Dag Daantie, De NTI-cursussen vond ik heel leuk. Ik kreeg kort commentaar, maar het legde wel precies de vinger op de zere plek. Bij de cursus Jeugd- en kinderverhalen dacht ik telkens: hé, ik ken dat boek. Toen kwam ik erachter, dat dat allemaal boeken uit begin jaren '90 waren. Zo oud was de cursus. De NTI-cursus Korte verhalen en romans was ook wat oud. Maar niet zo oud als de cursus die ik eerder had gevolgd bij het NTI: die was van de jaren '80. Het commentaar van de docenten vergoedde veel. De cursussen op Buitenkunst waren heerlijk. Ik heb bij dezelfde docent twee weken gedaan: Reisverhalen en Bouwstenen. Daar kwam wel wat veel herhaling in voor. Ik heb hem dus verteld dat het leuke cursussen zijn, maar dat ik niet meer bij hem terugkom. Bij de cursus Kort voor Kinderen werd heel veel feedback gegeven door de mede-cursisten. Dat was wel eng, maar ik merkte, dat ik ook wel iets kon met hun commentaar. Ik heb tijdens die cursus bij de kleuters voorgelezen en bij de jongeren. De kleuters wisten niet veel te vertellen. Maar de jongeren hadden heel wat commentaar. Ze vonden het verhaal leuk, en herkenbaar. Maar ze zouden het einde veranderen. Ik heb het verhaal toen herschreven en ze hadden gelijk: het was zo veel beter. Ik heb twee genres waarin ik wil gaan schrijven: kinder- en jeugdverhalen en streekromans. Vooral geen literatuur. Grappig genoeg heb ik ontdekt dat een kinderverhaal en een streekroman soms behoorlijk dicht bij elkaar kunnen liggen. Maar ik kan nog alle kanten op, heb ik het gevoel. Wat NaNoWriMo betreft: Eigenlijk bedenk ik het meeste tijdens het schrijven. Ik heb vooraf wel ideeën, maar daar kan ik nog alle kanten mee op. En dat doe ik dan ook wel. Het kinderverhaal was historisch. Daar heb ik dus eerst onderzoek naar die periode gedaan. En ik heb fragmenten van verhalen die ik vond gebruikt in het boek. Dat was erg leuk.