Dank je Zieveraar. Toch weer slordig geweest. Ik beloof beterschap.

Vooral met deze zin heb ik een probleem: 'Maar om te weten dat ze er zijn, en dat ze jou niet hoeven te zien, om te weten dat jij er bent, dat ze jou kunnen voelen en volgen zonder dat je het weet. ': het klinkt me een beetje warrig. Teveel weten en jou. Ook zou de komma na 'hoeven te zien' weg mogen dacht ik.

Mooi. Dank je. Die laatste "weet" moet inderdaad in ieder geval weg. Maar die komma is dat niet een kwestie van - bij gebrek aan beter - smaak, tempo ? '

Haar stem klonk hees en leek een beetje trillen.': leek een beetje te trillen. Ik zou het tweede deel gewoon volledig vervangen door 'onzeker'.

Hier verschillen we van mening. "Hij" hoort haar stem trillen. Het is aan hem om in te vullen, niet aan ons (vind ik).

Dank je MerelX. Die voorspelhaarheid. Snap ik. Dat is denk ik nog eens leuke uitdaging: Hoe vind je binnen 500 woorden de balans tussen voorspelbaarheid en de vraag: "Waar gaat dit over?" Maar goed, die uitdaging doet niets af aan jouw gelijk in je reactie. (Maar ik ga er wel op broeden).

Weer die slordigheid. "te" moet er tussen. Sorry. En dat ga ik nu snel bewerken. Die komma, tja...ik blijf twijfelen. Maar laten we daar geen topic van maken Dank je.

Dank je Wolfke. Heb ik zeker wat aan. Zoals je hieronder ziet; bij sommige opmerkingen twijfel ik. Mijn kennis van de regels is gewoon beperkt. Mijn reactie is dus puur gebaseerd op gevoel. Ook voor reactie op mijn reactie van jou (of anderen) sta ik open.

'Ja, gek hé? Als we ze zagen, was het net alsof er helemaal niks aan de hand was. Zwommen we ze nog achterna ook om foto's te maken. Maar om te weten dat ze er zijn, en dat ze jou niet hoeven te zien, om te weten dat jij er bent, dat ze jou kunnen voelen en volgen zonder dat je het weet. Dat was een vreemd gevoel. En ze waren er altijd.' > Je begint in VT, dan TT en dan terug VT > eindigen met 'Dat is een vreemd gevoel. Ze zijn er altijd.'?

Dat lijkt me inderdaad beter.

> de zin 'Maar om te weten dat ze er zijn ... , dat was/is een vreemd gevoel' > het is een complexe zin en de voorlaatste zin dient daaraan gekoppeld te worden (vermoed ik?)

Ik denk dat ik snap wat je bedoelt. Bijvoorbeeld door een ";" ?

zijn glimlach zich verbreedde > 'zich' weglaten

Hier twijfel ik. Ik kan me voorstellen dat je gelijk hebt, maar ik vind jouw suggestie minder mooi klinken en ik weet niet of ik een regel overtreed als ik het zo schrijf.

Hij maakte zijn hand vrij/los > ze streek over zijn rechterhand maar pakte de hand niet vast

Heb ik over getwijfeld toen ik het schreef. Maar ik ging er van uit dat met het vrij maken van de hand de suggestie wordt gewekt dat zij haar hand na het "strijken over" laat rusten op die van hem.

Weet je nog? Toen we in Maleisië waren?' > Weet je nog? Toen, in Maleisië?

Ik zou het zelf op de eerste manier zeggen in gesprek ben. Volgens mij zou ik het dus zo mogen opschrijven in een dialoog.

Hij stond nog op grote afstand > Hij bleef op

Hier ben ik echt geneigd om vast te houden aan mijn formulering. "stond nog" geeft volgens mij aan (vooral door "nog" dat hij dichterbij komt (zij het langzaam). In "Hij bleef" zit volgens mij te weinig beweging.

nadere > naderde

Schaamrood. En ook hier: Ik beloof beterschap.