Laat ik meteen met de deur in huis vallen: ik weet niet wat een joint de culasse is. Ik heb nog nooit de motorkap van mijn wagen open gemaakt. Heb ook geen idee wat zich daar onder bevindt. Apparaten krijg ik niet aan de praat. Toestellen zijn een ongerief in mijn handen. Mijn technische baggage (laat staan belangstelling) is beperkt. Mijn wiskundig inzicht is beroerd. Het grootste verwijt dat ik ooit kreeg van mijn moeder: "Jij bent toch echt niet praktisch hè" Om maar te zeggen, ik heb vele beperkingen en een enkele machtige gave: die neus voor taal en het rastalent om wat dan ook in een tekst te kunnen vatten. Op school werden mijn opstellen steeds voorgelezen en als model genomen door de klasgenootjes, die als wederdienst mijn rekensommen invulden. Het heeft 35 jaar geduurd voor ik besefte dat ik met deze gave aan de slag moet gaan. Op de arbeidsmarkt ben ik al 3 jaar op de dool. In 2010 hoop ik opnieuw te gaan studeren en een universitair diploma letteren te halen. Waarmee ik een baan kan vinden die mij echt toekomt: copywriter, redacteur, recensent, ondertitelaar van films. Een schrijvend beroep in ieder geval. Intussen blijf ik als hobbyist met veel plezier proza brouwen. Schrijven is voor mij een organische bezigheid. Puzzelen, wegen, lossen. Werken met woorden. Ik kan serieus bezig zijn aan de meest belachelijke stukjes. Zolang de lezer maar kwaad wordt, zich een breuk lacht, zich blauw ergert, met verstomming geslagen is of een traantje weg pinkt. Laat het de lezer koud, heb ik gefaald en kan ik me gaan douchen. Jullie mogen me Jet noemen. Op andere fora waar ik kwam pleegde ik mezelf Jet Van De Petteflet aan te meten. Een lolligheid. Ik spreek een eigen taal: het Jets. Een creatieve spons, wat eigenzinning, maar schappelijk en goed verstaanbaar. Velen laten er zich maar al te graag aan vangen. Jullie zullen het Jets gaandeweg wel begrijpen. Ik kom hier om met andere penneridders te corresponderen over alle aspecten van het schrijven. Ben ik op de juiste plaats toegekomen?