Morning Pages - Wat is het nut?

Ik zou niet weten wat het is. :confused:

jeri, een linkje of achtergondinfo is altijd wel handig als je zo'n over zo'n term wilt praten... http://en.wikipedia.org/wiki/The_Artist%27s_Way

Voor mij werkt het niet. Heb ook wel eens een aantekeningen boekje op mijn nachtkastje gehad voor briljante ingevingen 's nachts. Toegegeven, het was wel lachen. Mijn brein heeft blijkbaar een periode nodig om wakker te worden. In de periode daarvoor lijkt het allemaal prachtig, maar klopt er niks van. Wat voor mij wel werkt is een comfortabele plek creëren, een leunstoel die heerlijk mee veert. Daar schrijf ik 's avonds, nadat ik mijn hoofd heb geleegd van de dagelijkse beslommeringen door me lichamelijk zwaar in te spannen op mijn hometrainer, of, als het even kan, lekker buiten.

Die morning pages, daarop werd ik door een medeSOL-er al gewezen. Ik typ in de vroege uren altijd hele lange mailtjes, en dan blog ik (een privé-blog voor intimi). Ze zeggen dat je alles kan leren, als je maar 10.000 uren oefent. Ik heb uitgerekend dat ik die, al schrijvend aan oude MS-en, brieven, mailtjes en dagboeken al wel heb gehaald. Als je niks beter weet, is dat 'morning-pages' niet verkeerd. Zelf denk ik dat zoiets in logboekvorm ook nog nut kan hebben. Ik kan bijvoorbeeld nakijken wanneer er batterijen zijn vervangen of (spaar-)lampen, wanneer ik naar artsen en zo ben geweest, hoe lang deze vloerbedekking nou al meegaat. Ja inderdaad, en ook wanneer de laatste PC-crash was. :\\ Dan moet je het natuurlijk wel op de PC doen en niet in een schrift, vanzelf. Op schriften zit geen zoekfunctie...

Voor mij werkt iets als morning pages ook niet. Ik ga 's ochtends gewoon zitten en schrijven aan waar ik mee bezig ben. Ik heb niet echt een opwarmertje nodig. Wat ik wel doe is bedenken wat ik op een dag allemaal wil bereiken voordat ik uit bed stap. @ Simon Corson Ik heb precies hetzelfde met mijn briljante ingevingen. Ik heb dan om vier uur 's nachts opeens een geweldig idee en dan kan ik van opwinding niet meer in slaap komen. Bij het ochtendgloren blijkt het dan idd nergens op te slaan, terwijl ik er dan wel een hele tijd op heb liggen broeden. Zwaar irritant.

Ik schrijf sinds september de morning pages en voor mij is het discipline, ik start in de ochtend moeilijk op en ik vind het een overwinning op me zelf dat het me lukt om ook om 7 uur in alle vroegte, voor ik ga werken, te schrijven. Soms is dat een opsomming van wat ik ga doen, soms mopper ik op wat me dwars zit, ik schrijf. Voor mijn gevoel heb ik dan toch iets gedaan (idd vlieguren maken) want als ik terug kom van mijn werk is het erg lastig om me zelf aan het schrijven te zetten, dan ben ik moe en leeg. Inmiddels vind ik het jammer dat ik niet veel eerder, zeg, twintig jaar geleden, ben begonnen met deze start, die soms als dagboek fungeert, soms als todo-lijstje. Soms zijn het losse kreten of een idee dat ik in de nacht kreeg maar niet meteen kan uitwerken. offtopic; Ilse ik zag je gisteren bij Rondom tien...je was goed.

@Simon Corson en Ilse Ooijevaar: Dat is zóó herkenbaar! Hemeltjelief. Als ik die aantekeningen van geniale nachtelijke ingevingen überhaupt terug kan lezen, slaan ze vaak echt nergens op. Maar ik wil dan alsnog heel graag dat het wel iets is. En dan ga ik er zelfs overdag op doorbroeden. Zwaar onhandig, kost veel tijd. Iets als Morning Pages doe ik niet. Ik probeer wel regelmatig te schrijven omdat ik er anders uit raak, maar het hoeft niet per se 's ochtends en ook niet per se elke dag (liefst wel maar het lukt niet altijd). Ik denk dat het er vooral om gaat dat je schrijft en niet alleen maar denkt aan schrijven.

Mijn hoofd is leeg als ik opsta... :s Ik kan me in ieder geval niet herinneren dat ik de dag begin met minstens drie pagina's vol zooi :D Zal wel een goed idee zijn voor piekermensen.

