Omdat er geen auteursrechten rusten op titels is er steeds meer ruimte voor verwarring. Niet in het minst omdat webwinkels meer boeken in leven houden dan ooit tevoren en er ook voor zorgen dat boeken met vergelijkbare namen op dezelfde pagina verschijnen.

Men begon het vorig jaar te merken toen de Britse Kate Atkinson Life After Life publiceerde, wat samenviel met het Amerikaanse Life After Life van Jill McCorkle, dat zes dagen eerder was gepubliceerd. Sindsdien duiken overal voorbeelden van romans met dezelfde naam op. Zo is er het verhaal van de Canadese schrijver Erica Schultz, Joyland. Acht jaar na haar publicatie vond Stephen King de boektitel blijkbaar onweerstaanbaar en gebruikte hij hem voor zijn roman in 2013. Veel King-fans kochten daardoor per ongeluk Schultz’ boek. Ze is er zelf ‘niet meer zo van streek’, nadat ze een ‘grote royalty cheque kreeg voor de verkeerde boeken’.

Tenzij romanschrijvers massaal omschakelen naar de imitatiebestendige benadering van J.K. Rowling (het is onwaarschijnlijk dat je een tweede van Harry Potter en de Gevangene van Azkaban gaat vinden), gaan tweelingtitels in toenemende mate verschijnen.

Maar is het erg dat boeken steeds vaker dezelfde titels hebben?