Dat klinkt niet fijn Kimmie. Zoek anders even op writer's block. Misschien herken je jezelf erin.

Beste Kimmie, Een verhaal in je hoofd is nog heel wat anders dan een verhaal op papier. In je hoofd lijkt het zo mooi, het klopt allemaal en als het eenmaal op papier staat blijkt het allemaal wat minder eenvoudig. Dat je kritischer wordt is heel normaal, en onvermijdelijk, daar moeten we allemaal doorheen. Het is heel goed mogelijk dat je er achter komt dat verhalen schrijven misschien niet datgene is waar je gelukkig van wordt. Misschien vertel je jouw verhalen liever aan de hand van foto's of films, tekeningen, schilderijen of nog heel wat anders. Als je uiteindelijk toch wilt schrijven start dan met korte verhaaltjes en volg een cursus. Naast creativiteit vergt schrijven ook gewoon vaardigheden, zoals veel andere beroepen.

Misschien kun je je doelen wat bijstellen? Geen enkele schrijver is ooit 100% tevreden over zichzelf en sommige hebben jaren na publicatie nog dingen veranderd in boeken. Hermans deed dit bijvoorbeeld regelmatig bij nieuwe drukken. Het zou dus wel van erge zelfoverschatting getuigen als jij in één keer iets wil schrijven dat je zelf helemaal goed vindt. :P Begin gewoon met schrijven van een (niet al te lang) verhaal, maak het af zonder gedachten als "dit wordt niets" toe te laten, gooi het in een la en kijk er na een paar maanden nog eens naar. Waarschijnlijk vind je het dan best goed, zeker als je erbij bedenkt dat je er nog jaren aan kan schaven en dat je nog jaren de tijd hebt om het beginnersniveau van Hermans te halen, om maar een zijstraat te noemen. edit: En wat Simon zegt. Als ze toch ooit eens een manier zouden vinden om dat wat in je hoofd zit, precies zo op papier te krijgen...Wat zou me dat veel frustraties schelen. Voorlopig wordt het in ieder geval altijd anders en dan is het bij mij zaak dat ik het niet meteen weggooi, maar er de volgende dag nog eens naar kijk en dan denk: oké, het is anders, maar niet per se slechter. (In de ideale wereld dan, soms spring ik nog steeds rondjes van frustratie)

Komt dat voor bij zestienjarigen, een writer's block? Heb je weleens een dagboek bijgehouden, Kimmie?

Beste Kimmie, Ik haak even in op Four Seasons dagboek vraag hierboven. Als je dagelijks schrijft (bijv. 3 blz of tien minuten) dan kun je daarmee voorkomen dat je een writersblock krijgt. Het heet Freewriten. (http://nl.wikihow.com/freewriten). M.a.w.: elke dag schrijven zonder je pen van je papier te halen. Ik doe dit al zeker ruim een jaar, elke dag.. En ik denk dat ik toch elke dag wel tussen de 500-1000 woorden schrijf. Meestal troep ;) en soms een juweeltje. Het maakt niet uit hoe je je schrijf kilometers maakt, als je ze maar maakt! Schrijven is oefenen tot je erbij neervalt. Even een voorbeeld. Ik moest een verhaal schrijven in een genre wat me totaal niet aansprak. Geploeterd (omdat ik het genre niet leuk vond) geschaafd, geschrapt, weggemikt bij oudpapier, weer van de pc gehaald.. en.. uiteindelijk is dat verhaaltje het eerste verhaaltje van mijn hand geweest dat publiek gehad heeft. En verder: ik denk dat iedereen hier wel weet waar jij mee worstelt. Als ik even naar mezelf kijk.. Ik heb hier een map (zo'n dikke ordner) met maar liefst 77 (!!) verhaal ideeën, opzetjes, beginnetjes. En allemaal niet leuk genoeg, nog niet goed over nagedacht.. noem maar op. Maar, niet opgeven. Gewoon blijven schrijven en wat Simon zegt: cursus doen, er is aanbod genoeg. Succes en niet opgeven hoor! Groetjes!

En ja, ik heb wel periodes gehad dat ik een dagboek bijhield. Hoezo?

Van het schrijven van dagboeken kan je zoveel leren. Mijn ervaring is dat ik meer ben gaan schrijven over hoe ik dingen ervaarde en voelde en dat ik daardoor wat dichter bij mezelf kwam in hoe ik schreef. Ook al weet ik niet altijd wat ik moet schrijven, bij het houden van een dagboek heb ik altijd wat te vertellen, al is het alleen een opsomming van wat ik die dag meegemaakt heb. Alleen hoe ik over anderen denk of wat ik van ze vind laat ik liever achterwege. Misschien werkt dat bij jou ook zo? Boekentip: Het schrijfhandboek van Saskia de Bruin http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boeken/het-sc…

@Kimmie, ja dagboekschrijven helpt! Er zijn periodes(zoals nu :D )dat ik probeer zonder dagboekschrijven te leven. Gevolg.. zonder dagboekschrijven heb ik geen leven :D. Bedankt@ngelique, ik ga er weer mee beginnen. En ja, allemaal hebben wij zo van die periodes dat het niet strooooomt. Succes Kimmie! Schrijf ze!

