Welkom Zwartpen, Welk genre ben je mee aan de schrijf gegaan? Laat ons over een tijdje eens meekijken over de schouder. Veel plezier in elk geval op dit forum.

Hartelijk bedankt voor een hartelijke verwelkoming. Tussen zoveel ervaren auteurs blijf ik graag heel bescheiden. Alhier mijn kladpapier: Fragment 1 (uit een roman over een denkbeeldige wereld met denkbeeldige creaturen) Hij maakte een korte buiging voor de koning en nam plaats achter het spreekgestoelte. “Het probleem van de dag, zoals we allemaal weten, is niet van vandaag. Bij het begin van onze prachtige onderneming Walstad stelden we reeds vast dat ons organisatieconcept spaak liep op de muur. We ontwikkelden hiervoor speciale walinkt. Niet de walinkt zoals we die vandaag kennen uiteraard, die is veel geavanceerder. De oorspronkelijke walinkt heeft in vergelijking met de huidige inkt, maar een fractie van de werkkracht. Doorheen de jaren stelden we vast dat naarmate we het gehalte magnetium verhoogden in de walinkt, de voorspelbaarheid van de daaropvolgende dag toenam. We hoopten dat hiermee het probleem van de baan zou zijn en dat was het ook, twee jaar lang. Sinds kort echter ontvangen we steeds meer klachten, voornamelijk van Schrijvers, over de onderprestatie van de muur.” Her en der zag je in de zaal Schrijvers knikken. Sommigen mompelden instemmend. De kwestie lag hen nauw aan het hart. “Magnetium is helaas geen oplossing meer. We hebben de maximumgrens hiervoor bereikt. Daarom zoeken we nu naar alternatieve energiebronnen om de werking van de muur beter te controleren.” Fragment 2 (Fragment uit Engelstalige horrorkortverhalen) “Oh, we're from Antwerp. We're heading for Brussels now.” Nancy's mother said. “Brussels is a very nice place.” said one old lady. “Yes, very pretty.” the old lady's friend added. “Oh, but we're not real tourists, we're just pretending we are.” said Nancy all giggly. The old women frowned as they did not understand the underlying meaning of the joke. Then Nancy told them the story of how she had met Vincent in Brazil and why they were really going to Brussels upon which the old ladies smiled in romantic reminiscence. But the smile lasted shortly for when they also told them about the Inspector, the old ladies became bleaker than they already were. And looking at one another in terror, one of them eventually stuttered while glancing at the camera she had just sold them. “You know... you have to be very careful with that camera.” “What do you mean?" Nancy laughed a bit weary "It's just a disposable.” “It's not an average camera,” the old lady said "it's a bit illegal.” “How could a disposable camera possibly be illegal?” Nancy's mother asked now. The old lady shrugged and said: “Just be careful.”