‘Wat doe je echt?’

Wanneer ben je schrijver? Het was één van de allereerste vragen die ik kreeg als debutante. Vlak daarna was ik op een feestje. Denk borrel, kek jurkje en een aantrekkelijke man die nonchalant de rode wijn in zijn glas rondjes laat draaien.`

‘En, Jowi, wat doe jij zoal?’
En ik, verlegen: ‘Uhm, ik schrijf.’ Denk er een iets te hoog stemmetje bij.
Hij lacht en draait: ‘Wist je dat één op de drie Nederlanders schijnt te schrijven? Stel je al die zolderkamertjes voor. Al die zwoegende vrouwen – want het zijn vooral vrouwen – al die halfbakken verhalen. Maar jij dus ook. Gut, leuk. En verder? Wat doe je echt?’

Wanneer ben je schrijver? Ik heb er sindsdien vele antwoorden op gelezen, soms hele boeken lang. Maar ik vond er zelf ook één en dat antwoord is een stuk korter.

Want wanneer ben je schrijver? Niet als je succes hebt, succes is ook een kwestie van geluk. Niet als iedereen je laatste boek geweldig vindt, want voor je volgende boek ligt de modder al klaar. Sowieso helpt het niet als ze je ‘de beste’ vinden, want wie zijn ‘ze’ en zou het daar dan om gaan, om ‘de beste’ zijn. Kun je dan niet beter aan een wedstrijd meedoen?

Moet je publiceren om schrijver te zijn? Volgens mij niet. Er is maar één antwoord en het is kinderlijk simpel. Maar het is ook wáár. Wanneer ben je schrijver? Als je reikt. Als je verder gaat. En dan nog iets meer. Als je zo echt en eerlijk mogelijk bent, zo slecht en mooi en lelijk als je kunt. Als je je geen bal aantrekt van mannen met draaiende rode wijn en ook niet luistert naar mij. Als je met pen in je schrift, met je vingers op het toetsenbord, voor mijn part met houtskool op een eikenblaadje zit te krassen.

Houd moed. Want wanneer ben je schrijver? Zolang je schrijft.

Jowi Schmitz is schrijfster en schrijfdocente bij de Schrijversacademie.