De draad kwijt tijdens het schrijven.

Hallo, Ik denk dat wel meer mensen hiermee worstelen. Alles ordenen voor een verhaal is volgens mij niet mogelijk. In ieder geval niet tussentijds vanwege nieuwe ideeen. Persoonlijk heb ik een overzicht van gebeurtenissen in mijn hoofd die het verhaal vormen. En daarmee begin ik te schrijven. Tussentijdse veranderingen of toevoegingen behandel ik wel als ze zich aandienen. Ik hou wel van alles aantekeningen bij, die ik altijd kan terug vinden. Als ik een bepaald idee wil toevoegen dan zoek ik in mijn mappen naar kladteksten. Een soort verlengstuk van de archiefkast in mijn hoofd. Dit kunnen allerlei soorten aantekeningen zijn dus ook van andere verhalen/kranteknipsels etc. Voor mij is het voldoende om te weten dat die notities bestaan. Ik kan ook niet alles onthouden, wil dat ook niet. Bepaalde chaos moet schijnbaar bestaan om creatief "fris" te blijven. Wel weet ik altijd de grootste lijnen van mijn verhaal- begin, einde, plot; Dus als ik iets wil veranderen of toevoegen dan weet ik meteen of dat kan of niet. De muren van mijn verhaal bestaan al en het meubilair ook. Als ik eens met een stoel of tafel wil schuiven verlies ik geen overzicht. Ik weet niet hoe je schrijft maar mijn tip is; Heb een verhaallijn waarvan je weet dat die niet meer verandert. Van begin tot einde. Ken deze verhaallijn, alsof het verhaal al is geschreven in je hoofd. (Dus in scenes) Als dan plotseling blijkt dat Jan op wereldreis moet gaan om zijn vermiste vrouw te vinden, dan weet je of zo'n wending in je verhaal past... Maar ja, ik schrijf nogal vanuit karakter en dialoog. Bij mij is het meer WAT karakters zeggen, dan bedenken wat karakters overkomt. Dus misschien werkt bovenstaande alleen voor mij. Gr.

Wat bedoel je met deadline?

Er is software die goed kan helpen bij het organiseren van je verhaal, bijvoorbeeld Ywriter http://www.spacejock.com/yWriter5.html Er is al veel over geschreven op dit forum: http://www.schrijvenonline.org/search/node/schrij…

Ik heb veel aan de sneeuwvlokmethode gehad. http://www.advancedfictionwriting.com/art/snowfla… Uiteraard wat aangepast aan mijn persoonlijke manier van schrijven. (begonnen met stap 8 "light", stap 5 voor stap 4 gedaan, en stap 7 overgeslagen, bijvoorbeeld) Ideaal is natuurlijk om dat voor je begint te schrijven te doen (ik ben hier 2 maanden mee bezig geweest), maar ik denk dat je er ook nog wel wat mee kunt als je aan het schrijven bent en je raakt de draad kwijt, of zelfs bij het herschrijven. Vooral die planning in excel (of ywriter, of op papier) is echt goud waard.

@Shanandoah. Jawel, het klinkt mij heel intens bekend in de oren :D Tot gisteren zat ik met eenzelfde probleem. In tegenstelling tot jouw "probleem" had ik de verhaallijn, de hoofdlijn, niet duidelijk in mijn hoofd.( heel vaag wel) Dacht steeds aan de hoofdlijn te beginnen, maar dan bleek het weer een zijweg. Kortom...chaos! Alleen maar zijwegen en op die zijwegen personages. Gisteren, toevallig terwijl ik hier op Sol aan het schrijven was, kwam er opeens een beeld. Even later wist ik het! Ik wist en weet nu hoe de hoofdlijn is. De tios van Pangaeam Hekate en Simon vind ik waardevol. Als je eenmaal de hoofdlijn hebt, er niets meer aan veranderen. Begin en eind weten in je hoofd. Daar aan vasthouden! Geduld hebben, dan komt het opeens:-D, soms helpt het om alles even te laten rusten. Ik heb zelf ook nog een handgeschreven manuscript ergens . Het ligt te wachten op wel of niet verder gaan. Zelf gebruik ik geen memosickers, maar een aantekenboekje. NU ga ik boodschappen doen.

