Zo maak je van je dromen een verhaal

Toen ik zestien jaar oud was, had ik een droom over een meisje tussen muren van glas. Het was zo’n droom die bij me bleef. Zo’n droom waar ik de rest van de dag over na bleef denken in de hoop dat ik er de eerstvolgende nacht naar terug kon keren. Ik wist namelijk meteen dat er een groter verhaal achter dit meisje schuilde, maar wat ik toen niet had verwacht was dat deze droom de eerste was van honderden. Honderden dromen waarin ik scène na scène een nieuwe wereld verkende. Het duurde even voordat ik alle stukjes aan elkaar kon schrijven en ik de magie van deze nieuwe wereld leerde te begrijpen. Maar nu weet ik het hele verhaal, van begin tot eind en verder en daarvoor. En wat bleek? Die eerste droom, van dat ene meisje tussen het glas, bleek uiteindelijk de laatste pagina te zijn.

Verhalen schrijven deed ik al ver voordat ik zestien was, maar bovenstaande droom is uitgegroeid tot mijn eerste gepubliceerde boek. Er zijn zonder twijfel meer auteurs die schrijven over wat ze dromen, maar hoeveel van deze auteurs kunnen ook bewust terugkeren naar die ene droom?

Lucide dromen, noemen ze dat. Iets waar ik sinds jongs af aan geïnteresseerd in ben. Want hoe fijn is het als je die ene terugkerende nachtmerrie om kan buigen naar iets positiefs? Nu is het iets wat ik gebruik om in mijn eigen verhalen te duiken, om de wereld vanuit het oogpunt van mijn karakters te bekijken, om de sfeer te proeven en rond te lopen in landen die (nog) niet bestaan.

Een lucide droom is een droom waarvan je beseft dat het een droom is. Je kent het wel, je begeeft je in een bepaalde situatie en opeens besef je dat er iets niet klopt. De lichtknopjes zijn stuk, de tijd verspringt of je hebt plotseling zes vingers. Lichtelijk verward knijp je in je arm, en je voelt geen pijn. Dan weet je het zeker. Dit is niet echt. Dit is een droom. In dit artikel vertel ik je hoe ik in vier stappen mijn lucide dromen heb omgevormd tot een boek.

Stap 1. Droom er op los!

Zoals ik al zei: er zijn honderden dromen geweest voordat ik het hele verhaal op papier had. En de tip hierbij is: droom er op los! Ik hield een droomdagboek bij, schreef alles op wat ik me herinnerde, hoe onlogisch het ook mocht lijken. Het is ook niet alsof ik in chronologische volgorde droomde (of logisch in het algemeen). Sommige dromen waren vaag, verwarrend, of ronduit achterlijk. Maar ook die stukjes bewaarde ik. Die bleken namelijk belangrijk voor later.

Stap 2. Koppel de stukjes aan elkaar

Na een tijdje ging ik het verhaal begrijpen. Er was een onderliggend thema, een boodschap waarvan ik wist dat ik ernaartoe moest werken. En op dat punt kon ik al die loshangende dromen aan elkaar plakken. Dit ging niet heel soepel, en ik weet nog dat ik tijdens het schrijven bleef nadenken ‘waar komt die eerste droom dan vandaan?’ want die paste eigenlijk nergens in het verhaal. Totdat ik opeens besefte dat die allereerste droom de allerlaatste scène was. Toen viel alles in elkaar.

Stap 3. Verplaats je in de karakters

Dit is waar ik mijn lucide dromen het meest dankbaar voor ben. Leuk om te melden is namelijk dat ik me totaal niet in kon leven in het hoofdkarakter van mijn manuscript. Ze stond zo ver van mijn eigen wereld af, dat ik geen idee had hoe ik me in haar moest verplaatsen. Totdat ik het letterlijk deed in één van mijn dromen. Ik herinner me dat ik de wereld bekeek vanuit haar ogen en dat ik precies voelde hoe zij zich op dat specifieke voelde. Dat gaf me de informatie die ik nodig had over wie zij is als persoon.

Stap 4. Herschrijven, herschrijven, herschrijven

Zoals ik al zei: dromen zijn onlogisch. De eerste versie van dit manuscript was vreselijk. Te ver gezocht, onrealistisch, of juist te voorspelbaar. Dit is waar ik als schrijver mijn volledige gereedschapskist uit de kast moest trekken. Structuur aanbrengen, karakters diepgang geven, spanning opbouwen, en het verhaal ronduit leesbaar maken. Deze stap deed pijn, aangezien ik zo dicht mogelijk bij de originele dromen wilde blijven. Dat was echter onmogelijk als ik het verhaal ook aantrekkelijk wilde maken om te lezen. Dus ik moest schrappen, aanpassen, herschrijven en nog meer schrappen. En toen eindelijk was het af.

Wat ik wel moet benoemen is dat het niet zo makkelijk is als dat ik het nu beschrijf. Het is niet alsof ik de lucide dromen uit mijn mouw schud als een goochelaar met een pakje kaarten. Ik heb veel geoefend (want ja, dromen kan je oefenen!), ontelbare pogingen gedaan, en het geluk gehad dat sommige pogingen uitpakten zoals ik dat wilde.

Dus ben jij een persoon met veel (lucide) dromen? Verspil ze niet! Schrijf ze op, herinner ze, herleef ze, pas ze aan, en deel ze met de rest van de wereld. Want wie droomt er niet?