Nee, noem toch een apparaat! Je zal een tijd moeten bedenken waarin het verhaal speelt! Ik had het ook met de telefoon in mijn verhaal. Eind jaren 80 drukken of draaien?? Je moet in een bepaalde tijdsgeest schrijven en research en, denk ik. xas

Misschien hoef je inderdaad het apparaat niet te noemen, maar het alleen te hebben over de koptelefoon waar de muziek/ de fadozangeres/ het symphonieorkest/ uit klinkt?

Uh, en in een trein dan? headset of oortjes of id. maar koptelefoon?? Ik denk nu aan zo'n levensgroot geval. Door specifiek te benoemen neem je de lezer mee in het verhaal, denk ik. Hoor mij nou. Hier spreekt/ schrijft een leek, maar enthousiast alleslezer, dat wel.

Uh, en in een trein dan? headset of oortjes of id. maar koptelefoon?? Ik denk nu aan zo'n levensgroot geval. Door specifiek te benoemen neem je de lezer mee in het verhaal, denk ik. Hoor mij nou. Hier spreekt/ schrijft een leek, maar enthousiast alleslezer, dat wel.

Koptelefoon is een heel normaal woord. Oordoppen of koptelefoon, die twee zijn het meest algemeen om te gebruiken. Aan de andere kant denk ik, waarom denk je hierover na? Dit is een detail die ik tot nu toe niet erg belangrijk vind, het wordt pas interessant als je over details gaat hebben over een specifiek persoon/gebouw/stad/wereld/voorwerp. Mijn mening. Als lezer zou het, mits het niet bepalend is, me een worst wezen of het nou een walkman of een discman is. En inderdaad: geef je verhaal een tijdperk. Dat maakt het een stuk gemakkelijker, voor jezelf en voor de lezer.

Als je niet wilt dat lezers erachter komen in welk jaar/tijdvak het verhaal speelt, zou ik geen apparaat noemen. Als je wel wilt dat dat duidelijk is, noem je wel het apparaat. (Het is trouwens: 'iemand luistert', maar dat terzijde)

Het ligt er maar aan hoe gedateerd je omschrijving is. Een muziekspeler is al redelijk tijdloos, maar noem je een mp3, dan weet je dat het in het 'heden' wordt afgespeeld. Soms voegt het toe om gewoon een detail te noemen. Het kan net die sfeer geven. Ik vind het altijd wel prettig om juist dingen te noemen, waardoor de lezer merkt dat het niet weer zo'n 'oud' boek is, waar nog geen mobieltjes in geval van nood zijn, of waarin internet niet de belangrijkste bron is. Dat zijn dingen die nu vanzelfsprekend zijn.

(Het is trouwens: 'iemand luistert', maar dat terzijde)

Waarom noteer je dat zo, Jeri? Luisterd/t? Het is toch hopelijk wel duidelijk wat je moet kiezen? Het hangt inderdaad af van je doel: geef je een tijdsbeeld, dan moet je het juiste apparaat noemen. Wil je een tijdloos boek, dan houd je het algemeen. Een echt tijdloos boek (als het om zulke dingen gaat) schrijven zal vaak toch niet lukken en volgens mij hoeft dat ook niet.

Details als deze zijn juist een prima instrument een verhaal in een bepaalde tijdgeest te situeren. Zeker een walkman kan veel vertellen. De meeste mensen associëren dat apparaat immers met de jaren tachtig. Wil je als schrijver dat een verhaal zich in bijvoorbeeld 1986 afspeelt, dan zou het onlogisch zijn niet te benoemen hoe iemand luistert. Het lijkt mij trouwens onmogelijk compleet vaag te houden in welke tijd iets gebeurt. Kleding, algemene gebruiksvoorwerpen, middelen van vervoer, communicatiemiddelen en technische apparaten zijn duidelijke producten van een tijd. Elk geloofwaardig verhaal bezit nu eenmaal een bepaalde tijdgeest, waardoor het vaak beter is die krachtig neer te zetten dan die opzettelijk in het midden te laten.

Als je verder wilt met schrijven, moet je de basisregels van de spelling van de werkwoorden wel beheersen. De zin waar het hier omgaat, is zo simpel als wat. Daar kun je toch geen twijfels over hebben?