Vanmiddag voor de spiegel mezelf bijzonder streng toegesproken en boos aangekeken. Het was genoeg geweest met dat geouwehoer "ik wil zo graag schrijven, maar het komt er maar niet van". Na een ongelofelijke depressie doordat ik mijn baan kwijt was (waar ik mijn hele ziel en zaligheid in kwijt kon), de tijd die vrijkomt gebruiken. En ja hoor, hoe voorspelbaar, een uur later zit ik op deze site en weet van gekkigheid niet wat ik eerst moet lezen. Ik ben er doorheen gevlogen, alsof ik uitgedroogd uit de woestijn kom en eindelijk mijn dorst kan lessen. Het liefste schrijf ik beschouwende verhalen, kleine gedichtjes waarmee ik mensen snel raak en onzinverhalen over mijn eigen leven. Oja, en rare absurde sprookjes. Ik hoop dat er nog een plekje vrij is in de schrijversfamilie van Nederland?