Ik houd ook in diverse documenten diverse dingen bij. 1. In excel een tijdlijn, met telkens data en dan de eerste regels van een scène. Leeftijden en welke opleiding of welk werk ook in excel. In word een overzicht van persoonsbeschrijvingen/kenmerken. Het voorkomt dat je de ene keer iemand blauwe ogen geeft en daarna groene. Aan deze personen heb ik ook gekoppeld: hobby's, sport en nog zo wat. Er zijn ook schrijvers die alles op flappen of behangrollen schrijven. Per scène: wie er in voorkomen, wat er gebeurt enz. Succes!

Wow bedankt voor de snelle reacties en tips, helemaal super! En nu ik jullie reacties en problemen lees snap ik ook beter wat mijn probleem werkelijk is: het is niet eens zozeer het afwijken van mijn verhaallijn, het is het feit dat ik eigenlijk nog niet eens een duidelijk einde heb! Het is er wel, faag en in de verte, maar wat gaat de lezer nou eogenlijk lezen als ze aan de laatste bladzijde van het verhaal beginnen? Ik heb geen idee... Misschien een handig punt om te beginnen. Met deadline bedoelde ik een persoonlijke deadline. Ik weet dat je creativiteit niet kunt forceren, maar ik wil graag iets hebben wat af is en er iets mee doen. Ik wil dus proberen om het verhaal helemaal af te hebben per 1 januari. Ik weet niet of dit slim is, maar het is het proberen waard! In elk geval bedankt allemaal!:D

Wat bij mij vaak helpt is eventjes iets anders doen, even iets anders schrijven. Al is het maar een kort verhaal. Het is dan alsof mijn creativiteit lang uit heeft gestaan omdat ik veel te lang met een ding bezig ben geweest en dat ik het door middel van het nieuwe verhaal weer op gang heb geholpen. Wie weet helpt het.

Wat bij mij vaak helpt is eventjes iets anders doen, even iets anders schrijven. Al is het maar een kort verhaal. Het is dan alsof mijn creativiteit lang uit heeft gestaan omdat ik veel te lang met een ding bezig ben geweest en dat ik het door middel van het nieuwe verhaal weer op gang heb geholpen. Wie weet helpt het.

Wat een goed idee en het klinkt heel aannemelijk. Ik zal het onthouden! Dankje, Daddy!

Dat je niet echt een duidelijk einde hebt, is (volgens mij) niet zo heel erg hoor Janneke. Dat komt wel tijdens het schrijven. Ik heb nooit een duidelijk einde wanneer ik aan een verhaal begin en als ik het dan wel heb, dan blijft daar nauwelijks nog iets van over wanneer ik effectief aan het einde ben aanbeland 8) Gewoon lekker schrijven, aantekeningen maken (ik gebruik een ouderwets notitieboekje) en kijken waar je ergens uitkomt.

Uit studies is gebleken dat schrijvers die vooraf een planning maken van wat ze inhoudelijk willen schrijven met een beter product eindigen. Zelf bedenk ik eerst de grote verhaallijn, daarna vul ik in welke 'punten' er voorbij komen, dan vul ik in hoe ik bij die punten kom en welke personages daarbij betrokken zijn en dan ga ik de kleurplaat die dan is ontstaan verder inkleuren :).

Uit studies is gebleken dat schrijvers die vooraf een planning maken van wat ze inhoudelijk willen schrijven met een beter product eindigen.

Interessant, Prinses Pannenlap. Om welke studies gaat het, kun je er meer over vertellen?

Iedereen schrijft op zijn of haar manier. Ik moet er niet aan denken om een verhaal te beginnen zonder tenminste te weten hoe het kan aflopen, maar anderen kunnen dat wel. Het is het resultaat dat telt. Maar het is natuurlijk wel logisch dat je met een strakke planning minder risico loopt om vast te lopen, en dat je er achteraf minder herschrijfwerk aan zult hebben.

Uit studies is gebleken dat schrijvers die vooraf een planning maken van wat ze inhoudelijk willen schrijven met een beter product eindigen.

