Tijd om te schrijven - Nina83

Ik, mama van 2 kindjes was altijd gewend veel te lezen. Hoewel: ik las geen boeken... nee ik verslond ze... en dan niet 1 keer, niet 2 keer maar soms wel 3 keer. Helaas... niet voor altijd. Ik kreeg een baan, een drukke baan. Ik kreeg een nieuwe baan... een nog drukkere baan. Manlief, het huishouden, ons drukke sociale (uitgaans) leven kregen voorrang en de boeken bleven liggen. Niet alleen bij mij maar ook bij mijn echtgenoot. Eerst lees je af en toe nog een boek, dan beperk je je nog tot een tijdschrift en de krant en uiteindelijk volgde ik alleen het nieuws nog op tv. Er werden 2 lieve kindjes geboren. Mijn leven stond voor de zoveelste keer op z'n kop. Resultaat: genoeg stof in de kast (om te lezen). Nu, een aantal jaren verder... gestopt met lezen, gestopt met verhalen schrijven.Dichten durfde ik al helemaal niet meer sinds mijn docent Nederlands mij ooit eens betrapte op schrijven tijdens de les en m'n gedichten innam. 'k Heb ze helaas nooit meer teruggezien en er al helemaal nooit meer om durven vragen... 'k schaamde me te veel.. 'k Ben pas gestopt met werken. Heb voor het eerst tegen een oude bekende durven zeggen: ik werk niet... heb de zorg voor een man en 2 lieve kindjes. Tijd om te lezen... tijd om te denken... tijd om te schrijven. Nu zoveel jaren verder. Al veel in mijn leven meegemaakt. Om te lachen, om te huilen... om over na te denken, om over te schrijven... Kortom: stof genoeg om over te schrijven, ideeën zat om uit te werken, maar nu de realiteit: kan ik wel schrijven? Nou ja, ik ga gewoon beginnen... ik zie het wel. (Genoeg) tijd om te schrijven.