heeft ze niet in de gaten dat al haar dierbare er zijn.) SAMANTHA Waar blijven mijn liefste, ze zouden komen?, Ellen waar zijn ze? ELLEN Ze komen heus wel Sam blijf maar rustig liggen je bent moe, ze zijn vast onderweg. FAMILIELID Over wie heeft ze het Ellen? We zijn er toch allemaal.? (Ellen reageert niet op de vragen van de andere in de kamer.) SAMANTHA Waar blijven mijn Alex en Johan?, ze hebben beloofd te komen? FAMILIELID Wie zijn Johan en Alex nou weer? ELLEN Sam blijf nou maar rustig al die drukte is niet goed voor je, ik beloof je ze komen er echt aan. (Dan verschijnen Alex en Johan in haar kamer,) (alleen Samantha kan ze zien). (Langzaam tilt Samantha haar hoofd een beetje op zodat ze net over haar bed kan kijken, dan ziet ze haar geliefdes staan) SAMANTHA Julie zijn gekomen! Scene 11 (Johan en Alex wachten op haar bij de deuropening en reiken hun hand naar Samantha uit.) ALEX Lief ga toch met ons mee JOHAN We hebben zo lang op je moeten wachten. ALEX Ga met ons mee en verdwijn voorgoed in je eigen wereldje, weg van alle pijn, verdriet en eenzaamheid. SAMANTHA Voor altijd alleen wij drieën, voor altijd samen. (Samantha loopt tussen haar geliefde haar eigen droomwereldje tegemoet.) Einde