Voor alle mensen die een roman schrijven. Is het jullie doel om echte literatuur te schrijven of schrijven jullie gewoon lectuur en zien jullie wel wat het wordt? Ik vind persoonlijk dat er over 'echte literatuur' allemaal gepraat wordt van bla bla, en het zou opeens goed voor je zijn om dat te lezen voor je persoonlijke ontwikkeling. Terwijl romans die onder 'echte literatuur' vallen vaak weinig verschillen van een gewone roman. Ik denk dus dat 'echte literatuur' te veel wordt opgeblazen en dat we daar minder zwaar mee om moeten gaan. wat vinden jullie?