@ Mathilde1947: een dag niet geschreven is een dag niet geleefd, zo voelt dat bij mij. Leuk om te horen dat ik je geïnspireerd heb vandaag :) @ FS: waarom niet schrijven over hoe je over anderen denkt/voelt? Het is toch jouw dagboek? Het is soms gewoon heel lekker om je frustratie of andere gevoelens van je af te pennen... :ontopic: @ Kimmie: Dat boek van Saskia is ook erg leuk! Heb hem hier ook staan ;). En dan weer inhaken op FS: schrijft dat ze schrijft over hoe ze dingen voelt of ziet. Dat is ook een leuke oefening (om op te warmen). Gebruik je zintuigen. Elke dag iets (dan die 3 blz of 10 minuten) over wat je hoort/voelt/proeft/ruikt/ziet. Begin daar eens mee, dikke kans dat je het kunt gebruiken voor één van je verhalen. Groetjes!

Gewoon gaan typen of de pen pakken. Er zit niets anders op. Als je vindt dat je slecht schrijft kan je het altijd nog herschrijven. Daar leer je ook van en op den duur gaat het makkelijker.

Hoi Kimmie, Ik herken je probleem. Ik heb het geweldigste verhaal in m'n hoofd zitten, maar dan moet het op papier... Meestal begin ik maar gewoon, en na absurd veel tijd is het af. Dan ben ik even trots omdat ik het af heb, om het vervolgens een prutsverhaal te vinden. Lang leven de (al dan niet realistische) zelfkritiek. Wat tegen dat laatste een beetje helpt is om het (een keertje) aan anderen te laten lezen, tenminste als het je (te) kritische kant is. Dan zullen anderen je er namelijk op wijzen dat het geen prutsverhaal is, waardoor ik iniedergeval weer meer plezier in m'n verhaal had en zelfs door besloot te gaan met schrijven. Soms is ook gewoon het begin het lastigst. Dat merk ik dan vooral bij studieteksten die ik moet schrijven. Dan kan het handig zijn om inderdaad gewoon te beginnen. En dan niet continu die eerste zin weer deleten 'want hij is niet goed', maar laten staan, verder schrijven, en daarna nog eens op terug komen als nodig. Hoezeer dit bij verhalen werkt weet ik niet, maar wie weet. Ik bedenk me opeens, wat bij mij ook hielp om (meer) te gaan schrijven is het meedoen aan wedstrijden (korte verhalen). Dan heb je een deadline en 'moet' het af. Soms ook een thema, genre, of beginstuk waar je normaal niet zo snel iets mee doet maar dat je dan aan het denken kan zetten. groetjes saya

... Maarja ik wil gewoon plezier hebben in het schrijven en vroeger had ik dat wel, maar ik ben gewoon kritischer geworden denk ik.

Weet je dat ik precies hetzelfde had toen ik 16 was? Daarvoor schreef ik veel en graag en toen opeens ging het niet meer, vond ik wat ik schreef niet goed genoeg meer, werd ik, ja, net als jij, te kritisch. Maar, dat gaat over! Zelf schreef ik jarenlang erg weinig, ook doordat school en later universiteit veel van mijn tijd vergden, maar ineens kreeg in het schrijfvirus weer te pakken. De tips van enkelen hier zou ik opvolgen (ik kreeg toentertijd geen enkele tip, niemand die ik kende schreef, vandaar dat ik er min of meer mee ophield - jammer hè?), vooral dat schrijven van een dagboek. Ik denk dat dat zeker zal helpen weer in de flow te komen. Succes!

Bij de eerste versie moet je niet te kritisch zijn. Gewoon doorschrijven, tot het verhaal ten einde is. Niet meer kijken naar wat je gisteren hebt opgeschreven, ook al denk je dat het bagger is, dat kieper je er later dan maar uit. En dan, nadat je het op zijn minst een paar dagen hebt laten rusten, mag je weer heel kritisch worden voor het herschrijven. Misschien is NaNoWriMo iets voor jou? Dan heb je geen tijd om na te denken over wat je schrijft ;)

@ FS: waarom niet schrijven over hoe je over anderen denkt/voelt? Het is toch jouw dagboek? Het is soms gewoon heel lekker om je frustratie of andere gevoelens van je af te pennen...