Interessant, Prinses Pannenlap. Om welke studies gaat het, kun je er meer over vertellen?

In ieder geval Flower en Hayes hebben er over geschreven en een 'ideaal schrijfmodel' opgesteld. Het gaat dan wel meer over het schrijven van artikelen en dat soort dingen, maar ik zou niet weten waarom het voor fictie niet op zou gaan.

Ik moet er wel bij zeggen dat ze het hebben over 'goede' en 'slechte' schrijvers maar ik heb nergens gelezen hoe beoordeeld is wat dan een goede of een slechte schrijver goed of slecht maakt.

Kijk, artikelen schrijven is toch weer iets heel anders dan fictie schrijven. Bij artikelen staat al min of meer van tevorenvast wat je moet gaan schrijven. Het is dan niet zo dat je ineens halverwege denkt van "nee, laat ik mijn artikel nu maar een heel andere wending nemen dan ik heb gepland want dat is veel leuker". Bij artikelen gaat het er meestal om dat je de waarheid laat zien en zodra je iets aan de waarheid verandert gaat de kwaliteit van je eindproduct daar natuurlijk onder lijden. De waarheid is een stuk minder flexibel dan fictie. Als je een zelf verzonnen verhaal schrijft, dan kan het natuurlijk zijn dat je halverwege het schrijfproces ineens met een veel spannender einde komt of dat je ineens bedenkt dat het leuk is om het verhaal ineens over een heel andere boeg te gooien. Uiteindelijk ben je met fictie een stuk vrijer om van alles aan te passen dan bij het schrijven van een (wetenschappelijk) artikel. Als ik fictie schrijf moet ik ook continu van alles aanpassen en in mijn geval worden mijn verhalen daar juist beter op. Ik heb wel een ruwe schets van wat ik wil hebben, maar nieuwe ideeën zijn altijd welkom, ze zorgen ervoor dat ik niet gedemotiveerd raak van al dat lange schrijven.

Ja, daar heb je wel gelijk in maar het gaat ook voor een groot deel over het cognitieve proces het beste werkt en het schijnt dus wel zo dat schrijvers die een planning maken er beter vanaf komen. Natuurlijk zijn er uitzonderingen en moet iedereen vooral doen wat hem/haar het beste ligt, maar het lijkt er op dat de topicstartster in de war raakt van 'zomaar' in het wilde weg schrijven. Dan lijkt het me dus zeker aan te bevelen wél een planning te maken van wat je wil schrijven.

En Daddy, dat je een inhoudelijke planning maakt, betekent natuurlijk niet dat je daar niet van af mag wijken hè? Je kunt best een en ander onderweg aanpassen maar je hebt dan wel meer richting ;). En voor de geïnteresseerden, hier een samenvatting van de studies: http://www.erikvanbeek.nl/het-schrijfproces-bij-k…

Als je met de auto of fiets op stap gaat heb je een beginpunt en een einddoel. Als je de weg niet weet pak je de kaart of de tom tom, of wat dan ook. Schrijven is het zelfde. Je hebt een beginpunt en een doel, het eindpunt. De weg ertussen zoek je eerst op. Je gaat toch ook niet zomaar met je auto rijden en hoop dat eens ergens onderweg je een einddoel zult vinden terwijl je dan nog niet eens weet waar je naar toe wilt gaan. Of stel ik het nou te simpel voor? :)

Maar al tourende zonder van tevoren uitgestippelde route kom je de meest onverwachte en mooiste plekjes tegen, Bobcat.

