Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Eenzaamheid wordt The Lonely Fox teveel

Na 9 weken observatie besloot The Lonely Fox zich kenbaar te maken op dit interessante forum gevuld met intriges, leerrijke topics en interessante protagonisten. Hij onderzocht de conventies van het schrijven in de luwte via schimmige boeken. Veelbelovende profetieën “Een bestseller schrijven voor Dummies“ en ongemakkelijke titels “Het naakte schrijven” werden als gewillige prooien verslonden. De leeshonger werd hiermee echter niet gestild, integendeel, veel zelfverklaarde heilige geschriften met prikkelende beloftes en bombastische garanties volgden. De teleurstelling was buiten alle proporties toen het gewenst resultaat uitbleef. Aanvankelijk prezen sympathisanten zijn vastberadenheid, het verhaal mondde echter uit in een fabel, die jonge bosbewoners zou behoeden voor megalomanie. The Lonely Fox was verplicht om zijn vertrouwde territorium te verlaten. Het was tijd om kennis te maken met de digitale snelweg. Deze route werd gevolgd door velen, die jammer genoeg hun verhaal niet meer kunnen navertellen. De jagersvallen zijn echter welpenspel, als je ze zou vergelijken met de scheldtirades en de zelfverklaarde toprecensenten die instinctief elke nieuweling verbrijzelen tot een Chihuahua. Het uiteindelijke vertrek maakte veel gevoelens los bij de verbijsterde bosbewoners. De uil, die bekend stond als een notoire betweter, was er rotsvast van overtuigd dat dit enkel een opportunistische bevlieging zou blijven. Niemand weet wat de precieze beweegredenen zijn van deze getormenteerde viervoeter, de ratten in het bos voorspellen dat hij een turbulent leven tegemoet zal gaan, die ongetwijfeld zal leiden tot een grote ontnuchterende apotheose van ellende. Zullen de bewoners van het Sol woud dit gracieuze wezen met open armen ontvangen?

Lid sinds

13 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Welkom The Lonely Fox. Jawel ik-in ieder geval-verwelkom je met bijna open armen, getormenteerde viervoeter. Je schrijft boeiend over je getormenteerde toestand. Hopenlijk kom je hier nu tot rust en voel je je minder opgejaagd en is er minder kwelling? Vos, meester in camouflage maar óók met vele bondgenoten in het bos, oa het struikgewas, bomen en alles waar je je achter kunt verschuilen..Heb je het nodig om op een zodanige manier doem te denken dat je het nu al hebt over een grote ontnuchterende apotheose van ellende :( :rolleyes: ? Vos, meester in observeren, ik ben benieuwd wat voor rol je gaat spelen op dit forum:).

Lid sinds

13 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Welkome :).

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Er was eens een bos daarin een zonderlinge vos hij markeerde zijn posities door gebruik van vreemde geuren die oeroude tradities leidden tot oeverloos zeuren van zijn buurtgenoten de grote wijze uil had al snel besloten de oplossing bleek woningruil hij sloot zich aan bij de mens kreeg een eigen toilet alles verliep naar wens incognito op Internet kon hij wat aanklooien met gelijkgestemde prooien Welkom!

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beste Meneer de Uil, Een doorreizende duif, beweerde dat mijn vertrek veel gevoelens had losgemaakt in mijn oude habitat. Ondanks haar belofte om niets te vertellen “een duif verliest wel haar veren, maar niet haar streken” deed ze het toch. Goede intenties kunnen aangeboren gedragingen enkel onderdrukken, maar niet veranderen. Het stelt mij teleur dat er zo weinig fiducie is omtrent mijn plannen, grote schrijvers hebben ook moeilijke wateren doorzwommen. Dostojevski, deelde dezelfde perikelen als mij, armoede en onrust brachten het beste in hem naar boven. Ik werk momenteel in een nootjesfabriek. Mijn baas, een eekhoorn die duidelijk twee grote okkernoten mist, beseft niet, dat zijn slechte manieren doorprikt zullen worden door mijn vlijmscherpe tanden. In het Sol woud ben ik met “bijna open armen ontvangen”, er was zelfs een getalenteerde chick die een mooi gedicht schreef. Als dank zal ik haar niet opeten. Terugkeren is geen optie, indien ik geen gladiolen mag ontvangen, hoop ik dat een doodsbericht in de fabeltjeskrant mij bespaard zal blijven. Schrijvers, hoe miserabel ze ook zijn, sterven immers nooit. Het ga je goed mijn gevederde vriend. James Fox,