Ik analyseer momenteel een oud verhaal gesitueerd eerste helft 19de eeuw Noord-Amerika HP1 : een halfindiaanse jonge vrouw die als kind de slachting van haar kamp heeft gezien vanuit een boom en nadien mishandeld werd door een blanke, arme boer. Ze wordt gered en opgevoed door een Ierse katholieke priester. Ze staat zeer afkerig en wantrouwig tegenover mensen en leidt een zeer terug getrokken leven. Haar motto is : beter alleen dan raak je niet in problemen. HP2 : is als jonge, blanke, welgestelde man gaan zwerven nadat door zijn schuld vrouw en kind werden vermoord. Hij ging die avond een pokerschuld aflossen en had alle huisbedienden vrij gegeven... Tijdens die jarenlange zwerftocht overnacht hij bij de arme, blanke boer die hem het halfindiaans kind aanbiedt. Hij neemt haar echter niet mee. Jaren nadien ontmoet hij dat kind opnieuw, inmiddels een jonge vrouw. Hij zwerft nog steeds doelloos door het land. De relatie tussen de twee HP's is gebaseerd op twee dingen die op elkaar inwerken : 1° de man zoekt (onbewust) te boeten voor zijn eerste schuld (de moord op zijn vrouw en kind) en krijgt die gelegenheid aangeboden door de ontmoeting met de jonge vrouw die hij geen hulp heeft geboden toen ze als kind vastgeketend zat in de stal van de boer. Hij bijt zich dus vast in HP1. 2° HP1 vindt in HP2 een waardige tegenstander om haar haat en afkeer te luchten. Hij is buiten haar echte redder (een Ierse priester) de enige die de situatie van 'de stal' kent. Hij doet wat niemand durft nl zich verdiepen in haar persoon. Hij laat haar niet los. Twee protagonisten staan dus lijnrecht tegenover elkaar, de ene met tweevoudige schuld, de andere met trauma's die haar zeer ontoegankelijk maken voor sociaal leven. Beiden zijn aan elkaar gewaagd. De hoofddrijfveer in het plot is de onwrikbare vastberadenheid van de man die zich vast klampt aan de zeer ontoegankelijke vrouw. Zij doet alles om hem op afstand te houden en hij doet alles opdat ze bij hem blijft. Mijn vraag : Kunnen schuldgevoelens de drang teweeg brengen dat iemand zich vastklampt aan iemand anders om (onbewust) die schuld in te lossen? Dat, om die schuld in te lossen, de ultieme uitdaging wordt verkozen, iemand die geen blad voor de mond neemt en hem tot op het bot uitkleedt? Dat haat, afkeer, afstoten net dat is wat balsemt? Dat die haat en afkeer net dat is wat hem aantrekt? Dat zij net die trouw nodig heeft om haar trauma's te verwerken...? Is dit haalbaar? Wat denken jullie hiervan.