Piekermensen, beetje treurig woord. Ik geloof niet echt dat je hoofd leeg is als je opstaat Micha maar als jij het zegt. Mijn hoofd is nooit leeg, ook niet als ik slaap. Ik heb altijd zinnen in mijn hoofd, dat is wel eens lastig. Ik ben er eigenlijk wel nieuwsgierig naar hoe dat is voor anderen. Altijd dat malen (hoe je het ook wilt noemen). Ik schrijf het op, niet echt van me af. Het is voor iedereen anders, mij bevalt het goed. Dus ga ik er vrolijk mee door. Ik schrijf het met de hand overigens, dus als naslagwerk heeft het alleen nut als ik de datum nog weet.

Zomaar wat gedachten die nu bij mij opkomen: Er zullen een aantal mannen en vrouwen uit Vancouver vertrekken met een kater, en ik begrijp dat! Jaren voorbereiding en niet gehaald wat je er van had verwacht. Maar als topsporter, zowel mannetjes als vrouwkes weten donders goed, dat verlies en winst op de streep worden beslist. Daar is het te doen. Fouten maken is menselijke, maar een fout maken op het cruciale moment, dat is toch iets anders! Ik zag het ook met verbijstering aan. 3 Gouden medailles moesten het worden voor de snelste schaatser ter wereld. Zou hij nog terug durven komen naar Nederland? Ik denk het wel. Maar zou die coach het durven? Ik denk....! Maar dan 'onze' Nicoliene wat een fenomenale prestatie! Wat heeft ze me de zenuwen bezorgd op die vrijdag. Ze moest een keer of 5 naar beneden en probeer dan maar eens rustig te blijven. Elke keer ging het om enkele centimeters. Maar Nicolientje hield het hoofd koel. En ik denk, dat zij met een grote lach terug komt. Zij durft wel. Dan de zwemwedstrijd van de Duitse Anine Friesinger. Nou ja Duitse, niet helemaal. Ze is ook een beetje van ons. Dat was nou echt Jantje huilt, Jantje lacht. Een leuk mens die Annie. Die durf ook wel terug te vliegen naar de Bundesrebubliek. Vanmiddag op de Belgische tv gekeken naar een wielerwedstrijd genaamd K-B-K. Kuurne - Brussel- Kuurne. Het was strontweer! Regen, wind en kou kregen de 198 gestartte wielrenners voor de kiezen. Uiteindelijk reden er 26 mannen de koers uit. Wat een kanjers om in die storm overeind te blijven. De rest zocht al snel de verwarmte auto's op. Overigens een Nederlander won de wedstrijd, dus ik was ook weer tevreden. Na de uitzending, ging ik met mijn hondje naar buiten en toen kwam ik er achter wat voor weer het werkelijk was. Want in een verwarmde zetel voor de tv zitten en kijken hoe een aantal kerels op een fiets rijden, in een gebied in Belgie, waar nogal wat voetstappen van mij staan is wel leuk, maar dat hondje wil ook wel eens naar buiten. Nou moet ik wel vertellen, dat ik voor die race zelf nog een dik uur heb hardgelopen. Nou zult u wel zeggen, dat dat geen hardlopen is wat ik doe. Maar ik probeeer in ieder geval te lopen. En wat doet u? Natuurlijk hebt u geen tijd. U hebt een druk leven! Of ik dat niet heb. Ik ga daar nu verder niet op in, misschien later nog eens. Verder gaat het wel goed met mij. Tenminste geestelijk. Lichamelijk zijn er nogal wat klachten. Maar daar zal ik u ook niet mee lasig vallen! Nog één punt wat mee bezig houd en dan stop ik er mee. Dat de katholiek kerk een bepaalde groep, over het algemeen vredelievende mensen, geen hostie wil geven. Die kerkgemeenschap die zelf in nauwe schoentjes zit, vind het nodig om hier een oordeel over te vellen. Ik snap het niet. Mijn moeder is ooit gescheiden en daarna mocht zij ook niet meer ter communie. Waarom niet? Het kerkelijk antwoord was: "wat God heeft verbonden, kan de mens niet scheiden." Iedereen ging in die tijd ter communie en mijn moeder mocht als enigste in de kerkbank blijven zitten. Leuk hoor! Een liefdevolle kerkgemeenschap zegt u. Het zal wel! Gedachten komen en gaan. Niks niet s'morgens dus, gewoon de kop laten malen en opschrijven die verhalen! Jullie hebben allemaal de groetjes van de echte Babsie. .

Alsof ik daar tijd voor heb :crybaby: Dan mag ik eerst de loterij winnen, zodat ik niet meer hoef te werken en nu nog wat doen aan de kinderen die 's morgens naar school moeten. :confused: Of ik moet om een uur of vier opstaan, dan gaat het waarschijnlijk wel lukken. Ik denk niet dat het voor iedereen werkt.

