Ik zie daar geen enkel probleem in, zeker voor een hoofdstukje. Voor mensen van die leeftijd is het misschien zelfs realistischer.

Als hun gesprek intrigerend genoeg is, moet het kunnen. Wat je in zo'n dialoog natuurlijk mist, is de fysionomie. Glimlachen, hoofdschudden, persoonlijke trekjes, handelingen... Misschien zou je die toch erin kunnen verwerken. Dat je het beschrijft vanuit het perspectief van één van de personages, die tussen de posts door toch gewoon handelingen verricht. Zijn handen in het haar steekt, de deur open gaat doen voor de pizzabezorger... Het totale ontbreken van de fysionomie van zijn gesprekspartner kan dan misschien wel extra spanning opleveren. Hij kan zich afvragen of zij hem nu niet stiekem uit zit te lachen, of dat ze misschien met heel andere dingen bezig is... wie weet. Ik zie allemaal mogelijkheden! Ik denk dat dit een heel interessant hoofdstuk kan worden. En origineel qua opzet, voor een doelgroep van dezelfde leeftijd inderdaad misschien extra herkenbaar - wat ook een pre is.

Ik heb eens een boek gelezen dat vrijwel alleen bestond uit emailcontact tussen de personages. Het hele boek door. Die emails waren op een zeer typerende manier geschreven, zodat je niet steeds de titels van de mails hoefde te lezen om te zien wie de mail geschreven had. Ik vond het zeer vermakelijk om te lezen. Het enige verhalende wat naar voren kwam, was eigenlijk ook in een email geschreven. Ik denk dat het dus zeker kans van slagen heeft en erg interessant is.

Nu vroeg ik mij af: Is het doenbaar om een heel hoofdstuk de hoofdpersonages te laten communiceren via blogposts en privéberichten?

100% - doen!