Van 8.000 ideeën naar 1 boek

Vroeger schreef ik nog geen boodschappenlijstje, nu is mijn eerste roman klaar!

---

Hoe het begon

Het schrijven van mijn roman is voor mij een proces geweest van vele jaren.

Het begon in de periode nadat ik mijn toenmalige baan had opgezegd. Ik had toen veel meegemaakt, dus pakte ik de pen op. Ik schreef, met veel plezier, mijn inzichten in dagboeken, uitsluitend voor mijzelf. Ik schreef ’s avonds (het liefst bij kaarslicht) en met vulpen in grote, blauwe boeken. Boeken vol. Ze staan nu nog in de kast!

Later kwam het idee om een boek te gaan schrijven. Het was een sterk verlangen, ik kan niet zeggen waarom. Het besluit was dus snel genomen: dát boek zou er komen, dat was duidelijk. Maar hoe? Ik had immers geen enkele ervaring (anders dan het schrijven in mijn dagboeken) en ik had (ten minste!) achtduizend ideeën. Serieus, ik overdrijf niet! Achtduizend… minstens! Kortom: where to begin?

Ik schakelde een schrijfcoach in en kwam in contact met Inge Schouten (destijds van Avanti en thans van ScriptPlus). Bij haar leverde ik stukken in…

Feedback is a gift… right?!

Not really! Spoiler alert: De feedback was genadeloos! Een kleine greep uit de voorbeelden: “Geen touw aan vast te knopen, diepgang ontbreekt, een wirwar van vele ideeën en vele verhaallijnen”.

Oef..! Well, that sucks! Het welbekende vier-pootjes-in-de-lucht gevoel. Verwoest in mijn zieltje…

Schrijven is incasseren, incasseren en nog eens incasseren. Het is vallen én vooral weer opstaan! Boven alles is schrijven een test van karakter.

Oké, dus ik dacht: wat nu? Wat ga ik doen? Opgeven of overwinnen? Wen er maar aan, dacht ik. Dit gebeurt. Punt. Ook in mijn werk als advocaat kreeg ik vaak genoeg stukken knalrood terug. Dus oké, fuck it, weet je. Ik ga er gewoon voor. No biggie! Dus daar ging ik: koppie er weer opgezet en opnieuw ertegenaan. And off you go.

En zó hebben Inge en ik dat gegaan…

De selectietafel

De duizenden ideeën brachten wij eerst terug tot vier serieuze opties. Idee 4 is inmiddels ook gesneuveld. Weg ermee! Je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen. Optie 2 en 3 staan nog op stapel. Work in progress! Dit is belangrijk. Alles heeft een eigen tijd en plek. Ook jouw boek. Forceer dus niets, durf het los te laten en trust the process! In mijn geval liggen idee 2 en 3 dus nog op de plank in de boekenkast. Nota bene naast al mijn dagboeken!

Yes, we hebben de speld in de hooiberg gevonden!

Idee 1 heeft zich uiteindelijk ontwikkeld tot mijn debuutroman. Ergens in die gigantische brei van die vele, vele ideeën (no judgement!) zat dus tóch een boek verstopt… Hoe leuk is dat?!

Het was nota bene Inge die tegen mij zei dat ik hiermee moest beginnen. In het moment wilde ik dat totaal niet horen. Achteraf was dit – by far! – het beste advies dat ik heb gekregen. Dus mede dankzij Inge is mijn debuutroman nu daar.

Tot besluit

Doordat ik mij heb opengesteld voor al die achtduizend ideeën, heeft het idee voor mijn boek tot stand kunnen komen. Durf dus te voelen en te onderzoeken. Dat is mijn advies.

Afbeelding

Over de auteur

Nicolette Heijkant (1983) werkte na haar rechtenstudie in Leiden bij een advocatenkantoor aan de Amsterdamse Zuidas. Zij was betrokken bij grote en bekende zaken, zoals de aandelenlease-affaire en het faillissement van DSB Bank. Nu werkt Heijkant in de algemene praktijk met een focus op strafrecht. Wekelijks heeft zij zittingen bij rechtbanken door het land. Haar ervaringen uit de advocatuur hebben als inspiratie gediend bij het schrijven van haar debuutroman “De Stagiaire”, die nu verkrijgbaar is in alle online winkels.