Om de een of andere reden vind ik dat gewoon niet leuk om (terug) te lezen. Ook niet bij anderen. Zo was ik ooit in een boek van Jan Wolkers aan het lezen, waarin hij een vrouw zo zat af te zeiken (excuser les mots) dat ik er meteen mee gestopt ben. En gevoelens als verliefdheid kunnen nou eenmaal veranderen.

Zelf hou ik ook een dagboek bij. Enerzijds om mijn hoofd leeg te maken, van me af te schrijven. Datgene wat dan nog door mijn hoofd speelt heeft dan ergens een plek gekregen. Anderzijds kom ik in een schrijfritme en al schrijvende kom ik tot betere concentratie. Wat de schrijfideeën betreft; die noteer ik allemaal in apart notitieboekje. Zelfs in aparte hoofdstukken. Ideeën voor columns, voor een winterverhaal, spannend verhaal, waargebeurd verhaal, etc... Dan staat het ergens genoteerd en kan ik later op terugvallen. Verder stel ik me telkens één doel om aan te beginnen. Een haalbaar doel, zodat het overzichtelijk blijft. Is het een groot doel, bijv. een boek, dan zou je het ook in stukjes kunnen hakken. Eerst hoofdstuk x, dan hoofdstuk y. Gewoon beginnen met schrijven. Later ga je toch herschrijven en kun je aanpassingen c.q. verbeteringen realiseren. Bij een schrijversblock ga ik even iets heel anders doen. Naar buiten, wandelen, winkelen, maar je kunt ook naar een museum gaan of een bibliotheek of wat dan ook. Even afstand nemen en bij thuiskomst weer met nieuwe energie beginnen. En anders maar even een dag niet schrijven. Het zijn maar enkele voorbeelden, maar probeer hierin je eigen weg te vinden. Wat werkt bij jou wel en wat niet.

Beste Kimmie, Dat al die gedachten en onderwerpen, ideetjes en verhaallijnen in je hoofd zitten is alleen maar goed. Maar wat je daarnaast kan doen is denk ik gewoon alles opschrijven. Ofwel schrijf het van je af. Dit kan idd dmv een dagboek, of gewoon een simpel schriftje waar je ze inzet. Hierboven had iemand het al over een ordner. Dat zou ook iets voor jou kunnen zijn. Omdat de gedachten je dan verder ook niet meer belemmeren in verder gaan met een bepaalde verhaallijn. Al jouw ideeen en hersenspinsels staan dan op papier. Je kunt ze dus niet vergeten maar je hoeft er ook niet of nog niet meteen naar om te kijken. Ze zijn zeg maaar veilig opgeborgen. Maak je niet druk over hoe je het opschrijft. Al zijn het maar krabbels of enkele woorden. Je zult merken dat als alles eruit is, je vanzelf een goed gevoel krijgt bij één van die krabbels en daar ga je dan mee aan de slag. Je hoofd is weer leeg en fris. Succes hoor!

Kimmie, ik weet dat nog. Toen ik zo oud was als jij, heulheulheul lang geleden, schreef ik. Voornamelijk gedichten en songteksten. Niet eens onverdienstelijk blijkbaar, sommige worden nog gezongen door het koor waar ik die toen voor schreef. En ineens was het over. Dat gebeurt soms op die leeftijd, er komen ook heel veel nieuwe dingen op je pad. Sommigen blijven dwars daardoorheen schrijven, dat is prima. Anderen laten het schrijven een paar jaar voor wat het is ... en ... dat is ook goed. Als het erin zit, komt het er écht wel een keer uit, maar misschien niet op het tijdstip dat jij wil. Terwijl die 'pauze' misschien wel nodig is, voor de rijping van het verhaal, van het idee. Bij mij zijn er periodes geweest in mijn leven dat ik schreef en daartussendoor ook lange stukken dat ik dat niet deed. En elke keer als ik de pen weer oppakte, merkte ik dat ik beter was gaan schrijven. Oftwel: forceer niks. En als je dat toch doet, bewaar dan heel zorgvuldig het verhaal zoals je het nu hebt. En ga dan verder op een kopie ervan. Als je per sé wil blijven schrijven, begin dan nu (tijdelijk) even aan een nieuw project. En als je een poosje er niks voor voelt om te schrijven, láát dat dan. Het is niet iets wat je verleert, hoor! Ik realiseer me dat mijn advies haaks staat op wat alle anderen zeggen en ik zie nu al alle boze postings die er misschien op volgen. Dit is inderdaad een schrijversforum, ja. En we moeten elkaar steunen, dat klopt ook. Maar niet ten koste van alles. Als iemand - van welke leeftijd dan ook - een poosje merkt dat het 'niet wil', is er toch niks op tegen dat er een schrijfpauze volgt. En: Ik zeg dit niet omdat Kimmy 16 is, ik houd mijzelf daar ook aan, ik ben meer dan 4 keer zo oud. Voor mij geldt duidelijk dat ik niet moet gaan forceren en wie weet geldt dat voor Kimmy ook?

