Als het recht tegen alles ingaat wat jou dierbaar is, zal het heel moeilijk voor je worden om aan de wens van een ander te voldoen. Maar ... Wat let je om als oefening eens hieraan gevolg te geven? Eens kijken hoe het je afgaat. Dat kan geen kwaad en het voegt misschien weer een 'tool' toe aan je schrijfvaardigheid / -ervaring.

Hangt ervanaf wat voor kritiek.. Mijn vader is over het algemeen altijd heel erg kritisch, Ik probeer dan goed te luisteren, Bij mijn fictie verhalen verander ik het wel..want mijn vader is gewoon de beste proeflezer die er is..die leest HEEL veel en weet dus ook heel veel...dus danzou ik dom zijn.. Momenteel mijn biografie die ik schrijf over mijn turkse huwelijk heeft mijn vader gister proefgelezen,,Hij had weinig commentaar omdat hij zegt dat het een persoonlijk verhaal is..hij geeft wel commentaar maar meer op de kleine foutjes die erin staan..hij geeft suggesties misschien kun je dit of dit doen..maar zegt er dan ookbij: Het hoeft niet want dit is JOU persoonlijke verhaal. Dus of ik het wil veranderen hangt of van mijzelf..deel ik die mening of niet..wordt er een bijdrage door geleverd of niet? ja vele factoren doen daarin mee

Er zijn grenzen, maar als het iemand is die over schrijven gaat, dan heeft hij er misschien ook verstand van? Het beste kan je altijd zeggen: ik denk erover en het dan evne tijd geven. Ik heb ook wel eens wat van de uitgever gehoord waarvan ik gelijk dacht: NEE!! Maar toen ik erover nadacht was het niet zo'n slecht idee. Maar ik neem van anderen zeker niet alle tips aan. Ik laat het bezinken, denk erover en als ik het er echt niet mee eens ben, dan doe ik het niet. Tja Waus... goede raad is duur.

Roald Dahl heeft ergens zeven eigenschappen opgesomd die je moet hebben of je eigen moet maken wanneer je schrijver wilt worden. Het zevende punt: je moet bescheiden zijn. 'De schrijver die zijn werk geweldig vindt, krijgt moeilijkheden.' Wat natuurlijk niet wil zeggen dat je altijd maar alles klakkeloos aan moet passen. Een hoofdredacteur van mij formuleerde het eens zo toen ik vroeg wat ik met al die rode aantekeningen in mijn artikel moest: 'In elk geval met de helft doe je iets. En als je het ergens niet mee eens bent, laat je het gewoon staan. Dikke kans dat het mij niet eens opvalt dat er niks aan is veranderd.' De grote vraag is misschien wel hoe graag jij die column geplaatst wilt zien.

Ik zou zeker goed luisteren naar wat iemand (die jouw stukje eventueel kan publiceren) voor veranderingen aanraadt... in het kader van: je kunt overal van leren. Maar als het veranderen écht niet goed voelt, zou ik het niet doen.

Waus het is in schrijversland moeilijker om je zelf te blijven, daarom vindt ik je reactie van karakter getuigen.

Wat is het jou waard om gelezen te worden? Als jij het veel waard vindt, pas je dingen aan. Als het aanpassen teveel op je verhaal afdingt, doe je het toch niet? Het moet wél jouw verhaal blijven, waar jij achter staat. Ik vat even samen wat iemand tegen mij zei toen ik met hetzelfde dilemma zat. Daarna kon ik een besluit nemen.

Het is JOUW verhaal en het moet wel JOUW verhaal blijven. Dus als je het er echt niet mee eens bent, niet doen. Maar wel even over denken of er een grond van waarheid in kan zitten en of je het ook als opbouwende kritiek op kunt vatten waar je verhaal dan weer sterker van kan worden.

Zo heb ik heel veel geleerd hier.