Dank allemaal voor het welkom. Om even wat meer toe te lichten: ik heb van meerdere levens korte beelden, herinneringen, maar dat was nooit meer dan dat. Tot zo'n acht maanden geleden zich een vorig leven openbaarde, samen met mijn beste vriendin, die ik al 15 jaar ken. De herinneringen rolden zich gewoon uit, alsof het laatje ineens openging. Eerst hebben we samen het een en ander duidelijk gekregen, terughalen van herinneringen, zoals je dat in dit leven ook kunt doen. En ik kreeg heel sterk het gevoel dat ik het allemaal moest gaan opschrijven. Dit brengt heel erg veel. Niet alleen een boeiend levensverhaal, maar ook heel veel duidelijkheid en verwerking in dit leven. Het gaat om een leven in de dertiende eeuw, van twee vrienden, huurlingen uit Hongarije, die een rondtrekkend bestaan in Engeland leidden en al redelijk jong aan hun einde zijn gekomen. Al schrijvend ontrollen de herinneringen zich. Het is heel bizar soms om mee te maken. Het is dus niet verzonnen, alles is waar gebeurd. Ik beschrijf wat er toen in ons leven gebeurde en wat er in het nu met mij gebeurt, doordat ik hier achter kom. Een heel boeiend proces.

Apart. Zoek je voor je verhaal ook historische achtergronden concreet uit, of ga je uit van je persoonlijke herinneringen?

Hoi Therese, allebei. Ik heb veel herinneringen, maar zoek voor het plaatsen in de historische achtergrond wel dingen uit. Bijvoorbeeld bij zwaarden, herken ik dan 'mijn' zwaard en dat blijkt dus ook historisch te kloppen. Bovendien helpt het om herinneringen op te roepen, het triggert ze als het ware.