Even voorstellen - Liduina

Dag Liduina, Welkom hier! Dit is een fantastische plek om meer over schrijven te weten te komen en gelijkgestemden te ontmoeten. Wat erg, van je dochter. Welke ziekte heeft ze, als ik vragen mag? Sterkte met alles en veel plezier op het forum!

Welkom, Luidina. Het lijkt me niet makkelijk om een zieke dochter te hebben. Mooi doel, een ervaringsverhaal schrijven. Ik denk zeker dat je veel aan dit forum kan hebben bij het schrijven, ik wel in ieder geval. Succes met je verhaal en veel plezier hier.

Hoi Luidina, welkom hier! :) Succes met het schrijven. Lijkt me lastig, als het onderwerp zo dichtbij staat.

Dank jullie wel voor dit hartelijk welkom! @MHW - Mijn dochter van 21 heeft psychische klachten en zit daardoor al vier jaar thuis. Het is vooralsnog onduidelijk waar de klachten vandaan komen. Ze heeft allerlei diagnoses gekregen, waaronder borderline persoonlijkhiedsstoornis, angststoornis en depressieve stoornis. Echter wij zijn ervan overtuigd dat de ware diagnose er nog niet is. Geen enkele vorm van medicatie helpt en therapie lukt ook niet echt. Wij vermoeden, ook naar aanleiding van een aantal bloedonderzoeken, dat haar problemen misschien veroorzaakt worden door een traagwerkende schildklier. @ Corstiaan - Het is nogal dubbel eigenlijk, inderdaad niet gemakkelijk om over iemand te schrijven waar je een diepe emotionele band mee hebt. Aan de andere kant is het ook iets wat voldoening geeft. Ik geef af en toe ook een lezing over dit 'onderwerp' en het maakt dat ik mij sterker in mijn schoenen voel staan in deze situatie. Bovendien weet ik juist daardoor dat er ontzettend veel behoefte is aan dit soort ervaringsverhalen. Mijn dochter weet dat ik dit ga doen en staat volledig achter mijn initiatief. Hoe lang ik erover ga doen weet ik nog niet, het kan een meerjaren-project worden, maar dat geeft niet. Uiteindelijk hoop ik dat het iets moois en nuttigs zal worden.

Lieve Liduina, Welkom hier. Hoewel dit een website is voor creatief schrijven. Kun je hier desondanks dat heel erg veel leren. De opzet van de tekst is erg belangrijk ern daarover zal hier zeker ook veel te vinden zijn. Heel veel beterschap met je dochter. Ik hoop van harte dat het goed komt met haar. Veel plezier hier. Jan.

Welkom Luidina, hier op Sol. Ik hoop dat je veel aan deze site zult hebben en dat je hier ook veel plezier mag belevn. Pittig, zo´n dochter en al die diagnoses die de plank net even misslaan. :\\ Sterkte ermee! Oh, even iets praktisch: Kun je even je naam achter de titel van dit topic zetten? Bovenaan je eerste bericht kun je klikken op ´bewerken´ o.i.d. en dan voeg je even je naam toe. Dan kunnen wij in de reacties zien om wie het voorstellen gaat. ;)

Hoi Luidina, welkom en veel succes met alles!

Een eerste boek wordt meestal wel een meerjarenproject :) ok, niet bij iedereen, maar wel bij veel mensen. Ik wil jou en je dochter veel succes (en sterkte) wensen bij het schrijven :nod: En SOL is er om vragen te stellen als je iets niet begrijpt, maar via de zoekfunctie (rechts bovenin) kan je ook veel dingen vinden.

Hoi Luidina, Heftig zeg, dat van je dochter. In ieder geval welkom hier! Succes met alles! Groetjes!

beste luidina, allereerst welkom. ten tweede: ik herken het ziektebeeld van je dochter in iemand die ik goed ken. van mensen uit haar directe omgeving weet ik - via vertrouwelijke 'uithuil' gesprekken - dat het niet makkelijk is, met zo'n dochter. ook al kan ze er zelf niets aan doen. van iedereen vindt zij de situatie nog het meest vervelend (zacht uitgedrukt). sterkte, en succes met schrijven.

Welkom. En succes met het project wat u zo na staat.

