Gegroet u allen! Ik ben Illiveris. In het gezegende jaar 1988 zag ik het levenslicht. Ik studeer momenteel Taal- en Letterkunde Engels-Spaans aan de universiteit van Antwerpen. Dat was echter niet mijn eerste keus. Toen ik het middelbaar verliet spookte Rechten door mijn Latinistenhoofd. Mijn eerste jaar was ik volledig geslaagd. Er kwam echter geen volwaardige sequel. Brutaal keerde ik de codex de rug toe. Het verdict: te saai. De droge levenslijn die ik oorspronkelijk ambieerde kon ik werkelijk niet verder zetten. De scheiding van mijn ouders betekende de doodsteek voor datgene wat mij weerhield te veranderen. Ik volgde mijn creatieve hart en kwam terecht bij de studie der talen. Ik hou van talen. Ik ben verliefd op mijn moedertaal. Wanneer wij elkaar treffen op papier volgt er telkens een passioneel liefdesspel waarvan het resultaat niet te doorgronden valt. Ik schrijf haar graag, mijn Nederlands. Dankzij mijn blog (die tevens mijn gebruikersnaam draagt indien u mij wenst te vinden op het wereldwijde web) kunnen wij onze liefde delen met de rest van de wereld. U hoort het goed, wat u leest is pure passie. Waarom begint een mens in hemelsnaam een blog? Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar ik had de nood aan een plekje waar ik volledig mezelf kon zijn, waar ik mensen zonder schroom kon entertainen met datgene waar ik – denk ik – aanleg en een passie voor heb: schrijven. Met graagte sleep ik mensen mee in mijn belevingswereld, in mijn fantasie, in mijn hoofd. Mijn blog is eigenlijk een contract waarin ik mezelf verbind tot het sporadisch op de proef stellen van mijn creativiteit en verbeelding, tot ieders vermaak natuurlijk! Wat ik schrijf? Goede vraag eigenlijk. Blogberichten. Muhaha. Ik weet het, flauw. Ik laat mezelf, zowel wat genres als onderwerpen betreft, niet graag indelen in hokjes. Bijgevolg doe ik dan ook mijn uiterste best om verschillende variëteiten af te tasten en te presenteren, van persoonlijk tot proza, van school tot seks. Mmm, seks. Ik dwaal af. Wat betekent Illiveris vraagt u? Illiveris is één van mijn zielskinderen. Hij is een personage uit een superspannend verhaal dat ik al eeuwen tracht te schrijven, tevergeefs. Illiveris vertegenwoordigt de geest van de schrijver in mij en het feit dat alles wat ik schrijf iets van mijzelf in zich meedraagt. Ik hoop hem ooit te mogen ontmoeten in mijn eigen boek, volledig gehuld in zwart, met rode irissen, vliegend over het prachtige landschap van Alheserim op zijn gigantische adelaar, die, zonder dat hij het weet, de ziel van zijn vader in zich draagt. En ik hoop, echt waar, dat we samen ooit eens met hem mogen meevliegen. Illiveris