Het hangt er ook vanaf hoe je het gevangen zitten laat zien. Je kunt zeggen Hendrik werd wakker in zijn cel. Hier was hij drie weken geleden opgesloten door zijn bewaker die hem nu een bord eten kwam brengen en voor wie Hendrik bang is. Hij weet niet waarom hij hier zit. Dan heb je alle informatie die Hendrik kan hebben, in drie zinnen gedumpt. Het is veel spannender om met Hendrik mee te gaan. We zien hem langzaam wakker worden, hij kijkt bang om zich heen. Het enige wat hij ziet, is een bruine muur met een grote scheur erin. Uit de scheur kruipt een spin. Waar is hij? Zijn hoofd doet te zeer om te bewegen en hij valt weer in slaap. Hendrik wordt wakker. Zijn hoofd is minder pijnlijk en hij is in staat om zijn cel in zich op te nemen. Het is klein en stinkt. Ver weg hoort hij voetstappen die dichterbij komen. Waar is hij? En wie is hij eigenlijk? Hendrik ontmoet een zwijgende bewaker. Wie is die man? Waar kent hij hem van? Enzovoorts, enzovoorts. Eventueel kun je uitweiden over dingen die de gevangene verzint over zijn vroegere leven. Misschien was hij vroeger wel een graaf en heeft hij iemand onrecht aangedaan. Of misschien was hij juist heel arm en is hij gearresteerd omdat hij bedelde, enzovoorts. Doseer de spanning en maak het stuk niet langer dan nodig. Ik raad je trouwens wel aan om goed onderzoek te doen naar geheugenverlies. Mijn versie is erg GTST geïnspireerd en het soap-coma is erg handig om te gebruiken in boeken, maar heeft niets van doen met de werkelijkheid.

Ik zou sowieso niet elke dag gaan beschrijven die je HP gevangen zit. Zeker niet wanneer je HP wekenlang opgesloten zit. Ik zou, net als Hadassah, beginnen bij zijn wakker worden. Wat voelt, proeft, ziet, hoort, ruikt en ervaart je HP? Wat je kan doen is de cel omschrijven door je HP er langzaam doorheen te laten lopen. Hij betast de stenen, trekt zich op aan de spijlen voor het raam, snuift de geur op die door het venster naar binnen waait. Hij onderzoekt de scheur, brokkelen er stenen vanaf wanneer hij er met zijn vinger tegenaan duwt? Hoe proeft het brood en smaakt het water? Daarna zou ik overgaan op de gedachten van de HP. De vragen overvallen hem in eerste instantie. Wie is hij, waar is hij, waar komt hij vandaan, waarom zit hij gevangen, wie heeft hem gevangen, hoe komt hij aan zijn verwondingen, wie heeft hem verwond, komt een smaak of een geur hem bekend voor, ziet hij flarden herinneringen, maar waar gaan ze over en heeft hij ze wel echt meegemaakt, of zijn ze verzonnen, en ga zo maar door. Wanneer de bewakers niet met hem praten gedurende zijn hele gevangenschap, dan zou ik een scene schrijven waarin hij contact probeert te zoeken met zijn bewaarders. Drie weken zonder te praten met een medemens is erg lang. Misschien geeft hij ze een naam, al dan niet in gedachten (beetje zoals Tom Hanks de volleybal een naam geeft in Cast Away). Misschien fantaseert de HP over zijn bewaarders en bedenkt hij wat ze zoal nog meer doen dan hem te bewaken. Zouden ze getrouwd zijn en kinderen hebben, zijn het eigenlijk maar gewone boeren die door geldgebrek gedwongen zijn om dit werk te doen, of zijn ze sadistisch en komen ze pas tot leven wanneer ze anderen pijn doen? Als laatste, maar zeker niet onbelangrijk: hoe komt je HP uit zijn cel? Wordt hij vrijgelaten of ontsnapt hij? Als hij wordt vrijgelaten, dan zal hij toch daarvoor gedachten hebben om te ontsnappen en mogelijk ook al de eerste plannen gemaakt hebben. Ieder mens heeft overlevingsdrang en zal vroeg of laat in een dergelijke situatie proberen een uitweg te vinden. Ontsnapt de HP, dan moet het wel logisch zijn hoe hij ontsnapt. Heeft de HP een hoofdwond en een hersenschudding (wat ook zijn geheugenverlies aannemelijk maakt), dan heeft hij ongetwijfeld veel last van hoofdpijn, valt flauw of heeft last van black outs. Hoe kan hij dan toch een ingenieus ontsnappingsplan verzinnen in zo'n toestand en in zo'n relatief korte tijdsperiode (Prisonbreak duurde maanden ;))? Denk er dus goed over na. Iemand die geheugenverlies goed heeft beschreven is Ludlum in zijn boek Het Bourne Bedrog. Ik heb de oude uitgave (1980, Veen Uitgevers, Utrecht) en daarin beschrijft Ludlum in ruim twintig pagina's de eerste dagen van Jason Bourne, wanneer hij uit zee wordt gevist en niet meer weet wie hij is. Door de filmreeks werd dit boek erg beroemd, wellicht dat daarom nieuwe uitgaven wat aangepast zijn, dat weet ik niet. Een ander boek dat ik je kan aanbevelen is het boek Hersenschimmen van Bernlef. Het boek gaat niet over geheugenverlies, maar dementie. Toch denk ik dat je er veel uit kan halen. Vooral de beginfase wanneer de hp ontdekt dat hij dementerend wordt. Veel succes!

Ga zelf in die cel zitten! Kijk om je heen, ervaar je eigen gevoelens, probeer je voor te stellen hoe het zou kunnen zijn als je maanden lang tegen een blinde muur aan zou moeten kijken. Het enige geluid is het geluid van de wc die je zelf doorspoelt als het moment daar is. Het geluid van het schuifje in de deur. Het geluid van het bord met eten wat onverschillig naar binnen geschoven wordt. Stel je in op deze situatie! Vanzelf volgen er nog veel ergere dingen. Bobcat

Ik kreeg een idee toen je vermelde dat hij een soort dagboek heeft waar hij in kan schrijven. Je zou daar wat in kunnen zetten op het moment dat hij wakker wordt. Al is het maar een zin, bijvoorbeeld: 'Vertrouw ze niet', ik zeg maar wat, maar dat zou voor heel veel spanning kunnen zorgen. Want juist omdat de HP geheugenverlies heeft, kan hij zich gaan afvragen of hij dat zelf heeft geschreven en waarom.

Tis een beetje een uitgekauwd verhaal dat een persoon in een vreemde situatie wakker wordt en zich niets meer kan herinneren. Waarom denk je eigenlijk dat jou verhaal anders is? Bobcat

Saskje, Je begint te zeggen dat je HP wakker wordt in een kamer.. Nu zeg je dat hij gevangen zit in een vormveranderaar! Zit best een beetje verschil tussen volgens mij. Als je hem inderdaad wakker laat worden in een kamer, dan loop je tegen allerlei cliches aan zoals ik al opmerkte. Laat je hem wakker worden in de geest van iemand anders, dan wordt het ineens een compleet ander verhaal! Schrijven is fantasie. Je kunt alle kanten uit. Persoonlijk, maar dat is persoonlijk, kun je als je gevangen bent in het brein van iemand anders er een heel goed verhaal van maken. Door het intense contact kun je goed spanning opbouwen in je verhaal. Vooral als je beland in een tegenovergesteld geslacht. Maar nogmaals, dat is mijn mening. Tenslotte ben jij de schrijfster. Bobcat