Dank jullie wel voor het hartelijke welkom en voor de lieve berichten over de ziekte van mijn dochter. Het is inderdaad waar dat zij degene is voor wie deze situatie het allermoeilijkste is. Ze heeft alles en iedereen verloren in de laatste paar jaar en kan zich niet voorstellen dat ze ooit weer gelukkig kan worden. Zij is gelukkig ook een sterk, mooi en getalenteerd mens en ik weet zeker dat het haar gaat lukken.

Dank jullie wel voor het hartelijke welkom en voor de lieve berichten over de ziekte van mijn dochter. Het is inderdaad waar dat zij degene is voor wie deze situatie het allermoeilijkste is. Ze heeft alles en iedereen verloren in de laatste paar jaar en kan zich niet voorstellen dat ze ooit weer gelukkig kan worden. Zij is gelukkig ook een sterk, mooi en getalenteerd mens en ik weet zeker dat het haar gaat lukken.

De ware personen die in je leven thuishoren zijn helaas ook maar op één hand te tellen. Dit maakt het er zeker niet makkelijker op!

Ha lotgenote! Mijn 30-jarige dochter is nou 12 jaar ziek, een lichamelijke aandoening, oh nee, inmiddels twee, dat is nog even wennen. (had al posttraumatische dystrofie oftewel CRPS en is nu ook spastisch, blind en nog veel meer, tgv een vitamine B12-tekort) Na jaren roepen: 'daar kan ik een boek over schrijven', werd ik door vrienden overgehaald om 'iets te gaan doen met dat schrijven van me', en dat zou dus niet over mijn dochter gaan en niet over ziek zijn. Ik deed - voor de eerste keer van mijn leven - mee aan een schrijfwedstrijd van De Volkskrant/Uitg. Pearson en allebei mijn inzendingen verschenen in druk. Ik ging schrijven, stelde een werkplan op. Na een halfjaar gewoon dagelijks te schrijven over wat in me opkwam, besloot ik dat 'columns' heel duidelijk mijn sterkste kant zijn. En toen gebeurden er dingen die me van gedachte deden veranderen. Iets met emmers, en druppels en overlopen... Ik ben nu, sinds een week of twee, heel hard aan het werken aan een boek. (Bij proeflezen staan twee stukjes.) Niet over de ziekte van mijn dochter, wel over de wantoestanden binnen de zorg. Een roeping? Zoiets. De impact die een ziek kind op een moeder heeft, wordt schromelijk onderschat. Natuurlijk zijn het onze dochters die ziek zijn en niet wij. Ik heb jaren gezocht - tevergeefs - naar een groep van lotgenoten. Want het is heel hard als dat kind wat jij destijds gezond hebt gebaard later ziek wordt. Wat nog harder is, is dat geëmmer van 'deskundigen' over 'loslaten' en ... nou ja, tegen wie heb ik het? Jij begrijpt me wel...

Welkom, Liduina, op deze leerzame site. En sterkte met je dochter. Het moet voor een moeder vreselijk zijn machteloos haar dochter te zien leiden. Toevallig hoorde ik pas van iemand een soortgelijk verhaal. Haar dochter bleek uiteindelijk ADD te hebben, al zullen er helaas nog talloze andere mogelijkheden zijn. http://nl.wikipedia.org/wiki/Attention_deficit_di…

beste janheij, praat me niet over deskundigen. voor een van de boeken waar ik op dit moment aan werk, heb ik een aantal deskundigen over het onderwerp gesproken. zes interviews leverden zes verschillende meningen en oplossingen op. het ergste was, vond ik, dat niet een van de deskundigen overtuigend op mij overkwam. maar goed, laten we het gezellig houden. en laten we lekker al schrijvend aan de slag gaan. ps. liduina, misschien moet je jouw dochter haar verhaal laten vertellen, en dat ook zo opschrijven. volgens mij trekt een verhalend verhaal over dit onderwerp de lezer meteen 'naar binnen'. daar tussendoor verweef je dan de feiten, achtergronden en diagnoses.

