Het zal een aantal onder jullie waarschijnlijk al zijn opgevallen; ik sluip hier al een paar weekjes rond. Met goede bedoelingen hoor, alleen duurt het even voordat ik me laat zien. Veertig jaar en nog steeds verlegen. Zelfs in de omgang met anderen online. Op 6 november reed ik naar huis van mijn werk. Nog niet eens halverwege stortte mijn wereld in elkaar. De bodem viel onder me weg en een wee gevoel maakte zicht meester van mijn lichaam. In een stortbui van tranen moest ik mijn auto aan de kant zien te krijgen om vervolgens in een haast krankzinnige lach uit te barsten toen ik de ruitenwissers aanzette. Nu, ongeveer drie maanden later besef ik dat ik depressief ben en met een burn-out mijn dagelijkse leegte vul. Schrijven was altijd al een heerlijke uitlaatklep voor me. Schrijven heb ik herontdekt in de laatste paar maanden. Hopelijk valt er binnen afzienbare tijd iets meer van mij te lezen dan deze introductie. Ik worstel en kom boven. Richard