Piekermensen, beetje treurig woord. Ik geloof niet echt dat je hoofd leeg is als je opstaat Micha maar als jij het zegt. Mijn hoofd is nooit leeg, ook niet als ik slaap. Ik heb altijd zinnen in mijn hoofd, dat is wel eens lastig. Ik ben er eigenlijk wel nieuwsgierig naar hoe dat is voor anderen. Altijd dat malen (hoe je het ook wilt noemen). Ik schrijf het op, niet echt van me af. Het is voor iedereen anders, mij bevalt het goed. Dus ga ik er vrolijk mee door. Ik schrijf het met de hand overigens, dus als naslagwerk heeft het alleen nut als ik de datum nog weet.

Er zit in ieder geval niets in dat zo'n impact op me heeft dat ik het een uur later nog weet ;) Ik zal er morgen eens op letten (als ik eraan denk). Meestal blijft er een droom rondhangen maar als ik dromen opschrijf, reduceer ik ze tot woorden in plaats van belevenissen, dus daar ben ik mee gestopt.

Oh ja, een droom schrijf ik ook op in de morning pages maar dat is inderdaad heel moeilijk. Dus verzin ik er wel eens wat bij, het is de bedoeling dat je die drie pagina's blijft schrijven zonder onderbreking. Dat lukt me niet. Op z'n minst tap ik een keer koffie. De ene dag houd ik na een halve bladzijde al op, de andere dag zit ik ineens in een flow. Nee, ik schrijf dan geen prachtige teksten maar als verzamelaar van invallen is het ook zinvol. Ik weet nog niet of ik het weg zal gooien, soms is het te persoonlijk, ik stel me zo voor dat de familie het zit uit te pluizen terwijl ik nog boven de grond sta. Daar pieker ik wel eens over. :D

een heel verhaal

Eh ja, dat is niet de bedoeling van dit topic denk ik.

Als ik opsta zit er nog niets in mijn hoofd, geen inspirerende dingen iig. En waarom drie blaadjes? Daar heb je een werk aan elke dag. Bovendien schrijf ik beroerd als ik net wakker ben. Ik vind het wel prettig om een blocnoot op mijn nachtkastje te hebben. Zodra ik lig en/of muziek op heb stromen de ideeen en oneliners binnen en begin ik alles te overdenken.

Ik doe niet aan Morning Pages maar heb me wel voorgenomen om elke ochtend tussen 8 en 10 blind door te schrijven aan mijn roman. De laatste 2 weken is dat niet gelukt, maar daarvoor wel. En ik voel me er een stuk beter bij als ik het wel doe. Ik krijg er veel energie van.

Moring Pages, nee hoor. Geen tijd voor (ook kinderen) en geen rommel in mijn hoofd in de ochtend (mits ik heb geslapen, want kinderen). Het gebeurt wel eens dat ik 's avonds de rommel eruit moet schrijven, zodat ik niet de hele nacht denk aan die vergeten rekening die me ineens te binnen schiet, of aan de natte was die nog in de droger moet. De beschikbare uren 's morgens besteed ik het liefst aan boekenschrijverij, want met een helder hoofd gaat het tien keer zo snel, met tien keer minder fouten dan aan het einde van de avond.

een heel verhaal

Eh ja, dat is niet de bedoeling van dit topic denk ik.

Ik doe dan maar zoals zoveel instellingen in Nederland, dat is namelijk het goedkoopste en het wordt altijd aanvaard! excuses voor het ongemak.

Ik bevind me momenteel weer in een periode dat ik ochtendblaadjes schrijf. In een opschrijfboekje. Ik doe dan niet drie, maar vier blaadjes. Het is A5 formaat en zo moet ik altijd op een nieuwe bladzijde beginnen, zonder in de verleiding te komen het voorgaande terug te lezen. Om iets voor zessen gaat m'n wekker, dan knips ik m'n bedlampje aan, pak m'n opschrijfboekje en pen van het nachtkastje en schrijf een minuutje of twintig achter elkaar door. Daarna ben ik wakker en kan de rest van de dag beginnen! Douchen, aankleden, ontbijt, kinderen aansporen en om acht uur de deur uit met z'n allen. Soms schrijf ik: 'kom op, doorschrijven, schrijf door, schrijf door, ik moet gewoon doorschrijven, lalalala,' dat soort onzin, tot er weer iets in m'n hoofd opkomt. Heel vaak is dat: 'vandaag moet ik.... en moet ik....' om daarna te kunnen schrijven: 'wat een gemoet. Laat ik daar eens mee ophouden.' Soms komt er ineens een versje omhoog en soms staat me de laatste droom van die nacht helder voor ogen en schrijf ik die op. Het nut: voor mij is dat wakker worden en wennen aan een nieuwe dag. Wat dingen op een rijtje krijgen en het gevoel krijgen dat ik in elk geval al iets geschreven heb. Onder de douche kan ik dan nog even lekker verder denken.