Aansluitend op wat Mensenmens schreef: samen een boek, jouw dochters verhaal met dat van jou erdoorheen. Of andersom? Dat is wat ik eigenlijk ooit had gewild, mijn 'helft' is al jaaaaaren klaar, alles is zelfs al gedateerd. (wie weet nou nog wat WVG was? om over Cadans helemaal maar te zwijgen...) Mijn dochter is nooit van de grond gekomen. Deels doordat de ziekte maakt, dat zij prioriteiten moet stellen qua energie en daarnaast is mijn dochter ook geen schrijver. Niet eens een lezer, helaas.... Misschien dat jouw dochter anders in elkaar steekt? Commercieel lijkt me zo'n duoboek veel interessanter dan wat jij en ik doen, want dat worden er twee in een rij van velen. Een boek met beide kanten van het verhaal is weer eens wat anders. Kijk maar wat je doet met het idee. Mij lukt het toch niet. Hoewel ik wel blijf proberen.

Hallo allemaal, Wat leuk, jullie reacties! Veel dank voor alle goede tips! Misschien moet ik even toelichten dat de plannen omtrent mijn ervaringsverhaal nog niet concreet zijn. Alle suggesties en met name die van het door elkaar lopende verhaal van mij en mijn dochter (wat een leuk dat jullie dat ook noemen!) heb ik al regelmatig met mijn dochter besproken. Zij wil daar ook graag aan meewerken, alleen is het waarschijnlijk net zoals met jouw dochter Janheij: de wil is er wel maar of het ook daadwerkelijk gaat lukken...ik weet het niet. Ik moet wel even zeggen dat ik jouw ervaringen vreselijk vind Janheij, voor zowel jouzelf als je dochter, wat een ellende. Wat zal je je soms machteloos voelen. Ik kan me je situatie heel erg goed voorstellen, inderdaad zijn we lotgenoten! Het ervaringsverhaal dat er komt is in ieder geval niet bedoeld om alleen mijn boosheid en frustratie van mij af te schrijven, of om iedereen te laten weten door wat voor een hel we met zijn allen gaan. Alhoewel ook daaraan veel behoefte is denk ik dat mensen in zelfde situaties juist graag lezen hoe jij eruit gekomen bent, of welke stappen je tot nu toe hebt genomen om te komen waar je nu bent. Ook is het de bedoeling om de enorme misstanden in de gezondheidszorg en dan met name in de GGZ aan de kaak te stellen. Wij hebben daarin een aardige dosis ervaring opgedaan en ik weet ook zeker dat mijn dochter daarom al zo lang rondloopt zonder de juiste diagnose en daarom ook zonder de juiste behandeling en dat ze daarom steeds zieker en depressiever is geworden. Het verhaal heeft overigen nog geen einde; we zijn er nog niet! Zoals ik al zei zijn mijn plannen omtrent de samenstelling van mijn boek nog niet concreet, maar ik dacht dat het de volgende elementen zou moeten bevatten: Mijn dochter's verhaal, mijn verhaal, onze ervaringen met de gezondheidszorg, onze aanbevelingen. Het boek zal deels verhalend en deels informatief worden. Ik heb als referentiemateriaal alles bewaard wat we de afgelopen 4 jaar hebben gecommuniceerd: emails, brieven, psychologische testuitslagen, afwijzingen etc. Als ik die alleen al in chronologische volgorde in een boek zou zetten, zou ik een mooi overzicht krijgen van hoe je als ouder het beste probeert te doen voor je kind en hoe zoiets vreselijk mis kan gaan, ten eerste omdat je iemand niet kan dwingen behandeld te worden als de persoon in kwestie daar niet klaar voor is. Maar ook en dat is een veel groter struikelblok: het gebrek aan informatie, tijd, belangstelling, geld en mankracht in de GGZ. Mijn boek zal zeer zeker een meerjarenplan worden maar het moet iets worden waar anderen iets aan gaan hebben, iets wat ik graag tot mijn beschikking had gehad in de tijd dat ik zoekende was naar herkenning, erkenning en oplossingen. Dat ben ik trouwens nog maar wel anders dan een paar jaar geleden. Liduina

Ha lotgenote! Mijn 30-jarige dochter is nou 12 jaar ziek, een lichamelijke aandoening, oh nee, inmiddels twee, dat is nog even wennen. (had al posttraumatische dystrofie oftewel CRPS en is nu ook spastisch, blind en nog veel meer, tgv een vitamine B12-tekort) Jij begrijpt me wel...

*&@#*&$#@ Dat is niet normaal.... Sorry.

Welkom op dit forum, Liduina!

Welkom hier, Liduina.