Onder pseudoniem (heteroniem) en dan?

Wat een overwegingen! 1: Een pseudoniem komt altijd uit. Al is het na je dood. Zeker als je een zweem van mysterie wilt opwekken zullen er mensen zijn die, zodra je een bestseller hebt geschreven, willen weten wie er achter die persoon zit. En dan zal men met bombarie hun 'ontdekking' bekendmaken. 2: Waarom wil je een pseudoniem? Mijn reden ervoor is bijvoorbeeld dat ik twee heel uiteenlopende loopbanen heb en deze aanvankelijk gescheiden wilde houden. Dat is na verloop van een paar jaar slechts deels mogelijk geweest en nu laat ik het maar gebeuren. Echter: wat ik schrijf, blijf ik onder mijn pseudoniem doen. Dat men weet wat mijn andere naam is, is verder prima. 3: Beeld van jou: tut je als auteur anders op dan als je niet onder pseudoniem bent en laat een paar mooie persfoto's maken. Dan ben jij degene die het beeld van jou stuurt en bepaalt. Jouw motivatie is rust. Je kunt om rust te krijgen het beste je hoofd onder de dekens stoppen en niet uit bed komen. Niets doen, vooral. Maar rust zul je, juist als je een geheimzinnige schrijfster bent, niet krijgen. Je zult worden opgejaagd, men zal steeds dichterbij komen. Je zult bang worden voor ontdekking en krampachtig worden. Laat het los. Schrijf onder de naam waaronder je wilt schrijven. Dat is gewoon het rustigst.

Maar rust zul je, juist als je een geheimzinnige schrijfster bent, niet krijgen. Je zult worden opgejaagd, men zal steeds dichterbij komen. Je zult bang worden voor ontdekking en krampachtig worden.

Net als Donald Duck die pas rustig in de tuin kon zitten toen hij overal bordjes ophing à la "Donald Duck geeft zijn mening over het wereldnieuws" :) Dank je wel, Anaïd, voor deze les. Heb ook een tijdje rondgelopen met het idee om, als er ooit iets uitkomt, het onder pseudoniem te doen.

Hmm. Dat kan ook nog. Dus als ik gewoon schrijf onder de naam die ik zelf erg leuk vind klinken en niet geheimzinnig hoef te doen dan zal dat beter overkomen dan een grote zweem geheimzinnigheid? Eigenlijk voelt dat ook beter en opgejaagd worden is verschrikkelijk en heel slecht voor de gezondheid. Ik wil wel het nieuwe boek (als dat ooit een boek wordt, laat staan bestseller ;-)) gewoon op mijn eigen site kunnen plaatsen en niet een extra site voor het andere boek, een extra Twitteraccount en noem maar op, dan moet alles dubbel lijkt me als het mysterieus moet zijn. Het gaat om een fictieve roman, dus misschien kan ik er wel minder krampachtig mee omgaan. Ook al wil ik een pseudoniem (heteroniem) omdat het niet om mij maar om het verhaal moet gaan en omdat de naam nu eenmaal veel handiger in het gehoor ligt. Als ze dan vragen waarom ik een heteroniem heb, dan kan ik eerlijk antwoorden waarom. Bedankt voor het meedenken.

Je hebt het, denk ik, allemaal zelf in de hand. Jij bent diegene die aandacht wil of juist niet. Als je kiest voor rust moet je dat ook uitstralen naar de buitenwereld, daar serieus in zijn, concequent zijn in je houding. Die muur van rust om je heen houden, daar open en eerlijk voor uit komen. Ik zou een pseudoniem gebruiken als ik twee uiteenlopende genres zou vertegenwoordigen. BV ik schrijf onder mijn eigen naam een literaire roman en onder een pseudoniem een Thriller. Maar ga lekker door met schrijven, koop een goede tuinslang en spuit die paparazzi je voortuin uit of neem een advocaat. Maak van je droom geen nachtmerry, zo´n vaart zal het niet lopen of ben je al beroemd?

Ik snap best dat je een pseudoniem wilt gebruiken. Als jij niet op de foto wilt, dan ga je niet op de foto. Jij wilt schrijven, dus doe dat. De kans dat je voortuin vol journalisten staat, is erg klein. Mocht je er niet onderuit komen, dan is inderdaad een zonnebril en een pruik ook een idee.

Maak van je droom geen nachtmerry

:thumbsup:

Ik schrijf ook onder een pseudoniem en had daar een grondige reden voor. Die reden is tegenwoordig vervallen, maar alles wat ik schrijf blijf ik onder pseudoniem doen. Ik vind mijn pseudoniem veel leuker klinken en ik voel er mij ook goed bij. Het maakt mij helemaal niet uit dat mensen ondertussen achter mijn officiële naam komen. En het hele circus van foto's, krantenartikels, ... hoort er gewoon bij als je een boek wil promoten en verkopen. Ik vind dat best wel eens leuk. Het geeft mij vooral de energie om verder te schrijven en meer boeken uit te brengen.

Het boek is af, je hebt een leuke naam bedacht en kijkt voor de zekerheid alles nog eens na. Stel nou dat je nieuwe pseudoniem bij nader inzien een veelvoorkomende naam blijkt (ook al had je alles goed nagekeken, na enige tijd kunnen inmiddels dingen zijn veranderd of bijgekomen)? Zou je dat jammer vinden of juist helemaal niet? Als het een veelvoorkomende naam blijkt val je misschien minder op, maar als je een biografie schrijft is dit misschien wel handig? Of je gebruikt enkel een andere achter- of voornaam als pseudoniem (dan is het eigenlijk een soort "halve" pseudoniem)?

Victoria, mag ik vragen hoe je dit doet als je een interview krijgt en ze willen van jou een foto? Foto weigeren? Ik heb begrepen dat ze foto's juist erg belangrijk vinden. Dat kan ik me dan ook wel weer voorstellen, zoiets is leuk voor de lezers. Zomaar een foto van iemand anders (model) als stand-in kopen op een site met afbeeldingen en die gebruiken? Lijkt me ook raar, of zie ik dit verkeerd?