Oke, dit is voor iedereen (en Shenandoah!) als je de draad van je verhaal kwijt bent. Nou ja, misschien is het meer voor als je al aan het schrijven was, maar misschien werkt het ook om aan de gang te geraken...? Ik weet niet of dit een aparte lead had moeten worden maar dat hoor ik wel (kan altijd nog opnieuw introduceren) Anyway, even een korte inleiding. Ik zwierf dus gisteren op het internet. Mijn inspiratie voor schrijven is ver te zoekn op het moment. En dan ga je al snel naar het altijd geopende warenhuis dat internet heet! Ik zocht naar verhalen over schrijven en schrijftips. En toen vond ik de videoblog van Hannah Friedman, een supergave, en hyperintelligente, amerikaanse schrijfster en zangeres. Ze had gebrek aan zelfvertrouwen tijdens schrijven en bedacht een systeem om daaraan te "ontsnappen". Ga dat hier niet uitleggen, zie video http://www.youtube.com/watch?v=bh1lpi_HLaI&featur… Anyway again; haar suckjar in deze video bracht me op een idee. Mijn eigen probleem is gebrek aan inspiratie dus waarom geen doos/trommel etc met "inspiratie"...?! In mijn geval een koektrommel (zie pic) http://www.okcollectibles.com/HTMLobj-119/cookiej… Oke, zo werkt het; Stop alles in de trommel aan woorden, korte zinnen, plaatjes. Alles wat een vonk van inspiratie teweeg kan brengen, de creatieve storm in je brein weer doet waaien. Zorg wel dat de trommel goed vol zit want je wil vergeten wat je er in hebt gestopt. om de verassing voor je geest te behouden. Wat je ziet of leest stuurt je geest dan verschillende richingen op. Ieder woord of plaatje kan iets worden voor je verhaal. Dus zorg ervoor dat wat je ziet of leest iets van detail heeft, om je geest te stimuleren. Dus niet; bal in tuin of fiets tegen hek. Maar; "Rokende sigaret in asbak. Meer as dan sigaret" Of; "Een hart getekend in het zand van een strand" (Deze laatste zag ik op een briefkaart) In mijn verhaal werd dat hart het laatste wat een vrouw tekende voor ze zich verdronk... Zo werkt het (bij mij) Maar de regel is wel dat wat je bedenkt ook echt je eerstvolgende regels/dialoog etc in je verhaal moeten worden anders blijf je bezig. 1 plaatje, woord/zin en dan moet je brainstormen en dan verder schrijven. Dus als je echt vastzit kan je je trommel openmaken. ik zou het denk ik alleen gebruiken als je ECH ECHT vast zit (zoals voor mij nu) maar dat is maar een persoonlijke tip Ik ga geen patent aanvragen dus; Zegt het voort! Als er nog vragen zijn dan hoor ik het wel. btw check out Hannah Friedman video blogs, ze is echt supercool! En als iemand goede teasers kan verzinnen (bijzondere steekwoorden of opmerkelijke zinnen) dan lees ik ze graag! Gr.

Oh, wat een heerlijke video! Aanstekelijk zoals Hannah's enthousiasme van het scherm af spat. De suckjar of koekjestrommel vind ik een groots idee! Ga ik ook gebruiken Mooie trommel heb je zelf, pangea. Dank je voor de link!

Ik heb Hannah ook gemaild met mijn idee. Wie weet heeft ze er wat aan. Kleine opmerking; het valt nog niet mee, hoor, om je pot te vullen! schrijven is een ding maar plaatjes vinden die je aanspreken is iets anders. Ik heb een lading tijdschriften en kranten doorgesnuffeld maar zie zelden iets wat er uitspringt. (Dat zegt meer over hedendaagse tijdschriften dan over mijn scherp oog - allemaal dezelfde afbeeldingen van zeep, kattevoer en mcdonalds) Anyway, de truuk is om te onthouden dat je geest later gaat doordenken dus ook "saaie" plaatjes kunnen misschien werken. Maar probeer bij voorkeur meteen een plaatje te vinden dat iets bijzonders zegt. Ik vond zojuist nog een afbeelding van twee voetstappen, tegenover twee andere voetstappen in het zand van een verlaten strand. Kijk, dat bedoel ik nou! wie zijn/ waren dat...?! etc etc Meteen bewaard. En ik vond nog een plaatje van een schaal met plastic appels en peren. op zich niet bijzonder maar er rolde wel een zin uit die ik heb bewaard; "Een showroom-huis; plastic appels en peren, verfstank en toekomstdromen" Opgeschreven en in pot. Maar ik zou zeggen; probeer maar zinnen te schrijven om je trommel te vullen want afbeelding zoeken en uitknippen is een mega taak! laatste gedachte, net opgekomen; misschien ga ik er wel op uit met mijn mobiel. maak mn eigen pics hmmm, interessant idee Gr