Janheij, wat zeg je nu allemaal voor gekke dingen! *booskijkt* Nee hoor, grapje ;) Er zijn wel vaker mensen op sol die een schrijfpauze inlassen toch? Volgens mij wordt daar nooit vreemd op gereageerd. Ik denk dat omdat Kimmie vraagt hoe ze toch kan blijven schrijven, mensen tips geven om te blijven schrijven. Een pauze wordt net wat minder snel aan gedacht. Ik ben ook een van degene die rond de pubertijd (17 in mijn geval) opeens gestopt is met schrijven (inspiratie op in mijn geval) om een aantal jaren later spontaan weer te beginnen. Met het verschil met toen dat ik nu wat harder m'n best doe om de inspiratie op te zoeken.

@ FS: om het topic van Kimmie niet te vervuilen, heb ik je een pb gestuurd, hope you don't mind. @ Kimmie: volgens mij heb je lekker veel tips gekregen en ik hoop dan ook dat je toch door gaat met schrijven!!

Wat ik heb gedaan toen ik aan mijn boek wou beginnen maar alle andere ideeën me maar bleven lastig vallen.. Ik heb in Word een aantal mappen gemaakt, voor elk idee één. In elk mapje een document waar je alles over dat betreffende idee opschrijft. Zo werd voor mij de chaos in mijn hoofd geordend op de computer. De ideeën blijven bewaard voor als ik ze ooit alsnog gebruik (en weggooien kan ook altijd). En nu heb ik de rust en ruimte om me volledig te richten op dat ene verhaal. Ik weet niet of dat voor jou kan helpen, maar bij mij heeft het dus erg geholpen. Succes en laat je niet ontmoedigen. Schrijven is heerlijk!

Ik kon een tijdje geleden niet meer vooruit met schrijven, dus heb ik een planning opgesteld en nu loopt het als een tiet. Je moet er wel voor zorgen dat er iemand is die je een beetje pusht en je een tik op je vingers verkoopt als je niet op schema bent.

Kimmie, nog een stukje ongevraagd advies. Wat er ook gebeurt: Bewaar alles! Jij kan je voordeel doen met de automatisering, ik heb van mijn eerste 'schrijfbui' helemaal niks meer. Dat stond in schriftjes en zo en die ben ik kwijtgeraakt bij verhuizingen en dergelijke (op die paar dingen na die voor dat koor waren) en dat is héél erg. Dat advies geldt trouwens niet alleen voor Kimmie. Nog wat: doe dat gewoon op je PC. Teksten nemen weinig ruimte in. Ik ben ook al een groot stuk werk kwijt omdat ik het 'toch op een floppy had gezet'. Erg slim was dat, zeg! (NOT). :? Weet er iemand ergens nog een apparaat te staan dat van die 5 1/4inch floppen leest? :crybaby: Ik heb niet de illusie dat waar wij nu mee werken, over 20 jaar nog steeds 'de norm' zal zijn.

Hoi Kimmie, wat nou als je je drang om te schrijven even uitstelt, misschien een week of twee, om daarna er weer aan te beginnen?

Over het bewaren (goede tip), bewaar het ook niet alleen op je pc! Ik had het zelfs op twee pc's staan, die beide enkele maanden na elkaar opnieuw geïnstalleerd waren waarbij ik dacht 'het staat nog op de andere', niet dus. Misschien een beetje dom van me, maar als je harde schijf crasht heb je hetzelfde probleem. Toen ik laatst m'n oude slaapkamer aan het opruimen was voor de verhuizing kwam ik opeens een stapel papieren tegen. Waaronder weer enkele van die herinstalleerde en een hoop gedichten (maar die had ik nog, op eentje na) :)

Ja. DUH! Ik ga er uiteraard wel vanuit, dat iedereen die schrijft zo snugger is om met grote regelmaat een BackUp te maken. Dat is toch wel een eerste vereiste, lijkt me!

stating the obvious, sorry :rolleyes:

Ik heb mijn schrijfsels op de laptop, de externe harde schijf én in geprinte versies, oh ja, en nog op een memorystick. Ook mijn pc is eens gecrasht. het printen heb ik gedaan, gewoon om eens te zien wat ik nou eigenlijk allemaal voor verhalen geschreven heb de afgelopen jaren.

[quote=@ngelique] Ook mijn pc is eens gecrasht. quote] Ja, dat is de beste manier om het voorgoed te leren, back-ups maken. Helaas werkt het altijd zo, degenen die geen back-ups maken denken dat het hen niet zal overkomen en degenen die het overkomen is, doen het voortaan wel. Als het kalf verdronken is, dempt men de put.