Wanneer is het genoeg?

Als ik mijn dagen niet verslijt met schrijven (op welke manier dan ook), dan verslijt ik ze wel met het lezen over schrijven. Ik heb wel 100 boeken over schrijven liggen en elke keer denk ik: heb ik nou niet genoeg? Maar dan zijn er weer Engelstalige schrijfboeken in de aanbieding in Amerika die me zo interessant lijken, dat ik ze dan toch maar koop. Het gevolg is dat ik stapels met boeken alleen al over schrijven in mijn kamer heb staan.

Schrijven met een doel

Van de week vroeg ik mezelf af: Wat steek ik er nog van op? Maar als ik dan weer een boek open sla, bijvoorbeeld het zoveelste boek over plot, dan heeft de schrijver toch weer een heel andere invalshoek, waardoor ik nog meer dan ooit over het onderwerp leer. Is één boek over dat onderwerp dan niet genoeg? Nee,het ene boek vult het andere weer aan.

Misschien lees ik wel te veel theorie. Laatst liep ik ontzettend vast met mijn manuscript en ik had geen idee waar ik heen moest. Toen kreeg ik de opmerking van mijn schrijfcoach om me niet te veel op de theorie te richten: 'Je moet ook schrijven', zei ze. Klopt, je leert het vak eigenlijk alleen door te schrijven, maar je moet wel schrijven met een doel, vind ik.

Schrijven om te schrijven helpt mij niet. Mijn verhaal moet structuur, conflict, plot, personages en een goede ‘openingshook' hebben om voor mij succesvol te worden. Ga ik maar klakkeloos beginnen met schrijven, dan strand ik ergens in Japan, terwijl ik in Mexico wilde komen (of misschien wilde ik wel in Japan komen en kwam ik daar zonder kaart - yay!). Uiteraard kan dit ook mooie verhalen opleveren, maar als je van jezelf weet dat klakkeloos beginnen niet in jouw voordeel werkt, dan kun je maar beter met een andere methode komen.

Vakliteratuur

Het lezen van schrijfboeken, in welke fase van het schrijversvak je ook zit, kun je zien als vakliteratuur. Ook al ben ik de volgende J.K. Rowling of Stephen King (een beetje dromen, mag wel, toch?), ik heb mezelf voorgehouden om altijd lid te blijven van Schrijven Magazine of om een nieuwe uitgave van een schrijfboek te kopen. Ten eerste is het leuk, ten tweede is het inspirerend en ten derde: je bent nooit uitgeleerd.

In mijn vak als Sociaal Pedagogische Hulpverlener zal ik altijd op de hoogte moeten blijven van de veranderingen om mij heen. En dat doe ik middels vakliteratuur. Zo werkt het mijns inziens ook met schrijven. Je kunt nooit genoeg weten en naarmate je ouder wordt, verandert je kijk op dingen. Je blijft jezelf ontwikkelen en vakliteratuur kan dan helpen om je steeds veranderende 'ik' een steuntje in de rug te geven.

Roxanne Borgman (22) is vierdejaars student Sociaal Pedagogische Hulpverlening en werkt parttime bij een bromfietswinkel in Alkmaar. In haar vrije tijd leest en schrijft ze veel. Alhoewel schrijven nu vooral een hobby is, leest ze veel schrijfboeken, gaat ze naar schrijfworkshops en volgt ze een schrijfcursus. Ze hoopt ooit haar debuut te maken. Ze heeft een breed interessegebied, maar spannende en psychologische verhalen met een bovennatuurlijk tintje hebben haar voorkeur.