Ik heb, weliswaar niet 's ochtends, wel eens een paar keer gewoon een aantal bladzijden volgeschreven. Ik vond er niets aan en heb er ook niets aan gehad. Iedereen kan onzin schrijven.

Ik vind het fijn. Niet het schrijven van Morning Pages, maar wel het doorschrijven, bijvoorbeeld: een half uur lang zonder te stoppen. Ik heb een lijstje met onderwerpen en kies iets uit als ik begin. Dat kan van alles zijn. Opschrijven wat ik die dag ga doen vind ik niet interessant om over te schrijven. Schrijven dat ik niets weet om over te schrijven hou ik ook niet lang vol. Maar lekker mijn gedachten over een onderwerp laten gaan en schrijven wat er in me opkomt vind ik fijn. Het gaat mij om op mijn eigen woorden te komen, op mijn gedachten. Op die manier schrijven is voor mij mijn wereld onderzoeken, antwoorden vinden op vragen, etc.

Ik heb, weliswaar niet 's ochtends, wel eens een paar keer gewoon een aantal bladzijden volgeschreven. Ik vond er niets aan en heb er ook niets aan gehad. Iedereen kan onzin schrijven.

Dat weet ik niet of iedereen onzin kan schrijven, los van de vraag of het onzin is maar dat is een waardeoordeel. Veel mensen beginnen bv een web-log omdat iedereen dat doet maar zo'n poging strandt vaak na een paar keer omdat ze niet meer weten waar ze het over moeten hebben. Die krijgen het niet voor elkaar om drie kantjes bij elkaar te verzinnen. Ik zie het als tekenen, ik maak vaak krabbeltjes om mijn lijnvoering te oefenen, mijn gevoel voor perspectief te verbeteren, ik doe er niets mee, gooi het daarna weer weg.

Onzin is soms nuttiger dan zin. Jammer dat het onzin heet.

@Kraag :thumbsup:

Of het nou bepaalde 'pages' heten, ik vind het gewoon heel prettig om de dag met heel veel typen te beginnen. Meestal maak ik lange mails naar vrienden, en dan mijn dagboek, en die drie A4-tjes haal ik daarbij ruim. Twee dingen als 'verzachtende omstandigheden': Ten eerste: Ik ben een uitgesproken ochtendmens, er is geen groter genoegen dan uit mezelf wakker worden, net voordat de wekker me wekt om 5.40 uur (want ik ben graag een half uur alleen, voor mijn man babbelend beneden komt. Anderen noemen dat mijn 'ochtendhumeur', maar zolang er niemand babbelt, ben ik helemaal niet 'humeurig', dus dat is gewoon een foute benaming ;) ) En de tweede reden is: Ik heb reuma, reactieve artritis, en voorlopig nog niet in mijn handen. Om dat zo te houden moet ik of veel typen, of veel pianospelen, zegt de reumatoloog. Nou en ik kán niet pianospelen.....

Als ik het boek goed gelezen heb, dan gaat het bij de ochtendpagina's niet om het opschrijven van ideeën voor verdere schrijfsels, maar is het bedoeld om dichter bij jezelf te komen, om innerlijke blokkades op te heffen. Volgens Julia Cameron zijn ochtendpagina's het moeilijkst voor schrijvers (i.t.t. andere kunstenaars), omdat schrijvers de pagina's verwarren met hun werk. Ik heb zelf het boek ongeveer twee jaar geleden in 12 weken doorgewerkt en het hielp mij enorm. De eerste acht weken mag je de pagina's niet teruglezen, dat lukte me prima. Daarna moest je het juist wél doen, om te zien wat je geschreven had. Dat lukte mij maar gedeeltelijk. Oersaai, slecht geschreven en stikvol fouten. Toch heeft het schrijven van die waardeloze pagina's me prima geholpen: sindsdien schrijf ik weer. Gedichten, bedoel ik. Op het ogenblik schrijf ik geen ochtendpagina's. Meteen uit bed vandaan begin ik aan mijn dagelijkse sonnet, eerste wat ik doe. Maar als ik weer vast kom te zitten, zal ik waarschijnlijk teruggrijpen naar Julia's pagina's, die me de vorige keer ook zo goed geholpen hebben. Ik schreef ze trouwens zelden meteen na het wakker worden. Een beetje later op de dag vond ik ook nog goed genoeg, als ze er maar kwamen. Met ochtendpagina's leer je, op een heel elementaire manier, twee dingen: 1. discipline 2. doorschrijven zonder jezelf meteen te bekritiseren. Ik vond het een heel nuttige oefening, heb er veel aan gehad.