Beneden, vanuit de eetkamer zag ik dat mijn moeder stond te koken. Ik vroeg: "Wat eten we?" "Spinazie," antwoordde mijn moeder, "met aardappelen." Blij ging ik terug naar boven. Zo is het er 1 minder en bovendien staan ze niet alle 3 aan het begin van de zin, waardoor het monotone ritme breekt. Met dat laatste kun je denk ik veel oplossen. Breng variatie in de structuur van je zinnen. Bv, door de volgorde te veranderen, of zinnen aan elkaar te plakken. Of door het onderwerp in de zin te veranderen. De eerste zin kun je ook zo schrijven: Mijn moeder stond te koken in de keuken. Zolang je perspectief duidelijk is, hoef je niet steeds te herhalen dat de ik iets ziet, of dat de ik iets hoort. Ik hoorde de steen vallen, kan dan worden: De steen viel met een klap aan gruzelementen tegen het trottoir.

Variatie in je zinnen aanbeengen: Met rammelende maag liepik naar de keuken, waar mijn moeder stond te koken. 'wat eten we, mam?' 'spinazie,' antwoordde ze, 'mer aardappelen.' 'lekker!' Blij rende ik terug naar mijn kamer.

Beneden bevonden zich tot mijn verbazing weer de eetkamer, waar de trap nu in uitkwam, en de keuken. Moeder kookte. "Wat eten we?" "Spinazie met aardappelen." Blij ging ik terug naar boven. Het eerste stuk, over de verdeling van de ruimten, boeit niet als je daarvoor al hebt beschreven dat de HP naar beneden is gegaan (zie de laatste zin uit het voorbeeld). Tenzij het absoluut belangrijk is te weten dat beneden de eetkamer en de keuken zijn, en dat de lezer per se moet weten dat moeder niet in de woonkamer, maar in de keuken aan het koken is. Omdat je zijn perspectief lijkt te gebruiken, hoeft "ik zag" ook niet. Waarschijnlijk kun je zo flink wat "iks" schrappen. Omdat er maar twee personen zijn, en het vrij duidelijk is wie wat vraagt kan de aanvulling van de dialoog achterwege blijven. Dat scheelt ook een slok op een borrel. Misschien was dit alleen maar een voorbeeld, maar dan zie je dus dat je niet steeds hoeft te herhalen wat bekend is, of wat logischerwijs voortvloeit uit wat bekend is.

Misschien helpt het ook om een paar boeken die geschreven zijn vanuit het ik-perspectief uit de bieb (of je eigen boekenkast) te halen en deze te bestuderen. Hoe vermijden deze schrijvers de ik?

In dat eerste fragment stoort me niet zo zeer het aantal ikken, maar (zoals Anna Rivier ook al aangeeft) het feit dat die allemaal aan het begin van de zin staan. Als je de zinnen (zoals in de voorbeelden van Castor en Schlimazlnik) meer varieert, hoef je niet zo snel naar allerlei kunstgrepen te zoeken om het aantal te verminderen. Door je te zeer te focussen op het verminderen van dat aantal ikken, krijgt het al echter gauw iets geforceerds, denk ik. Het is slechts één van de vele dingen die een rol spelen bij een vlot lezende tekst met een prettig aandoend zinsritme. Af en toe een stuk hardop lezen helpt dan misschien meer dan je op een deelprobleempje te richten. Trouwens, voor hij of zij geldt voor mijn gevoel precies hetzelfde verhaal als voor die ik.

[i]Beneden bevonden zich tot mijn verbazing weer de eetkamer, waar de trap nu in uitkwam, en de keuken. Moeder kookte.

Heerlijk.

Ik begrijp de vraag niet. Je weet wat je fout doet. Als je dus maar enigszins gevoel voor schrijven en taal hebt, ga je daaraan werken en net zo lang schaven tot je je ikken hebt weggepoetst.

Ik begrijp de vraag niet. Je weet wat je fout doet. Als je dus maar enigszins gevoel voor schrijven en taal hebt, ga je daaraan werken en net zo lang schaven tot je je ikken hebt weggepoetst.

Quint maakt geen fout maar heeft een probleem. En soms helpt het als iemand je even op het goede spoor zet. Niet zo hard L'Chaim, op het leven! en laten leven!

Quint maakt geen fout maar heeft een probleem. En soms helpt het als iemand je even op het goede spoor zet. Niet zo hard L'Chaim, op het leven! en laten leven!

Goed gebruld, leeuw!