Als je met de auto of fiets op stap gaat heb je een beginpunt en een einddoel. Als je de weg niet weet pak je de kaart of de tom tom, of wat dan ook. Schrijven is het zelfde. Je hebt een beginpunt en een doel, het eindpunt. De weg ertussen zoek je eerst op. Je gaat toch ook niet zomaar met je auto rijden en hoop dat eens ergens onderweg je een einddoel zult vinden terwijl je dan nog niet eens weet waar je naar toe wilt gaan. Of stel ik het nou te simpel voor? :)

Haha ik had het me zelf niet beter kunnen voorstellen. Het is misschien wat kort door de bocht, maar de grote lijnen... Bedankt voor je wijsheid Bobcat!:P

Graag gedaan Shenandoah, maar wat ING voorstelde is ook een vorm van reizen en ontdekken. Er gewoon voor gaan en afwachten en ervaren wat op je weg voor je wielen komt. Gewoon beginnen met schrijven, je gevoelens de vrije loop geven. Intijpen wat je bezield op dat moment. Dan is het niet belangrijk om het einddoel te bereiken. Dan gaat het uitsluitend om de reis op dat moment. Vrouwen zijn emotionele wezens. Mannen zijn meer rationeel in hun aanpak. Maar niets let je als schrijver of schrijfster om van uitgangspositie te wisselen. Bobcat.

Ik heb vandaag mijn koektrommel uitgeprobeerd. Lijkt te werken! Zowaar een zin geproduceerd uit een creatieve krabbel. De trein van inspiratie rijdt weer! (Deze trein wel...) Gr.

Heb nu ook een koektrommel. Gisteren toen ik bezoek had,kwamen er opeens allemaal woorden zinnen vanuit de woonkamer de keuken in. Snel opgeschreven en hoppa...in de trommel. Leuker dan een aantekenboekje!

Ieder werkt op zijn eigen manier. Ik schrijf eerst alles in een map op en zet het daarna op de pc. Tijdens het tikken schieten me dan nog allerlei dingen te binnen die ik ook gelijk tik. Ik schrijf ze dan niet weer in een map. Mijn verhaal krijgt daardoor soms een andere wending. Het einde heb ik meestal nog niet helemaal in mijn hoofd. Mijn ms is ook vaak een chaos omdat ik er te veel in wil stoppen. Eens heb ik een verhaal geschreven dat slecht afliep. Toen schreef een uitgever dat de lezer wil dat het goed afloopt. Op zich geen probleem, maar willen alle lezers wel dat een verhaal goed eindigt? Ik eigenlijk wel.

Ik begin meestal met een klein gegeven of idee. Vervolgens zet ik een horizontale verhaallijn uit op papier waarbij links het begin is en rechts het eind. Het ideeblokje plaats ik daar waar het ongeveer zou kunnen zitten. Vervolgens ga ik andere ideeblokjes op de lijn plaatsen.( Dit kan weken duren). Deze blokjes werk ik later uit tot scenes. De sceneblokjes kan ik verplaatsen langs de lijn. Door verschillende verhaallijnen te maken kan ik deze overzichtelijk op de hooflijn invoegen. Daarna pas knoop ik het allemaal aan elkaar in word. Hierdoor behoud ik het overzicht in een boek van 300 pagina's of meer. Maar dit systeem pas ik ook toe in een verhaal van 1500 woorden. Overgebleven blokjes tekst mieter ik in een verzamelmap. Kan nog wel eens een keer van pas komen. Zo Bobcat heeft zijn geheim onthuld... :)

Ik heb ergens opgepikt dat een film bestaat uit ca. 40 scènes, en dat een verhaallijn eigenlijk niks anders is dan een film - zij het dat je het op een andere manier beeldend moet maken. Dus als ik mijn eerste boek ga schrijven, ben ik van plan 40 genummerde kaartjes te maken met op ieder kaartje steekwoorden die beschrijven wat zich in iedere scène afspeelt, en die de personages aangeven die erin voorkomen. Het zou wellicht ook kunnen om de gecompliceerde verbanden met een mindmap (gratis software) te visualiseren.