Wat is de perfecte schrijversoutfit?

Als schrijver hoef je je niet om te kleden om te gaan werken. Als je wilt, heb je iedere dag een pyjamadag. Of bestaat er zoiets als de perfecte schrijfoutfit?  En schrijf je anders in een verpleeguniform dan in sportkleding of een lingeriesetje?

Om misverstanden te voorkomen; voor mensen die schrijvend werken, is een pyjama dag vaak niet wat het voor veel mensen is. Waar een pyjama dag staat voor ontspanning (even niets moeten) heeft de schrijver in pyjama meestal a. of teveel inspiratie, de ‘flow’ of b. een plots opgedoken deadline of c. last van schrijfrituelen. In het eerste geval denk je niet eens aan het wisselen van kleding, je schrijft. In het tweede geval gun je jezelf geen tijd; het moet af, over twee uur! En de schrijver met schrijfrituelen kan hele andere redenen hebben om zich niet aan te kleden. Wist je dat Victor Hugo (schrijver van ‘les miserables’ en ‘de klokkenluider van de Notre Dame’) stripte tot op zijn onderbroek als hij ging schrijven?  Hij vroeg zijn bediende om alle kleding te verstoppen, zodat hij niet in de verleiding kwam om naar buiten te gaan. John Cheever (die vooral korte verhalen schreef) kleedde zich aan om met de lift naar de kelder te reizen waar hij werkte. Daar hing hij zijn pak aan een haakje, waarna hij het weer aantrok als hij ging lunchen. Na de lunch ging het pak beneden weer uit, en weer aan als het tijd werd voor het avondeten.

Helpt het om je bewust om te kleden voordat je achter je  laptop gaat zitten? Miriam Rasch, onder andere docente filosofie, is gefascineerd door hoe ‘het fictieve reëel wordt,’ of hoe ‘onzichtbare dingen je leven sturen.’ Hoe kan een boek je bijvoorbeeld laten huilen? Een boek is toch niets meer dan een fantasie, letters van inkt op papier. Rasch noemt dit ‘chemische reacties’ en als één van die chemische reacties noemt ze ook de invloed van kleding op mensen. Hoe kan het dat je je anders voelt in een kort jurkje dan in een leren motorbroek, in je pyjama of in het jasje van een politieagent? En je soms ook anders gaat gedragen? Ze geeft het voorbeeld van twee documentairemakers die filmden in een oorlogsgebied en een uniform droegen. In dat uniform werden ze onderdeel van de oorlog, en gedroegen ze zich ook anders.  

Kun je een doktersroman misschien het beste schrijven in een doktersjas, met een stethoscoop om je nek? Een thriller gesitueerd in Scandinavië schrijf je dan zo bloot mogelijk, zodat je voelt hoe je verkilt achter je computer. Die kou kun je dan klappertandend in je tekst verwerken. Voor die laatste bladzijdes van een verhaal helpt het misschien om je feestelijk te kleden. Klaar voor de finale, die je in euforie met geheven hoofd afschrijft.  Of schrijf je het beste in een schemertoestand, tussen dromen en waken,  een wereld waarin jij helemaal past in je pyjama? Het effect van je kleding op je schrijven zit natuurlijk vooral ‘tussen je oren’, waar ook je verhaal zit. Uitproberen dus, die outfits.

Over de auteur

Lizette van Geene schrijft commerciële en journalistieke teksten, korte verhalen en educatieve publicaties in haar eigen vakgebied (arbeidsmarkt, onderwijs en loopbaanbegeleiding). Ze blogt (soms geregeld) en werkt onder andere als schrijfcoach en als freelance recensente literatuur bij het Eindhovens Dagblad. Meer lezen van Van Geene? Bezoek hier haar website.